Επικαιρότητα
Ο Μιχάλης, όταν τελείωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο για δικηγόρος, μετά την θητεία του στο στρατό αποφάσισε να παραμείνει στο χωριό του και να ασκεί το επάγγελμά του στην κοντινή πόλη, που είχε δικαστήριο. Ακούγοντας, τους συγχωριανούς του, όλο και πιο συχνά, λόγω της φτώχειας που
Μια, βραδυά, που ο Μιχάλης, ο νεαρός δικηγόρος του χωριού Ηλιόφωτο, της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας, έτρωγε παρέα και έπινε ένα ποτήρι κρασί, με παληούς συμμαθητές του, ο Βαγγέλης, ένας προκομμένος νεαρός του, που του άρεσε να μαθαίνει κάθε τι, τον ρώτησε: «Την περασμένη εβδομάδα
Ήταν προχωρημένο το φθινοπωρινό απόγευμα της Κυριακής, όταν ο παληός Δάσκαλος και η παρέα του, κάθισαν στο καφενεδάκι της Πολυξένης για να τους τελειώσει την εξήγηση, που είχε ζητήσει ο Βαγγέλης. Δηλαδή πως από την καλύτερη δημοκρατία του κόσμου και τον πο σπουδαίο πολιτισμό, είχαν φτάσει στο
Είχαν περάσει αρκετές ημέρες, από τότε που ο νεαρός, Βαγγέλης, με τις πολλές απορίες, είχε ζητήσει από τον παληό Δάσκαλο, να τους πει, πως το σημερινό τους κράτος δεν απόκτησε από την αρχή έναν τρόπο κουμάντου, που και ο Λαός και η Χώρα τους να προοδεύει, χωρίς
Μετά τις συζητήσεις, στο καφενείο της Πολυξένης, στο Ηλιόφωτο, που ο Δάσκαλος είχε πει, με λίγα απλά λόγια, πως γεννήθηκε και πως καταλύθηκε η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα, θέλησε να εξηγήσει με ένα ακόμη μονόλογό του, πως γεννήθηκε ο καινούργιος τρόπος που κυβερνιόνταν τα κράτη στην εποχή
Λίγες ημέρες μετά την πρώτη κουβέντα, για την ιστορία της Δημοκρατίας, από τον Δάσκαλο, ξαναβρέθηκαν ο Βαγγέλης με την υπόλοιπη παρέα τους και τον παρακάλεσαν να την συνεχίσει. Εκείνος χάρηκε, που του έδιναν την ευκαιρία να τους ενημερώσει, για πράγματα που δεν τα έλεγαν πια ούτε στα
Ο Βαγγέλης, από το Ηλιόφωτο, όσο γεροδεμένος ήταν στη δουλειά, άλλο τόσο διψούσε να μαθαίνει, αν και ολιγογράμματος. Ακούγοντας, λοιπόν, να αναζητούν, οι γραμματισμένοι, την πραγματική δημοκρατία, απορούσε πως ακόμη δεν υπήρχε και στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, αφού γεννήθηκε στον τόπο τους, όπως έλεγαν,
Στο ώμορφο κεφαλοχώρι Ηλιόφωτο, της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας, μια παρέα φίλων συνήθιζε την Κυριακή, μετά την Λειτουργία, να μαζεύεται στο καφενείο της Πολυξένης και να συζητά κάποια θέματα, έξω από την καθημερινότητά τους. Στην τελευταία συζήτηση, είχαν συμφωνήσει ότι αφού οι άρχοντες νοιάζονται, κυρίως,
Ήταν 17 Νοέμβρη και η Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, γιόρταζε την γενναιότητα της νεολαίας της, να τα βάλει, πριν πολλά χρόνια, με τους δικτάτορες που την τυραννούσαν. Παρά τις πολλές ελπίδες εκείνης της εποχής, για καλύτερη ζωή, η χώρα ήταν καταχρεωμένη και ο κόσμος δυστυχούσε.
Εκεί που οι άνθρωποι ζουν ελεύθεροι, το πετυχαίνουν με το να έχουν κάνει συμφωνία ότι κανένας δεν θα κάνει, ό,τι δεν θέλει να του κάνει ο άλλος. Έχουν συμφωνήσει, ακόμη, το τι πρέπει να κάνουν οι άρχοντες και το τι πρέπει να κάνει ο κάθε απλός άνθρωπος,
Ήταν ένα φθινοπωρινό απόβραδο, στο καφενείο της Πολυξένης, στο Ηλιόφωτο, το ξακουστό χωριό της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας. Ένας άρχοντας, της περιοχής, με μια μεγάλη παρέα, έπιναν τις ρακές τους και συζητούσαν. Ήταν καθισμένος στο κεφάλι του τραπεζιού τους και επειδή, νόμιζε ότι οι ντόπιοι
Το απογευματινό της Κυριακής ήταν μουντό στο Ηλιόφωτο. Άκεφη ήταν και η φιλική παρέα, που έπινε καφέ στο καφενείο της Πολυξένης. Είχαν καταλάβει ότι την δυστυχία τους την έτρεφε η ασυνεννοησία, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους και στους άρχοντες, μα ένιωθαν ότι πολύ δύσκολα μπορούσε να αλλάξουν τα
