Η υπόσταση του Πολίτη…
είναι υποβαθμισμένη σε αυτήν τού στιγμιαίου ψηφοφόρου μιας χρήσεως και απαιτείται να ενδυναμωθεί με νέους συμμετοχικούς θεσμούς. . Ο Λαός μας έζησε επί 22 αιώνες ως υπήκοος αυτοκρατοριών. Με τούς αγώνες του, απελευθερώθηκε και ίδρυσε Πολιτεία με Σύνταγμα, αλλά επεφύλαξε ένα απογυμνωμένο πολιτικό ρόλο για τον εαυτό του.
Το μορφωτικό επίπεδο, τού μόλις απελευθερωμένου, απο τη σκλαβιά, Λαού, δεν επέτρεπε, τότε, πολιτικά δικαιώματα, περισσότερα τών θεμελιωδών ατομικών και πολιτικών ελευθεριών. Η ουσιαστική αλλαγή, στη σχέση του με την εξουσία, λοιπόν, ηταν οτι επέλεγε, πλέον, ο ίδιος, μεταξύ τών ομοεθνών του, τούς άφέντες-προστάτες του.Δυστυχώς, όμως, και ο σημερινός προοδευμένος Ελληνας αντιμετωπίζεται ως ψηφοφόρος στιγμιαίας χρήσεως. Η ψήφος του, ανά τετραετία, αποτελεί μια τυπική επιβεβαίωση τής απόλυτης εξουσίας τών πολιτικών.
«Είναι η μεγάλη στιγμή, που τού αποκαλύπτεται η αλήθεια τής ιδιοφυίας τών αντιπροσώπων του και εναποθέτει την τύχη του στα χέρια τους» . Προφανώς, κατά τη γνώμη τών πολιτικών, η έννοια τού Πολίτη δεν περιλαμβάνει τίποτα άλλο, εκτός τής υποχρέωσής του να τούς ψηφίζει. Η Δημοκρατία για τούς πολιτικούς μας, δεν σημαίνει Κράτος τού Δήμου- Λαού, αλλά ένα περιτύλιγμα μέσα στο οποίο εκείνοι ως Κράτος- Δύναμη, βάζουν το Λαό για να τον κυβερνούν, φροντίζοντάς τον σπάνια, ή απομυζώντας τον συχνά, ανάλογα στη φάση τών σκοπιμοτήτων Δεν αξίζουμε γι αυτούς τίποτα περισσότερο, παρά όσο και ό,τι τα πρόβατα μέσα στο μαντρί για τον τσοπάνη.Διαιωνίζουν, για τον εαυτό τους, με κάθε Αναθεώρηση, το ρόλο τού αφέντη-προστάτη και αποψιλώνουν την πολιτική οντότητα τού Ελληνα, απο όλα εκείνα τα προσόντα με τα οποία έγραψε την ιστορία του ως Λαός και τα οποία τού επέτρεψαν τα πιο μεγάλα τολμήματα.Μεθοδικά, τού προξένησαν ένα πανικό, για τις ευθύνες διακυβέρνησής του, πού τον διακατέχει, πλέον, ανεξιλέωτα.
Αισθάνεται αδύναμος, απέναντι σε πολιτικές διαδικασίες στις οποίες θα μπορούσε, με άνεση, να συμμετέχει και να τις ελέγχει.Για το πολιτικό κατεστημένο, είναι εφιαλτική η σκέψη οτι θα μπορούσε ο Ελληνας να απεμπλακεί απο το ρόλο τού πολίτη-υπηκόου, να ορθώσει το ανάστημά του και να απαιτήσει τα πολιτικά δικαιώματά του, ως ενεργός πολίτης. Να παρεμβαίνει, να ελέγχει, και να συναποφασίζει σε όλες τις φάσεις άσκησης τής Εξουσίας.
Στήν αντίληψή τους δεν χωράει οτι Πολίτης είναι ένα «δημοκρατικό αξίωμα», και οτι πρέπει ο κάτοχός του να έχει δικαίωμα λόγου σε ό, τι τον αφορά.Μάς επικαλούνται για να επικυρώσουν ό,τι οι ίδιοι έχουν επιλέξει να αποφασίσουν, για εμάς ή τούς ίδιους, ενώ ούτε ερωτώμεθα, ούτε να εκφρασθούμε θεσμικά έχουμε τη δυνατότητα, εάν θέλουμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε. Η φράση« αυτό θέλει ο Λαός» θα έπρεπε να είναι « αυτο προτείνω για τον πολίτη», εαν υπήρχε λίγος σεβασμός, και οχι περιφρόνηση, για την έννοια τού πολίτη.Οταν στην Ε.Ε. μιλούν για την Ευρώπη τών πολιτών , οι Βουλευτές μας, αντίστοιχα, εννοούν τήν Ελλάδα τών πολιτικών, διότι το ίδιο το Σύνταγμα τούς δίνει την ώθηση να έχουν πολύ χαμηλή εκτίμηση στην πολιτική ωριμότητα τών πολιτών.Ενδεικτικά αναφέρεται οτι η προηγούμενη, τόσο ευρεία, Αναθεώρηση συζητήθηκε και αποφασίστηκε μόνο μεταξύ τών βουλευτών, χωρίς να λάβει μέρος οποιοσδήποτε κοινωνικός φορέας.
Αν και οι συζητήσεις διεξήχθησαν, μέσα σε ένα κοινωνικό κλίμα πλήρους αμφισβήτησης τών πολιτικών απο τούς πολίτες, και που υποτίθεται οτι αφορούσαν στήν αναίρεσή του, μόνο κάθε 500 λέξεις αναφέρθηκε η λέξη Πολίτης και καμμία διάταξη δεν τού έδωσε οποιοδήποτε νέο πολιτικό δικαίωμα.Η άρση τού περιφρονητικού αυτού πολιτικού περιβάλλοντος, για την έννοια τού πολίτη, επιβάλλει να υπάρξει γενικότερη αλλαγή στο πνεύμα πολλών συνταγματικών επιταγών. Ιδιαίτερα,όμως, πρέπει να προταθούν τα εξής: Αποφασιστική συμμετοχή τού Πολίτη στα πολιτικά δρώμενα, με καθιέρωση θεσμών άμεσης Δημοκρατίας. Ενίσχυση τού ρόλου του πολίτη-μέλους με θεσμοθέτηση τής εσωκομματικής δημοκρατίας. Πρώτο βήμα η Αντικατάσταση, σε όλα τα άρθρα τού Συντάγματος και τών Νόμων, κάθε λέξης που υπονοεί την έννοια τού πολίτη, με τον αυθεντικό όρο Πολίτης.Για την εγκατάσταση μιας ποιοτικής Δημοκρατίας είναι βασική προυπόθεση ο σεβασμός τών απόψεων τών πολιτών απο τούς πολιτικούς και η εμπιστοσύνη τών πολιτών προς τούς πολιτικούς. Είναι καθήκον όλων μας να συμβάλουμε θετικά.