Η Αρχή τής Επικουρικότητας

Η Αρχή τής Επικουρικότητας Σε όλες τις δυτικοευρωπαϊκέςκοινωνίες είναι παγιωμένη η αντίληψη οτι περισσότερη και ποιοτικότερη Δημοκρατία επιτυγχάνεται με εγγύτερη σχέση τού πολίτη με την εξουσία. Αντίληψη η οποία θεσμοθετήθηκε, στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως η Αρχή τής Επικουρικότητας, με το ακόλουθο περιεχόμενο: Σύμφωνα με την Αρχή τής Επικουρικότητας, η Κοινότητα δρά μόνο και στο βαθμό που οι προβλεπόμενοι στόχοι είναι αδύνατον να επιτευχθούν επαρκώς απο τα κράτη-μέλη και δύναται, συνεπώς, λόγω τών διαστάσεων και τών αποτελεσμάτων τής προβλεπομενης δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα σε κοινοτικό επίπεδο.

Σε εσωτερική διοργανωτική συμφωνία τής Ε.Ε. περιλαμβάνεται το εξής:

Ολες οι προτάσεις τής Επιτροπής περιλαμβάνουν, στην αιτιολογική τους έκθεση, αιτιολόγηση υπο το πρίσμα τής Αρχής τής Επικουρικότητας. Η Επικουρικότητα, πού στα ελληνικά αναφέρεται προσφυώς και ως αρχή τής Εγγύτητας, απετέλεσε, πριν υιοθετηθεί απο τη Δύση, θεμελιώδη κανόνα τής άμεσης αρχαιοελληνικής δημοκρατίας, αφού λίκνο της απετέλεσε η κοινωνία τής Πόλης.Η Πόλη αντιστάθηκε στη διέυρυνση τής δημοκρατικής μονάδος σε κράτος, θεωρώντας οτι αυτό θα αποτελούσε «Υβρι» κατά τής Δημοκρατίας. Η ποιοτική προοπτική της επιτάσσει τον επιμερισμό, της λήψης τών αποφάσεων, σε πρόσφορα κοινωνικά υποσύνολα και όχι τη συγκέντρωσή τους σε εξουσιαστικά κέντρα. μη επηρεάσιμα απο τη γνώμη τού πολίτη.Αυτό είναι το περιεχόμενο τής Αρχής τής Επικουρικότητας, που οι πολιτικοί μας, αντι να την καταστήσουν βασική ιδέα τών επιταγών του Συντάγματος, κατά την Αναθεώρηση, την απέρριψαν μετά βδελυγμίας, όχι ως ξενόφερτη όπως ισχυρίσθηκαν, αλλά επειδή θίγει καίρια την απολυταρχία τους στην άσκηση τής εξουσίας.Ο εισηγητής της τότε πλειοψηφίας τού ΠΑ.ΣΟ.Κ (Ε. Βενιζέλος) ανέφερε, ….Τόσο εγώ όσο και ο συνάδελφος κ. Παυλόπουλος, μιλώντας και υπο τις δύο ιδιότητές μας, ως μέλη τής Βουλής και ως καθηγητές Δημοσίου Δικαίου, αντικρούσαμε το να εισαχθεί ρητά η αρχή τής επικουρικότητας, γιατί έτσι εισάγεται μια νέα αόριστη έννοια τής τοπικής υπόθεσης και τής κρατικής αρμοδιότητας…. Σε άλλο σημείο κεραυλοβόλησε την επικουρικότητα ως «έννοια ιστορικά και θεωρητικά επικίνδυνη», προφανώς διότι θίγει το απόλυτο τής Αντιπροσώπευσης.Οι εισηγητές τής Ν.Δ. και τού ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ συνεφώνησαν στη μη θεσμοθέτησή της και ο εισηγητής του Κ.Κ.Ε. δεν έκανε καμμία αναφορά. Ολα τα κόμματα τής Βουλής, δηλαδή, φρόντισαν να αποφύγουν τη συνταγματική ισχύ τής Επικουρικότητας. Αρνήθηκαν να φέρουν τον πολίτη πλησιέστερα σε κέντρα αποφάσεων που δεν θα ήλεγχαν τα ίδια, άμεσα, , αν και γνωρίζουν καλά οτι οι αποφάσσεις για τα κοινά είναι τόσο πιο ορθές, όσο πιο στενή είναι η σχέση αυτών που αποφασίζουν με το προς επίλυση πρόβλημα. Οι Αντιπρόσωποι τού Λαού, ιδιαίτερα οι συνταγματολόγοι, ανέλαβαν ιστορική ευθύνη, με τη θεσμοθέτηση τής Επικουρικότηταςαπέναντι στη μελλοντική πορεία τού Πόλιτεύματός μας. Ολιγώρησαν, αντι να προμαχήσουν, για τη θεσμοποίηση δημοκρατικών Αρχών, οι οποίες θα επέτρεπαν να εγκατασταθεί ένα νέο ανθρωποκεντρικό πνεύμα στις επιταγές τού Συντάγματος. Προτίμησαν να διατηρήσουν πανίσχυρη την Πολιτεία που διαχειρίζονται, το Κράτος όπως τούς αρέσει να λένε, για να επιτυγχάνουν άριστες συνθήκες διαπλοκής, αντί να ενδυναμώσουν την εξουσιαστική οντότητα τού πολίτη, σε πολλαπλά κέντρα αποφάσεων. Ετσι, μόνον, είναι δυνατόν να γεννηθεί και να εδραιωθεί μια δημιουργικότερη και εντιμότερη Δημοκρατία στην Ελληνική κοινωνία.Οι οπισθοδρομικές τους αποφάσεις, στις οποίες τούς οδήγησε η εξουσιαστική τους απληστία, περιφρόνησαν τη δημοκρατική ευαισθησία μας και εκθέτουν,ακόμη, την Ελλάδα στην Ευρώπη. Εν τούτοις, τόλμησαν να ισχυρισθούν, παραπλανώντας μας, οτι η Αναθεώρηση τού 2001 ενσωμάτωσε ό,τι πιο προηγμένο είχε να δώσει ο διεθνής θεσμικός πολιτισμός.Η Επικουρικότητα, που υποστηρίζεται και εφαρμόζεται, επίμονα, απο τούς Δυτικοευρωπαίους, προκειμένου να παραχωρήσουν όσο το δυνατόν λιγότερη εξουσία στα κεντρικά όργανα, ταιριάζει εξαιρετικά στον εξουσιαστκό χαρακτήρα και στην πολιτική ιδιοσυγκρασία τού Ελληνα. Δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα τού ατόμου, στην κοινωνική αποστολή του και στην αξιοποίηση τών ικανοτήτων του για τα κοινά. Το θεσμικό μονοπώλιο τής Αντιπροσώπευσης απο τούς Βουλευτές, ο κρατικός συγκεντρωτισμός, ο πιεστικός προστατευτισμός, πρέπει να αποκαθηλωθούν με τη θεσμοθέτηση τής Επικουρικότητας στο Σύνταγμά μας. Η εφαρμογή της θα οδηγήσει σε οικονομία δυνάμεων τής κοινωνίας, αποτρέποντας την κατασπατάλησή τους, όπως όταν απασχολούνται σημαντικά κέντρα με λειτουργίες που μπορούν να εκπληρωθούν αποτελεσματικά σε μικρότερες, προσβάσιμες στον πολίτη, ενώσεις με ουσιαστικότερη συμμετοχή του. Ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος έχει γράψει: «Αυτό που ονομάζεται ελληνικό θαύμα, είναι το κατόρθωμα ενός Λαού με κοφτερή ματιά, μ ευκίνητο πνεύμα, με αντιληπτική και αφομειωτική ικανότητα, …». Χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, το δαιμόνιο τής φυλής θα λάμψει, όταν σε κάθε τομέα τού δημόσιου βίου τα προβλήματα θα λύνονται στο κατώτατο δυνατόν ιεραρχικό επίπεδο, όπου η συμβολή του πολίτη, σε όποιο ιεραρχικό επίπεδο και εάν συμμετέχει, θα είναι καθοριστική για την ποιότητα τής Δημοκρατίας μας και την ανάπτυξη τής οικονομίας.

(Visited 371 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *