Οι Λαϊκές Πρωτοβουλίες…

Τα ατομικά δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες είναι, πλέον, υπερκατοχυρωμένα στην εποχή μας. Εχουν,όμως, μόνο στατική μορφή και δεν συμβάλλουν στη διαμόρφωση τού δημοσίου συμφέροντος. Η δημοκρατικότητα ενός Πολιτεύματος εξαρτάται απο τα πολιτικά δικαιώματα τού πολίτη, πού τού δίνουν ευκαιρίες και τον προτρέπουν σε δράση, και τα οποία δομούν μια ενεργητική σχέση του, με την άσκηση τής εξουσίας.

Στις Δυτικές Δημοκρατίες έχουν καθιερωθεί συνταγματικοί θεσμοί, οι οποίοι τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση και έχουν, κυρίως, τη μορφή Λαϊκών Πρωτοβουλιών.

Συνίστανται στην εξωκομματική συγκέντρωση υπογραφών πολιτών, με σκοπό τήν:

• Υποβολή Νομοθετημάτων στο Κοινοβούλιο. Απλοί πολίτες παίρνουν τήν πρωτοβουλία σύνταξης ενός Νόμου, τού οποίου κρίνουν χρήσιμη την ψήφιση, συγκεντρώνουν τίς απαιτούμενες υπογραφές πολιτών, οι οποίες περιορίζονται γύρω στο 0,1% τού εκλογικού σώματος και τον υποβάλλουν στο Νομοθετικό Σώμα. Εκεί είτε ψηφίζεται, είτε παραπέμπεται σε δημοψήφισμα.
• Αρση ισχύοντος Νόμου. Για το όλον, ή μέρος, ενός Νόμου, που κρίνεται αρνητικά απο τούς πολίτες, είναι δυνατόν να ζητηθεί η κατάργησή του, μετά απο συγκέντρωση υπογραφών τού 1% τών ψηφοφόρων. Εάν η Κυβέρνηση δεν δεχθεί να τον αλλάξει παραπέμπεται σε δημοψήφισμα και εαν η πρόταση συγκεντρώσει την πλειοψηφία ο Νόμος καταργείται.
• Ανάκληση αιρετού αξιώματος. Εάν ένας εκλεγμένος αξιωματούχος αποδειχθεί ανίκανος, ή επιδείξει ανάρμοστη συμπεριφορά, ή ανεντιμότητα, είναι δυνατόν να γίνει ανάκληση τού αξιώματός του, προτού λήξει η θητεία του, εαν το ζητήσει ένα ποσοστό τής τάξεως τού 25% τού εκλογικού σώματος
• Διεξαγωγή Δημοψηφίσματος. Ολα τα αιτήματα τών Λαϊκών Πρωτοβουλιών, εαν δεν γίνουν αποδεκτά απο τα νομοθετικά σώματα, παραπέμπονται στην κρίση τού Λαού που αποφασίζει, οριστικά, με Δημοψηφίσματα. Η Λαϊκή Κυριαρχία, πρέπει και στην Ελλάδα, να μην μένει, πλέον, σε διακηρυκτικό επιπεδο, και να πάρει σάρκα και οστά, με Λαϊκές Πρωτοβουλίες. Πρέπει να αμφισβήτησουμε, εμπράκτως και όχι μονο με λόγια, την «αποστολικότητα » τού έργου τών αντιπροσώπων μας, και την «ιερότητα» τής ανά τετραετία ψήφου μας. Δεν είναι μόνο θέμα βελτίωσης τής ποιότητας τής Δημοκρατίας μας, αλλά ανάγκη πρώτης προτεραιότητας για να επιβιώσουμε ως Λαός μέσα στο σκληρά ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Είναι αποδεδειγμένη, πλέον, διεθνώς η σχέση ποιότητας Δημοκρατίας και οικονομικής ανάπτυξης τών Λαών. Δεν είναι, λοιπον, ούτε σοφό, ούτε ανεκτό,πλέον, οι άλλοι να αξιοποιούν και να επενδύουν κάθε ικανότητά τους και εμείς να παραμένουμε σιδηροδέσμιοι ενός πολιτικού συστήματος που αντι να τονώνει, ακυρώνει κάθε ικμάδα τού Λαού μας