Οι πνευματικοί ηγέτες, πολιτικοί εκπαιδευτές
Η ζέστη του καλοκαιριού είχε αδυνατίσει την διάθεση της παρέας του Ηλιόφωτου για συζητήσεις σε σοβαρά θέματα. Όμως, η σκιά του πλάτανου, έξω από το καφενείο της Πολυξένης πρόσφερε μια δροσιά, που έδινε την ευκαιρία, για μια ακόμη συζήτηση.
Η άποψη του Δασκάλου και του Γιάννη ότι όταν αποτυγχάνουν οι πολιτικοί άρχοντες, το βάρος της ευθύνης για το μέλλον των απλών ανθρώπων, πέφτει στις πλάτες των πνευματικών ηγετών, είχε χαραχτεί καλά στο μυαλό τους και περίμεναν τι θα τους έλεγε ο Μιχάλης, που τους είχε υποσχεθεί την δική του γνώμη. Οι ρακές είχαν σταματήσει, λόγω ζέστης, μα υπήρχε το ουζάκι, με πολύ παγάκι. Ήπιε, λοιπόν, ο Μιχάλης μια γουλιά και τους είπε:
«Όλοι μιλούν για την γέννηση μιας καινούργιας Δημοκρατίας, όμως, δεν μπορεί να είναι αυτό υπόθεση μόνο κάποιων γραμματισμένων συμβούλων του όποιου πρωθυπουργού, ή των μελών της όποιας κυβέρνησης, ή ακόμη και όλων των αρχόντων της Βουλής. Ειδικά οι δικοί μας έχουν αποδείξει την αναξιότητά τους, με τα χάλια που έχουν φέρει στη Χώρα.
Η συνέχιση της τακτικής αποφυγής της ανάμειξης των απλών ανθρώπων στις ευθύνες του κουμάντου της Πολιτείας προβάλλει σαν ένα μεγάλο λάθος. . Αρκετά έχει κοστίσει, στη Χώρα μας, η απερισκεψία πολιτικών και πολιτών. Είναι ώρα να προσπαθήσουμε να σωθούμε από την κατηφόρα αυτής της κατάστασης όλοι μαζί. .Και αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση του ίδιου του Λαού, με οδηγούς εκείνους που ξέρουν πολλά γράμματα και αγαπούν την πατρίδα μας και την δημοκρατία.
Είναι η ώρα που οι πνευματικοί ηγέτες της Πατρίδας μας, πρέπει να ξεπεράσουν την υποκρισία και τα ψεύτικα λόγια, ότι δήθεν έχουμε δημοκρατία, και να γυρέψουν ένα νέο τρόπο κουμάντου της Χώρας μας, που θα μας ενώνει και θα μας δυναμώνει. Οφείλουν να ξεσηκωθούν οι ίδιοι και να ξεσηκώσουν κι εμάς, σε μια καθολική επανάσταση, για μια συμμετοχική Δημοκρατία. Σε μια δημοκρατία που όλοι μαζί θα αποφασίζουμε ποιο είναι το σωστό και κυρίως, όλοι μαζί θα προσπαθούμε να το επιτύχουμε. Να ψηφίσουμε ένα νέο Σύνταγμα, που θα φέρει ένα νέο αέρα ειλικρίνειας και διάθεση για συλλογική προσπάθεια στον τόπο μας
Όπως έχει γράψει ένας σπουδαίος συντοπίτης μας συνταγματολόγος :
«Το Σύνταγμα δεν είναι άθροισμα αλλά σύστημα κανόνων, που δεν επισκευάζεται με μερεμέτια. Αυτό που χρειάζεται αλλαγή δεν είναι μόνο η σχέση των κανόνων, αλλά το κυρίαρχο πνεύμα των κανόνων.»
Το νέο Σύνταγμα πρέπει να μας κάνει να νιώθουμε όλοι, όπως οι πρόγονοί μας, που ο καθένας πίστευε ότι το κράτος είναι αυτός ο ίδιος. Ότι όλοι μαζί οι απλοί άνθρωποι μπορούμε να είμαστε πιο δυνατοί σε μια ισχυρή Πολιτεία, που θα την κουμαντάρουμε κι εμείς και όχι μόνοι τους οι άρχοντες.»
Ο Μενέλαος, ακούγοντας τον Γιάννη και τον Μιχάλη, από την μια συμφωνούσε μαζί τους και από την άλλη κουνούσε αρνητικά το κεφάλι του. Πίστευε ότι χρειαζόταν η καλύτερη οργάνωση της Πολιτείας, μα κυρίως έπρεπε να μπει, στο μυαλό των απλών ανθρώπων, η ιδέα της δικής τους ευθύνης, για το κουμάντο της Χώρας τους. Και αυτό, αφού δεν συνέφερε τους άρχοντες να το κάνουν, ήταν υποχρέωση όσων ήξεραν πολλά γράμματα. Αυτοί είχαν τη γνώση, μα και την ευθύνη, να δασκαλέψουν τους απλούς ανθρώπους, πώς να νιώθουν αφεντικά και όχι υποταχτικοί των αρχόντων. Ξεκίνησε, λοιπόν, να μιλά και είπε:
«Οι συνταγματολόγοι διαφημίζουν τις ελευθερίες που μας δίνει το Σύνταγμα, μα δεν λένε κουβέντα για τα δικαιώματα που μας αποστερεί. Ούτε οι γραμματισμένοι, που είναι διορισμένοι σε θέσεις, από τους άρχοντες, τολμούν να πουν μια λέξη γι αυτήν την αδικία. Ξέρουν ότι θα χάσουν πολλά αν αλλάξει η κατάσταση. Δεν έχουν μάθει να σηκώνουν βάρη. Προτιμούν να τα φορτώνουν στον κοσμάκη.
Δεν αποτολμούν οποιαδήποτε αναφορά στο δημοκρατικό πνεύμα, στα πολιτικά ιδεώδη, στην έννοια της ηθικής και ιδιαίτερα της αρετής, κάτω από το βάρος και τον όγκο της μπαγαποντιάς, που ξέρουν ότι υπάρχει στην πολιτική. Το θεωρούν όχι απλώς περιττό, αλλά γραφικό και επικίνδυνο. Αλλά ποιες δημοκρατικές Αξίες και ποιες Αρχές του Καλού, μπορούν να εφαρμοστούν από ανθρώπους που δεν τις ξέρουν; Η Γνώση τους στην πολιτική είναι απαραίτητη όχι μόνο για να μαθαίνουν πράγματα, οι απλοί άνθρωποι, αλλά και για να τα εφαρμόζουν, ώστε να προοδεύουν. .
Αυτόν τον σπουδαίο ρόλο, μόνο οι φωτισμένοι συμπατριώτες μας, μπορούν και πρέπει να τον αναλάβουν. Αυτοί μόνο έχουν και τις γνώσεις και τη σοφία να σκεφτούν ιδέες, να αγωνιστούν για την εφαρμογή τους, και να μετατρέψουν την πολιτική μιζέρια, που ζούμε, σε πολιτική αναγέννηση.
Μόνο η δική τους ενεργός ανάμειξη στα δημόσια πράγματα, μπορεί να μας γλυτώσει από τις πρόχειρες προσωρινές πολιτικές λύσεις, που στη συνέχεια χειροτερεύουν την κατάσταση. Μόνο η δική τους σοφία μπορεί να επηρεάσει τους απλούς ανθρώπους να απαιτήσουν, από τους άρχοντες, να μας οδηγήσουν στον τρόπο και στο δρόμο της μόνιμης προόδου. Με λόγια καθαρά και ξάστερα, να αγγίζουν όχι μόνο το μυαλό εκείνων που ξέρουν γράμματα, μα και την ψυχή του αμόρφωτου απλού ανθρώπου.
Οι φωτισμένοι Έλληνες είναι οι μόνοι κατάλληλοι να φυτέψουν στο παληό χωράφι νέο σπόρο, να εκπαιδεύσουν νέους καλλιεργητές, ώστε η μελλοντική σοδειά και πλούσια να είναι και σωστά μοιρασμένη.
Είναι καιρός να ξεχάσουμε τις κακές συνήθειές μας, που έφεραν τόση μιζέρια και κακομοιριά στη ζωή μας και με τόλμη να ακολουθήσουμε τη ζωοδότρα φαντασία, την δική μας, μα κυρίως αυτών που ξέρουν πολλά. Παληά ήταν οι πρίγκηπες και οι πολεμιστές που νικούσαν τους εχθρούς. Τώρα που δεν υπάρχουν μάχες σώμα με σώμα, αλλά πολιτικές πλύσεις εγκεφάλου, οι φωτισμένοι Ηλιοθαλασσινοί, είναι οι κατάλληλοι να μας γλυτώσουν από αυτές.
Το δικό τους μυαλό είναι η μήτρα της εγκυμοσύνης του απαραίτητου εκδημοκρατισμού και η σκάφη του ζυμώματος της σίγουρης προόδου και οικονομικής ανάπτυξης.»
Όταν σταμάτησε να μιλά ο Μενέλαος, ο ολιγογράμματος νεαρός Βαγγέλης, που από την αρχή παρακολουθούσε με προσοχή τις κουβέντες όλων, έβγαλε ένα αναστεναγμό και είπε.
«Ουφ, ζαλίστηκα με όλα αυτά που είπατε. Μα μου έμειναν στο μυαλό μου δυο πράγματα.. Πρώτο ότι πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμά μας και να έχουμε κι εμείς οι απλοί άνθρωποι το δικαίωμα και την ευθύνη, να επιβάλουμε στους άρχοντες, που μας αντιπροσωπεύουν, τη γνώμη μας. Δεύτερο ότι αυτή την αλλαγή δεν την θέλουν οι άρχοντες και δεν θα την κάνουν από μόνοι τους, και επομένως πρέπει να ξεκουνηθούν οι γραμματισμένοι, από την μια για να μας μάθουν τι πρέπει και πώς να γίνει, και από την άλλη να μπουν μπροστάρηδες στην προσπάθεια αυτή.»
Αυτοί που είχαν μιλήσει χαμογέλασαν με την απλότητα της ισορροπημένης σκέψης του Βαγγέλη, και οι άλλοι του χτύπησαν την πλάτη φιλικά, νιώθοντας ότι είπε αυτό που ήθελαν να πουν κι αυτοί. Συνεχίστηκε η κουβέντα τους με απλά καθημερινά τους προβλήματα, που όμως είχαν την σιγουριά ότι μπορούσαν υπεύθυνα να τα χειριστούν.» .
Αυτό είναι το τελευταίο από τα ιστοριάκια που γράφτηκαν και αναρτήθηκαν για να παρουσιάσουν, με απλή γλώσσα, το δημοκρατικό πνεύμα σκέψης, που τόσο λείπει από την Ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Αίρεται, επομένως και η παράκλησή μου προς τους φίλους μου να τα κοινοποιούν. Θα συνεχίσω, όμως, προσωπικά να αναρτώ κάποια σχετικά μικρά κείμενα, για να διατηρήσω ζωντανό στον τοίχο μου, τις πραγματικά δημοκρατικές σκέψεις και συμπεριφορές, που πρέπει να εγκατασταθούν μέσα μας, για να υπάρξει πρόοδος και οικονομική ανάπτυξη στην Πατρίδα μας.