Μόνο εκπαιδευμένοι επαγγελματίες στα ΜΜΕ

Η πολύ μεγάλη πρόοδος στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας, είχε αλλάξει καλά-καλά το πολιτικό παιχνίδι, «γίγνεσθαι» όπως το έλεγαν παλαιότερα. στην Χώρα του Ήλου και της Θάλασσας. Δεν αρκούσε πια η λεβεντιά και η καλή ρητορεία, για να κερδίσει κάποιος το αρχοντιλήκι Έπρεπε να «μετρά» στην οθόνη και αυτό ήταν στο χέρι των δημοσιογράφων κα των καλαναρχών, όπως είχε αναλύσει ο Μενέλαος, σε μια κουβέντα με την παρέα του στο καφενείο της Πολυξένης. Εκεί, ο Βαγγέλης, είχε ρωτήσει, γιατί δεν φηφίζεται ένας Νόμος, που να υποχρεώνει όλους να λένε την αλήθεια, όταν μιλούν στην τηλεόραση.

Ο Δάσκαλος, που ήταν εκεί και τον αγαπούσε πολύ για την φιλομάθειά του, ανάλαβε να του λύσει την απορία και του είπε :
«Αχ Βαγγέλη, μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο εύκολα. Με ένα νόμο δεν λύνονται όλα. Άσε, που έρχονται άλλοι άρχοντες και αλλάζουν τον νόμο προς το συμφέρον τους. Ακόμη και για πράγματα που γράφει το Σύνταγμα, που δεν πρέπει κανένας να τα αλλάζει, κάνουν τα στραβά μάτια, οι άρχοντες, για να καλοπιάσουν τα ΜΜΕ. Άκου τι γράφει το Σύνταγμα.
«Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του κράτους και έχουν σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου της τέχνης. Πρέπει πάντως να εξασφαλίζεται η ποιοτική στάθμη των εκπομπών που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή τους και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας»
Δεν τηρούνται, όμως αυτά, διότι οι άρχοντες, που ψηφίζονται, για να κάνουν το κουμάντο στη Χώρα μας, νιώθουν αδύναμοι απέναντι στην πολιτική δύναμη, που άφησαν να τους πάρουν τα ΜΜΕ. Αδύναμοι να κάνουν οποιοδήποτε ποιοτικό, ή νομικό, έλεγχο στη λειτουργία τους. Αντί να έχουν αυτοί το πάνω χέρι, τους πήραν καπάκι τα ΜΜΕ και τους λένε αυτά τι να κάνουν. Αντί να τα διατάζουν να τους δίνουν λογαριασμό για το τι κάνουν, κάθονται προσοχή μπροστά τους.. Ένα κουμάντο, όμως, που δεν ελέγχει, δεν υπάρχει. Τα ΜΜΕ που κατάφεραν να ελέγχουν τους άρχοντες, όχι για ατιμίες ,όπως θα έπρεπε, αλλά για να τα υπακούουν, διαμορφώνουν όπως θέλουν την γνώμη των απλών ανθρώπων και νοθεύουν μέχρι τον πάτο την Λαϊκή Κυριαρχία. Γίνεται αυτό που θέλουν αυτά και όχι ό,τι συμφέρει τους απλούς ανθρώπους..
Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι άρχοντες έχασαν την μπάλα μέσα από τα πόδια τους και παίζουν πια σε ξένο γήπεδο, όπου νικιούνται συνέχεια. Δεν τολμούν και δεν μπορούν, πια, να επιβληθούν στο χώρο των ΜΜΕ
Ίδρυσαν μια Επιτροπή, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, που της έδωσαν και συνταγματική δύναμη, για να κάνει κουμάντο στα ΜΜΕ και να απαγορεύει τα στραβά, μα τα μέλη που διορίζουν είναι αυτά που θέλουν οι ιδιοκτήτες τους, για να τα έχουν στο χέρι.
Συνταγματικό, ξεσυνταγματικό, ο αρμόδιος άρχοντας γράφει την Επιτροπή στα παπούτσια του και κάνει ό,τι θέλει.
Έτσι κι αλλιώς, με απαγορεύσεις προστατεύεις ένα σύστημα, που λειτουργεί καλά. Αυτό που πάει, σαν τον κάβουρα, για πολλά χρόνια, χρειάζεται μεγάλο σκούντημα, φέρνοντας τα πάνω κάτω, για να μπει στο σωστό δρόμο.
Άμα δεν μπορείς να σταματήσεις το νερό του χειμάρρου, που έρχεται φουλαριστό, δεν περιορίζεσαι στα εμπόδια, αλλά του ανοίγεις τους δρόμους που βολεύουν εσένα για να το εκμεταλλευτείς.
Έτσι, πρέπει να γίνει με την δύναμη της τεχνολογίας στις επικοινωνίες. Πέρα από τις απαγορέψεις να επιβάλουν κριτήρια καταλληλότητας για το ποιοι μπορούν να είναι εκδότες και ιδιοκτήτες ΜΜΕ και ποιοι δημοσιογράφοι που θα νιώθουν την πολυτιμότητα του έργου της πληροφόρησης που υπηρετούν.
Δεν τολμούν, οι άρχοντες, να το κάνουν μα και Ποιος, Πως και Πότε θα μπορέσει να ξεχωρίσει τι είναι σωστό και τι κάνει ζημιά, μέσα στο χάος των εκπομπών των ραδιοφώνων και των τηλεοράσεων. Μόνο όταν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες και οι δημοσιογράφοι, θα είναι εκπαιδευμένοι θα μπορούν, πια, από μόνοι τους να κρατούν την ποιότητα, που είναι απαραίτητη για την πρόοδο και την τάξη στην Χώρα μας. Πολλές φροντίδες και προϋποθέσεις, λοιπόν, χρειάζονται για να υπάρξουν οι κατάλληλοι στα ΜΜΕ και όχι απλώς απαγορεύσεις, για να δουλεύουν σωστά και δημοκρατικά.»

Ο Δάσκαλος έδωσε περισσότερη βάση στην εκπαίδευση, των ανθρώπων των ΜΜΕ, μα ο Μιχάλης σαν δικηγόρος, δεν είχε εμπιστοσύνη στην καλή διάθεση αυτών που έχουν στα χέρια τους, μια τόσο μεγάλη δύναμη και πίστευε ότι έπρεπε να υπάρξουν μέσα στο Σύνταγμα αυστηροί όροι. Είπε, λοιπόν :
« Οι συχνότητες, των ραδιοφώνων και της τηλεόρασης, είναι κρατική περιουσία, που ανήκει σε όλους μας. Η Πολιτεία, λοιπόν, έχει υποχρέωση να ενδιαφερθεί να ωφελούμαστε όλοι μας, αν κάποιος θέλει να τις χρησιμοποιήσει. Δικές μας είναι οι συχνότητες και εμείς πρέπει να βάζουμε τους όρους της εκμετάλλευσης, για να κερδίζουμε κι εμείς. Δυστυχώς, όμως, τις έχουν καταλάβει κάποιοι, που όχι μόνο δεν μας ωφελούν, αλλά μας εκμεταλλεύονται κι από πάνω. .
Αυτή η τόσο επικίνδυνη κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με απαγορευτικούς νόμους, που όπως έχει αποδειχθεί, κανένας δεν τους εφαρμόζει.
Οι οικοπεδοφάγοι καταπατούσαν ένα κομμάτι γη και το χρησιμοποιούσαν προς όφελός τους, αδικώντας τον πραγματικό ιδιοκτήτη, αλλά χωρίς να ζημιώνουν την κοινωνία. Κι όμως, τιμωρούνταν αυστηρά. Οι «καταληψίες των συχνοτήτων», όχι μόνο αρπάζουν την περιουσία του Λαού, αλλά την χρησιμοποιούν, συνεχώς, για να του πιπιλίζουν το μυαλό, ώστε να συμφωνεί με τα δικά τους συμφέροντα.
Και δυστυχώς, αντί να τους κατηγορούμε σαν ψεύτες, τους χαϊδεύουμε σαν σωτήρες της αλήθειας. Αντί να πληρώνουν ενοίκιο, που χρησιμοποιούν τις συχνότητες, χρυσοπληρώνονται ,για όποια δουλειά κάνουν για την Πολιτεία.
Είναι ντροπή, μια χούφτα ανθρώπων, να έχουν βάλει στην γωνία αυτούς που τους δίνουμε την δύναμη να κουμαντάρουν τον τόπο.
Όταν κάποιος έχει ένα οικόπεδο και δεν έχει λεφτά να το χτίσει, το δίνει σε ένα εργολάβο και παίρνει αντιπαροχή διαμερίσματα. Κάτι τέτοιο πρέπει να μπει και μέσα στο Σύνταγμά μας. Η Πολιτεία, σαν ιδιοκτήτρια των συχνοτήτων, να τις αξιοποιεί, παίρνοντας ένα μέρος της δύναμης που έχουν τα ΜΜΕ στο να επηρεάζουν τον κοσμάκη. Την δύναμη αυτή, που θα είναι ώρες για εκπομπές στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, θα την μοιράζει σε πνευματικά κέντρα που θα νοιάζονται στο πως θα μορφώσουν τους απλούς ανθρώπους, για να καταλαβαίνουν, τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, από όσα λένε τα ΜΜΕ, που θέλουν να τους κοιμίζουν, για να μην μπορούν να καταλαβαίνουν τις ψευτιές τους. Ξύπνημα απαιτεί το δημοκρατικό συμφέρον όλων μας

Με το που σταμάτησε να πάρει αναπνοή ο Μιχάλης, πετάχτηκε ο Κωσταντής και είπε ένα αστείο, για να ελαφρύνει την κουβέντα, που είχε παραβαρύνει το κυριακάτικο πρωινό τους. Ο κυρ Θάνος, όμως, που με τα διαβάσματα που έκανε, ήξερε πόσο σπουδαία είναι αυτά που κουβέντιαζαν, διαφώνησε και του είπε ότι έχει κι εκείνος κάτι να προσθέσει, που το θεωρούσε σημαντικό. «Τώρα ότι και να πεις θα πάει χαμένο, λοιπόν, άφησέ το και να συνεχίσουμε την συζήτηση ένα άλλο βραδάκι, πρότεινε ο κυρ Γιώργος και όλοι συμφώνησαν. Παρήγγειλαν ρακές, στην Πολυξένη και συνέχισαν την παρέα τους, διασκεδάζοντας.»

(Visited 614 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *