Η Δικαιοσύνη έχει χρέος να ελέγχει

Στα πολίτευματα, που η Δημοκρατία είναι ουσία και οχι τύπος, η Γερουσία νομοθετεί, η Βουλή κυβερνά υπό την Εποπτεία του Προέδρου της Δημοκρατίας και η Δικαιοσύνη, με ανεξάρτητη οντότητα, ελέγχει τη σωστή εφαρμογή των Νόμων.

Ο πολύ σημαντικός ρόλος τής Δικαιοσύνης είναι να βάζει φραγμούς στη διάθεση αυθαιρεσίας τής Κυβέρνησης και να δίνει τη δυνατότητα προσφυγής σε εκείνον που αισθάνεται ότι αδικείται.

Στην Ελλάδα που η ίδια πλειοψηφία της Βουλής νομοθετεί, και κυβερνά χωρίς περιορισμούς, αφόυ έχουν μηδενισθεί οι ρυθμιστικές αρμοδιότητες, η Δικαιοσύνη έπρεπε να είναι εντελώς ανεξάρτητη. Αντι αυτού ο Υπουργός Δικαιοσύνης ορίζει την ηγεσία της και αποφασίζει για τις προαγωγές, τις μεταθέσεις, τις αμειβόμενες διοικητικές θέσεις και την υλικοτεχνική υποστήριξη των λειτουργών της. Είναι, δηλαδή, και οι λειτουργοί τής Δικαιοσύνης υποταγμένοι διοικητικά, άμεσα και έμμεσα, στην Κυβέρνηση.

Είναι ανθρώπινο, όμως, όταν λειτουργείς μέσα σε ένα πυραμιδικό σύστημα, του οποίου και η κορυφή και η δική σου εξέλιξη ελέγχονται από το ίδιο εξουσιαστικό κέντρο, να επηρεάζονται κάποιες αποφάσεις σου, έστω υποσυνείδητα, από τις επιθυμίες ή έμμεσες υποδείξεις του.

Δεν είναι, λοιπόν, αστήρικτη η αντίληψη που επικρατεί στην Ελλάδα οτι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, εκτελούν μεν τις αποφάσεις τους εν ονόματι του Ελληνικού Λαού, όπως ορίζει το Σύνταγμα, κάποιες, όμως, πιθανόν να διαμορφώνονται βάσει τών επιθυμιών της Κυβέρνησης, απο την οποία εξαρτώνται.

Οι πρόσφατες διαδικασίες κάθαρσης στο χώρο τής Δικαιοσύνης, δεν αποτελούν τόσο μομφή για τούς λειτουργούς της, όσο για το πολιτικό μας σύστημα, διότι η εξάρτησή της ήταν αυτή που επέτρεψε τη διείσδυση τής διαφθοράς και στο χώρο της.

Έτσι ο πολίτης, αντί να αισθάνεται οτι έχει σύμμαχό του μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με κύρος και ισχύ,, απέναντι σε όποιον επιβουλεύεται το δίκηο του, διαπιστώνει οτι αντιμετωπίζεται από ένα Σώμα υποχείριο της Πρωθυπουργοκρατίας, την οποία υφίσταται και ό ίδιος.

Για να αρθεί αυτή η εις βάρος του Έλληνα πολίτη κατάσταση προτείνεται:

• Το Υπουργείο Δικαιοσύνης να μην υπάγεται στην Κυβέρνηση, αλλά στη Γερουσία, η οποία να εκλέγει και τον επί κεφαλής του.
• Η εκλογή των Προεδρείων τών Ανωτάτων Δικαστηρίων να γίνεται από το σύνολο των μελών τους, μετά από προκριματική εκλογή των υποψηφίων από την κάθε ολομέλειά τους.
• Κατάργηση της πολυνομίας με αντιμετώπιση του πολίτη ως υπεύθυνης οντότητας και όχι ως διεστραμένου λάτρη του κακού.
• Δικαίωμα τού Αρείου Πάγου να εισηγείται τροποποιήσεις Νόμων στο Νομοθετικό Σώμα.
• Απελευθέρωση από τον καταναγκασμό των ατελείωτων διοικητικών δεσμών, οι οποίοι επιβάλλονται δήθεν για την προστασία του πολίτη, αλλά τελικά υποδουλώνουν τη βούλησή του και απονευρώνουν την πρωτοβουλία του.
• Είσοδος των δικαστικών λειτουργιών σε Ανώτερα Δικαστήρια, κατόπιν εσωτερικών εξετάσεων και όχι με υπηρεσιακή προαγωγή.

Κάποιοι ίσως ισχυρισθούν ότι η εφαρμογή τών παραπάνω οδηγεί στην Πολιτεία τών δικαστών. Εμείς πρέπει να πιστεύουμε βαθειά στη δύναμη τής Δημοκρατίας και να τολμήσουμε να προτείνουμε όλα αυτά, που θα καταστήσουν τη Δικαιοσύνη ικανή να την υπηρετεί αποτελεσματικά σε μια αληθινή Πολιτεία Δικαίου.