Λαϊκό ξεσήκωμα για Λαϊκή Κυριαρχία.

Μια εξασέλιδη εισήγηση ιδεολογικού περιεχομένου κατατέθηκε απο 80 πολίτες, σε κομματικό συνέδριο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου. Επειδή οι ανατρεπτικές, για το πολιτικό κατεστημένο, προτάσεις τους ταυτίζονται δομικά, με τις δικές μας θέσεις, η Κίνηση Πολιτίζω τις υιοθετεί και ξεκινά αγώνα για την προώθησή τους στον Ελληνικό Λαό. Καλεί κάθε ενεργό πολίτη να συμμετάσχει στην αποδοχή και διάδοσή τους, ώστε να υπάρξει ένα λαϊκό ξεσήκωμα για το ξεθεμέλιωμα τού σκουριασμένου συστήματος, που μάς κυβερνά. και την αντικατάστασή του απο γνήσια Δημοκρατία Λαϊκής ΚυριαρχίαςΕίναι ξεκάθαρο οτι δεν αρκούν οι αλλαγές κομμάτων ή προσώπων. Απαιτείται να αλλάξει όλο το Σύστημα διακυβέρνησής μας, που μόνο με βαθειές συνταγματικές τομές, μπορεί να γίνει. Τομές που θα δώσουν δυνατότητες σε μάς τούς πολίτες, και να συμμετέχουμε σε κυβερνητικές αποφάσεις και να ελέγχουμε αυτούς που μάς κυβερνούν. Είναι η ώρα για το ξεπέρασμα τής βουλευτοκρατίας.

Να βάλουμε τέρμα στην ασυδοσία και την αναποτελεσματικότητα τών Αντιπροσώπων μας. Είναι η ώρα για το πέρασμα τής εξουσίας απο τους πολιτικούς στούς πολίτες. Ηρθε ή ώρα να πάρουμε οι ίδιοι την Εξουσία και τις τύχες μας στα χέρια μας. Η Κίνηση Πολιτίζω, θα πρωτοστατήσει στο λαϊκό ξεσήκωμα , που έρχεται αναπόφευκτα ορμητικό, για να ξεπεραστούν τα παληά, για να μπεί σε νέους δρόμους πραγματικής ανάπτυξης η Ελλάδα, και να αμοίβεται ο καθένας δίκαια, ανάλογα με το αποτέλεσμα τής δουλειάς του, και τις ανάγκες του. Οταν το 1843 καθιερώθηκε το πρώτο Σύνταγμά μας, βασικός στόχος του ήταν να εξασφαλισθούν τα θεμελιώδη δικαίωματα και οι ατομικές ελευθερίες τών Ελλήνων, τα οποία μόλις είχαν κατοχυρωθεί για όλους τούς Ευρωπαίους, με την Γαλλική Επανάσταση.

Τότε, ήταν σύγχρονο και προοδευτικό, αφού κατοχύρωνε, για τούς μόλις απελευθερωμένους απο την σκλαβιά Ελληνες, την ελευθερία τής έκφρασης, την προστασία τής ιδιοκτησίας, την ανεξιθρησκία, το συνέρχεσθαι, το άσυλο τής κατοικίας, την ισότητα, την ελευθερία τού Τύπου, κ.λ.π., Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο τού τότε Λαού, οδήγησε τούς συντάκτες του στο να αποδώσουν όλη την διαχείριση τής εξουσίας, η οποία στις Δημοκρατίες πηγάζει απο την Λαϊκή Κυριαρχία, στούς λίγους μορφωμένους, οι οποίοι και εξελέγοντο βουλευτές, ως Αντιπρόσωποι τού Λαού, για να υποστηρίζουν τα συμφέροντα του.

Οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, με ένα καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, δεν δέχθηκαν να παραδώσουν όλη την εξουσία τους στούς πολιτικούς. Κράτησαν για τον εαυτό του, αρκετά δικαιώματα, τόσο για να διαχειρίζονται μόνοι τους, μέσω τής Αυτοδιοίκησης, πολλά θέματα, όσο και για να ελέγχουν, συνεχώς, τις κυβερνήσεις τών Αντιπροσώπων τους. Στην Ελλάδα, στα 170 χρόνια που πέρασαν, κανένα δικαίωμα δεν δόθηκε στούς πολίτες. Εξακολουθούμε να καμαρώνουμε, παρά την αλματώδη εξέλιξη τού Λαού μας, για τις αυτονόητες, πλέον, ατομικές ελευθερίες, αντι να ντρεπόμαστε που δεν έχουμε ακόμη κανένα πολιτικό δικαίωμα συμμετοχής και ελέγχου αυτών που μάς κυβερνούν. Εξακολουθούμε να παραδίνουμε όλη την εξουσία στούς βουλευτές και στούς συνδικαλιστές, να εξαρτιόμαστε απο τις αποφάσεις τους, ενω ολοφάνερα και κατάχρηση τής εμπιστοσύνης μας κάνουν, και σε εθνική ταπείνωση μάς οδήγησαν, και δεν μάς εξασφάλισαν την Πολιτεία που αξίζουμε. Η Κίνηση Πολιτιζω, θα αγωνιστεί για την θεσμοθέτηση λαϊκών πολιτικών δικαιωμάτων συμμετοχής τού πολίτη, τα οποία θα μάς επιτρέπουν να παίρνομε μέρος στις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις και να ελέγχουμε την εφαρμογή τους. Για ένα καινούργιο πολιτικό σύστημα που θα εδραιωθεί, οχι πια μόνο στις αποφάσεις τών αρχηγών τών κομμάτων, αλλά και στη θέληση τόσο τών ίδιων τών μελών τους, όσο και τών ανένταχτων ελλήνων πολιτών.

Π.χ. Να επικυρώνονται με δημοψηφίσματα οι σημαντικοί Νόμοι, και οι διεθνείς συμβάσεις, που ψηφίζουν οι βουλευτές. Να αποφασίζουν οι Δημότες, με τοπικά δημοψηφίσματα, για τα τοπικά προβλήματα και όχι μόνο το Δημοτικό Συμβούλιο. Να αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες τις απεργίες και όχι μόνοι τους οι συνδικαλιστές. Μέσα σ αυτό το πνεύμα, υποστηρίζουμε ξεκάθαρα τούς θεσμούς που ακολουθούν, αλλά και όποιους άλλους αντίστοιχους προταθούν. Θεσμούς που θα πλαταίνουν και θα εδραιώνουν την ατομική συμμετοχή τού πολίτη στην διαχείριση τής κρατικής εξουσίας.

1. Εφαρμογή τής βασικής αρχής, διάκρισης τών λειτουργιών τής εξουσίας. Εκλογή ανα τετραετία 200μελούς Βουλής η οποία θα εκλέγει την Κυβέρνηση και θα εισηγείται τούς Nόμους. Εκλογή 30μελούς Γερουσίας, η οποία θα εγκρίνει τούς Νόμους. Οι Νόμοι, για μείζονος σημασίας θέματα, θα ισχύουν μόνον μετα την έγκρισή τους απο πανελλήνιο δημοψήφισμα. (Σε καμμιά Δημοκρατία στον κόσμο δεν δίνεται η δυνατότητα σε ένα κόμμα και να γίνεται Κυβέρνηση με την πλειοψηφία στη Βουλή, και να αλλάζει τούς Νόμους, όπως το βολεύει. Εμποδίζουν την κυβερνητική αυθαιρεσία με το να έχουν και Γερουσία, που η πλειοψηφία της μπορεί να είναι άλλου κόμματος, η οποία εγκρίνει τούς Νόμους, και Πρόεδρο Δημοκρατίας με δικαίωμα να υπογράφει ή όχι, εκτιμώντας την λαϊκή βούληση, ώστε να μην κάνει ο,τι θέλει η κάθε Κυβέρνηση.Η μοναδική χώρα, που έχει μόνο Βουλή, που νομοθετεί και κυβερνά,, είναι η Ελλάδα. Γι αυτό ο κάθε Πρωθυπουργός μας έχει όσα δικαιώματα έχει και ένας δικτάτορας, επι 4 χρόνια. Με τις εκλογές, το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε τον δικτάτορα.)
2. Εκλογή τού Προέδρου τής Δημοκρατίας από τον Λαό, με αρμοδιότητες που θα τού επιτρέπουν να είναι πραγματικός ρυθμιστής τού Πολιτεύματος, ως ανώτατος άρχων της Χώρας. (Σήμερα, απλώς παρίσταται σε τελετές, ως ανώτατος εκπρόσωπος τού κράτους, και πολλές φορές μόνο αν τού το επιτρέψει η Κυβέρηση. Κατά τα άλλα είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τυπικές εγκριτικές διαδικασίες, στις οποίες δεν έχει κανένα δικαίωμα να μην συμφωνεί. Ούτε καν το δικαίωμα να ρωτήσει τον Λαό με δημοψήφισμα, δεν έχει.Ούτε, πολύ περισσότερο, να παρέμβει, όταν η Κυβέρηση ζημιώνει το συμφέρον τού Λαού, υποστηρίζοντας το κομματικό της.)
3. Ανεξαρτοποίηση τής Δικαστικής λειτουργίας, από τηn Κυβέρνηση. (Η Δικαιοσύνη δεν ασκεί Εξουσία, αλλά ελέγχει την διαχείρισή της, προστατεύοντας τον Λαό απο την αυθαιρεσία τών κυβερνώντων. Οσο περισσότερο, η δικαιοσύνη είναι υποταγμένη στην κυβέρνηση, άλλο τόσο ο πολίτης παραμένει απροστάτευτος Το Σύνταγμά μας, γράφει οτι οτι οι Νόμοι και η Κυβέρνηση ορίζονται απο τούς Αντιπροσώπους τού Λαού στη Βουλή, αλλά οι αποφάσεις τής Δικαιοσύνης εκτελούνται απ ευθείας στο όνομα τού Λαού. Σε επόμενα άρθρα, όμως, γράφει οτι οι Πρόεδροι τών Ανωτάτων Δικαστηρίων εκλέγονται απο την Βουλή, στην οποία πλειοψηφεί η Κυβέρνηση, και οι πειθαρχικές ποινές τών δικαστών εγείρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Πρακτικά, δηλαδή, αναιρεί την ανεξαρτησία της, ακυρώνοντας, έτσι τον πολύτιμο ρόλο της στην προστασία τών πολιτών. Είναι άμεση ανάγκη η αποδέσμευση τής Δικαιοσύνης απο την Κυβέρνηση. )

• Εκλογή των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων από τις ολομέλειές τους.
• Οικονομική αυτοδυναμία και διοικητική αυτοτέλεια των Δικαστηρίων.
• ηρεσιακές μεταβολές των λειτουργιών της χωρίς μεσολάβηση του Υπουργού Διακαιοσύνης.
• Τοποθέτηση δικαστών σε διοικητικές θέσεις με προτάσεις του κλάδου τους
• Είσοδος δικαστικών λειτουργών σε ανώτερα δικαστήρια με εσωτερικές εξετάσεις.
• Αποποινικοποίηση των διοικητικών παραβάσεων
• Ανακεφαλαιωτική ψήφιση των Νόμων με συμπερίληψη όλων των καταργουμένων διατάξεων.

1. Ιδρυση Συγκλήτου τής Δημοκρατίας. συνεχούς λειτουργίας, (αντι τού εκτάκτως συνεδριάζοντος Ειδικού Ανωτάτου Δικαστηρίου), ως παραφυλακή τής τήρησης τών συνταγματικών θεσμών απο τα κόμματα, και για την επίλυση θεμάτων λειτουργίας τής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα τής συμμετοχής τών πολιτών. (Χωρίς ένα ανεξάρτητο Σώμα, που θα λειτουγεί ως Συνταγματικό Δικαστήριο,οι Ελληνες είναι δέσμιοι τών κομμάτων. Κάνουν ο,τι θέλουν, ενώ είναι αδύνατον οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν, ως θεσμοθετημένοι συλλογικοί φορείς, έξω απο αυτά.)
2. Πανελλήνια Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού ενός τρίτου τών εκλεγμένων βουλευτών, ή Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 200.000 πολιτών. (Σήμερα μόνο ο Πρωθυπουργός έχει, ουσιαστικά, το δικαίωμα διεξαγωγής δημοψηφίσματος, που είναι ο μόνος τρόπος να εκφρασθεί γνήσια ο Λαός. Σε όλες τις άλλες δημοκρατίες, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουνοι ίδιοι, και κατά τοπους και στην Επικράτεια, για σημαντικά θέματα, ώστε να μην κάνουν οι Κυβερνήσεις οτι θέλουν.)
3. οπικά Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού 20% τού αντιστοιχούντος εκλογικού σώματος. (Στις τοπικές κοινωνίες, η άμεση συμμετοχή τού πολίτη στις αποφάσεις είναι και δημοκατικά αναγκαία, και ιδιαίτερα παιδαγωγική για τούς Ελληνες, στο να συνειδητοποιήσουν την αξία τής ψήφου τους, αφού το αποτέλεσμα θα βαρύνει, ή ελαφρύνει, την καθημερινή ζωή τους, και θα είναι άμεσα αισθητό απο τούς ίδιους. Θα νοιώσουν την δική τους άμεση ευθύνη, αντι να επαναπαύονται στο να κατηγορούν τούς τοπικούς αντιπροσώπους τους- δημοτικούς συμβούλους, για τα κακώς κείμενα.)
4. Κατάθεση Νομοσχεδίου, με πρόταση τού ενος πέμπτου των εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 100.000 πολιτών. (Σήμερα αν κάποιοι πολίτες θεωρούν οτι πρέπει να γίνει ένας καινούργιος Νόμος, δεν έχουν το δικαίωμα να τον προτείνουν στην Βουλή. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρακαλούν τα κόμματα να τον εισηγηθούν. Ετσι ,όμως, δεν υπάρχει κοινωνία πολιτών, αλλά υπηκόων. Το πολιτικό αυτό δικαίωμα δίνει στούς πολίτες την δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών έξω απο τα κόμματα.)
5. Πρόταση άρσης ισχύος Νόμου, μη έχοντος σχέση με την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια, απο το ένα τρίτο τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 150.000 Πολιτών (Αν υπάρχει ένας Νόμος που δεν υποστηρίζει, πλέον, το δίκαιο και τα λαϊκά συμφέροντα, μόνο τα κόμματα μπορούν να εισηγηθούν την κατάργησή του. Αν όμως δεν συμφέρει τα ίδια δεν το κάνουν. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα ως πολίτες, έξω απο τα κόμματα, να μπορούμε να το προτείνουμε.)
6. Κατάργηση ισχύος Νόμου, (που να μην αφορά την οικονομία, την εξωτερική πολιτική ή την εθνική ασφάλεια), με πρόταση τών δύο τρίτων τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 500.000 Πολιτών. (Αν ένας Νόμος αποδειχθεί οτι λειτουργεί ενάντια στο λαϊκό συμφέρον, αλλά βολεύει τα κόμματα, θα είναι δυνατή η κατάργησή του, απ ευθείας απο τούς πολίτες, μέσω τής Συγκλήτου τής Δημοκρατίας, στην οποία θα κατατίθενται οι απαιτούμενες υπογραφές.) 10 – Ανάκληση αιρετού αξιώματος, απο το ένα τρίτο τών ψηφοφόρων τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος. (Σήμερα ο Βουλευτής, ή ο Περιφερειάρχης, ή ο Δήμαρχος, δεν χάνει το αξίωμά του ο,τι στραβό, κι αν κάνει. Με το θεσμό αυτό, αν αποδειχθεί ακατάλληλος για το αξίωμα στο οποίο τον εξέλεξαν οι πολίτες, θα έχουν το δικαίωμα να μαζέψουν υπογραφές για να τού αφαιρεθεί, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, και να ξαναγίνονται εκλογές για την αντικατάστασή του.)
7. Αναγνώριση, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, ενώσεων πολιτών ειδικών ενδιαφερόντων, ως θεσμοθετημένων ενδιάμεσων σωμάτων άμεσης επικοινωνίας μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, για την ανάπτυξη νομοθετικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων, εκτός τών κομμάτων. (Σήμερα, θεσμικό δικαίωμα επικοινωνίας, με την Βουλή, δεν έχουν ούτε οι πολίτες, ουτε οι συλλογικοί φορείς τους, παρά μόνο τα κόμματα και οι βουλευτές. Οι υπουργοί αποφασίζουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ρωτούν όποιονδήποτε. Ο υπουργός Εργασίας, π.χ., μιλάει με την ΓΣΕΕ, λόγω πολιτικού κόστους και όχι διότι το επιβάλει ο Νόμος. Για να υπάρξει, όμως, κοινωνία πολιτών, την οποία όλοι απαιτούν, θα πρέπει να είναι επιβεβλημένος οδιάλογος θεσμικά, πριν την όποια κυβερνητική απόφαση, αν υπάρχουν σχετικοί συλλογικοί φορείς πολιτών. αναγνωρισμένοι, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας.) 12- Εκλογικό Σύστημα, διαχρονικά σταθερό, μεταβαλλόμενο μόνο απο πλειοψηφία τών τεσσάρων πέμπτων τής Βουλής. (Η διαδικασία τής ψηφοφορίας είναι πρωταρχικής σημασίας, διότι μεταβιβάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα τών πολιτών στούς αντιπροσώπους τους. Οι συνεχείς αλλαγές τού εκλογικού Νόμου, απο τις κυβερνήσεις, γίνονται για να εξυπηρετίσουν τα κομματικά τους συμφέροντα, παραχαράσσοντας, έτσι, τη λαϊκή βούληση και νοθεύοντας το ίδιο το Πολίτευμά μας. Το εκλογικό σύστημα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, ώστε να μην δίνει πλασματικές πλειοψηφίες τής Βουλής, αλλά να καταγράφει γνήσια την λαϊκή θέληση, μέσα σε σταθερά πλαίσια ασφαλούς διακυβέρνησής μας Διαίρεση της Επικράτειας στις 143 ιστορικές Επαρχίες, ως ελλάσσονες μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, Πλειοψηφικό σύστημα, με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο για τα κόμματα και ένα για τούς Υποψηφίους τών κομμάτων, που θα επιλέγονται με επίσημες τοπικές προκριματικές εκλογές. Δικαίωμα ενός σταυρού για κάθε ψηφοδέλτιο, χωρίς δέσμευση συσχετισμού Υποψηφίου και Κόμματος.

• Ενιαία εκλογική Περιφέρεια Επικράτειας, για την εκλογή 30 βουλευτών απο λίστες, για την αντιπροσώπευση μικρών κομμάτων, πανελλήνιου ποσοστού πάνω απο 3% , τών οποίων δεν εξελέγη κανένας τοπικός αντιπρόσωπος στην Βουλή, και την πριμοδότηση τού πλειοφηφούντος σε φήφους, ανα την Επικράτεια, κόμματος.* Μείζονες Εκλογικές Περιφέρειες, στα ίδια όρια με τις Διοικητικές Περιφέρειες, γιαα) Εκλογή 27 βουλευτών κατανεμημένων πληθυσμιακά στις 13 Διοικητικές Περιφέρειες, βάσει κομματικών καταλόγων( λίστες). β) Εκλογή 30 γερουσιαστών, απο περιφερειακούς κομματικούς καταλόγους, συντασσομένων κατόπιν προκριματικών εκλογών.
• Σταθερή Ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, την δεύτερη Κυριακή τού Σεπτεμβρίου, τού ενδιάμεσου των δημοτικών εκλογών έτους.
• Δικαίωμα πρότασης ανεξάρτητης υποψηφιότητας, απο το 3% τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος.
• Εκλογή βουλευτών Αποδήμου Ελληνισμού, σε γεωγραφικά διαμερίσματα τού εξωτερικού, όταν συντάσσονται κατάλογοι πλέον τών 60.000 ομογενών εκλογέων.Οι ομογενείς βουλευτές να έχουν δικαίωμα λόγου και δικαίωμα ψήφου για ορισμένες ψηφοφορίες, όχι όμως για τον σχηματισμό της Κυβέρνησης. 13- Κριτήρια καταλληλότητας υποψηφίων βουλευτών. ( Οπως υπάρχουν υπηρεσιακά κωλύματα, για τούς υποψηφίους, πρέπει να υπάρξουν και κωλύματα ποιότητος. Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική, και τον βαθμό της τον καθορίζει η πολιτική αξία τών βουλευτών. Δεν είναι ανεκτό πλέον, Αντιπρόσωποι τού Λαού να γίνονται οι χειροκροτητές και οι ευνοούμενοι τών αρχηγών. Ο αντιδημοκρατικός ορισμός τών υποψηφίων απο τούς αρχηγούς τών κομμάτων, και η καθοριστική προώθησή τους απο τα Μ.Μ.Ε. επιβάλλει την θεσμοθέτηση ποιοτικών κριτηρίων, που η φύση τους δεν θα ακυρώνει την ισότητα τής Δημοκρατίας, αλλά αντιθέτως, θα εξασφαλίζει μια ελάχιστη καταλληλότητα, για τούς αντιπροσώπους τού Λαού, ως λειτουργούς της.)
• Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, Περιφερειάρχης ή Δήμαρχος, ή αιρετό μέλος περιφερειακού ή δημοτικού συμβουλιου.
• Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, αιρετό μέλος νόμιμα αναγνωρισμένου συλλογικού φορέα σε επίπεδο Περιφέρειας, ή Πρόεδρος συλλογικού φορέα σε επιπεδο Δήμου και να κατέχει δίπλωμα Ανωτάτης Σχολής, ή να έχει παρακολουθήσει ειδικό εξάμηνο σεμινάριο, έστω δι’αλληλογραφίας, από επιλεγμένες ειδικές πανεπιστημιακές έδρες.
• Να έχει υπηρετήσει στο Στρατό.
• Να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας του.
• Να έχει υποβάλλει φορολογικές δηλώσεις, επαγγελματικής δραστηριότητας τα τελευταία πέντε χρόνια.
• Aρση τού ασυμβιβάστου βουλευτικής θητείας και επαγγελματικής εργασίας.Ο υποψήφιος να κάνει δήλωση, επισήμως στην Εφορία, αν θα διακόπτει ουσιαστικά το επάγγελμά του εκλεγόμενος, οπότε θα μισθοδοτείται, χωρίς να συνταξιοδοτείται, ή αν θα συνεχίσει να εργάζεται, και θα παραιτείται τής βουλευτικής αποζημίωσης. 14- Περιορισμοί Προνομίων Βουλευτών και Υπουργών : (Τα δημοσιοποιημένα, τελευταίως, σκάνδαλα απέδειξαν οτι η αποδοχή τής αδιαφάνειας σαν εργαλείο πολιτικής, και τής παρανομίας ως χώρου πολιτικής δράσης, απο βουλευτές και υπουργούς, είναι μια απράδεκτη πραγματικότητα που πρέπει να ανατραπεί άμεσα. Τα υπάρχοντα προνόμια τών αντιπροσώπων τού Λαού, υποθάλπτουν την ιδιοτέλειά τους, εις βάρος, τών λαϊκών συμφερόντων και πρέπει να περιορισθούν για την αυστηρώς πολιτική τους δραστηριότητα.)* Κατάργηση ασυλίας για μη πολιτικές κατηγορίες.
• Μέγιστη διάρκεια βουλευτικού αξιώματος τρεις θητείες.
• Απαγόρευση μετακίνησης βουλευτού εν ενεργεία σε άλλο κόμμα.
• Σε περίπτωση διαγραφής του, θα έχει το δικαίωμα να παραμένει ανεξάρτητος.
• Θεσμοθέτηση βασικού κυβερνητικού σχήματος με μονίμους υφυπουργούς.
• Υποχρεωτική προεκλογική γνωστοποίηση τών ονομάτων τών προτεινόμενων βασικών Υπουργών, τών μελλοντικών Κυβερνητικών κομματικών σχημάτων.* Υποχρεωτική λογοδοσία, ανά έτος, τού Βουλευτή προς το εκλογικό Σώμα, το οποίο τον εξέλεξε.15- Θεσμοθέτηση Εσωκομματικής Δημοκρατίας. (Το Σύνταγμα, μέχρι τώρα, αναθέτει στο κόμμα που πλειοψηφεί την διακυβέρνηση τής Χώρας, αλλά δεν ορίζει τίποτα ούτε για την νομική μορφή του, ούτε για την δημοκρατική λειτουργία του. Ετσι, τα κόμματα : Ιδρύονται και απο ένα μόνο πρόσωπο, χωρίς να καταθέτουν καταστατικό, όταν και για τον απλούστερο σύλλογο απαιτούνται 20 άτομα και έγκριση τής δημοκρατικότητας τού καταστατκού του απο το Πρωτοδικείο. Δεν μπορούν να αγοράσουν κάτι συμβολαιογαφικά, διότι δεν έχουν νομική υπόσταση. Επιτρέπονται καταστατικές επιταγές, οι οποίες υπερβαίνουν τα συνταγματικά δικαιώματα τών μελών Οι Πρόεδροί τους δεν δεσμεύονται θεσμικά για την τήρηση τών Καταστατικών τους. Λειτουργούν όπως τούς βολεύει και εγκρίνουν, εκ τών υστέρων, τις μεταβολές σε στημένα Συνέδρια. Δεν έχουν φορολογικό μητρώο, ούτε βιβλία ευφορίας. Διαχειρίζονται ιδιωτικές εισφορές και έσοδα απο εράνους, με πλήρη αδιαφάνεια.) Η εξασφάλιση τής δημοκρατικής λειτουργίας τών κομμάτων επιβάλλει:
• Νομική υπόσταση του Κόμματος απέναντι στην Δικαιοσύνη.
• Δυνατότητα ίδρυσης κόμματος κατόπιν αίτησης 50.000, τουλάχιστον, πολιτών με συγκεκριμένο καταστατικό, τού οποίου την δημοκρατικότητα θα ελέγχει, προηγουμένως, η Σύγκλητος τής Δημοκρατίας.
• Διαφύλαξη των συνταγματικών δικαιωμάτων του πολίτη-μέλους στην εσωκομματική λειτουργία
• Αποδοχή τού ελεύθερου διαλόγου και τής σχηματοποίησης κομματικών τάσεων.
• Ετήσια επιχορήγηση βάσει τού αριθμού τών ψηφοφόρων τής τελευταίας εκλογής.
• Προκριματικές εκλογές, με δικαστικούς αντιπροσώπους, μεταξύ τών εγγεγραμμένων μελών, για τον καθορισμό τών υποψηφίων βουλευτών.( Ας σκεφθούμε οτι με την σημερινή έλλειψη θεσμών, όλα τα κυβερνητικά στελέχη μεταφέρουν την ίδια αντιδημοκρατική νοοτροπία στην λειτουργία τής κυβέρνησης, και διαιωνίζεται η δημοκρατική μας παρακμή…)

1. Καθιέρωση ουσιαστικής Αυτοδιοικησίας, με επαναφορά τού αληθινού ρόλου τής Τοπικής Αυτοδοίκησης ως θεσμού προσέγγισης τού πολίτη στην εξουσία και αυτοδιαχείρισης ( Μετά την ίδρυση τών μεγενθυμένων εθνικών κρατών οι δήμοι και κοινότητες ήταν τα μικρά σχήματα στα οποία ο πολίτης διατηρούσε άμεση σχέση με την εξουσία. Το Σύνταγμα γράφει οτι η Πολιτεία ασκεί εποπτεία, χωρίς να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Η σημερινή διεύρυνση τών ορίων τών Δήμων, χωρίς την σγκατάθεση τών κατοίκων, ακυρώνει την έννοια τής Τ.Α. και έχει στόχο την υποταγή τών αντιπροσώπων της στα κόμματα και των δυνατοτήτων της στον σκουριασμένο κρατικό διοικητικό μηχανισμό, που έχουν στήσει. Η εποπτεία έγινε υποταγή και η πρωτοβουλία αναγκαστικές υποχρεώσεις, ως δήθεν αρμοδιότητες. Καταργείται, ουσιαστικά, η ευελιξία και η δημοκρατικότητα ενός λαϊκού θεσμού και φτωχαίνει η Δημοκρατία μας Με τις παρακάτω προτάσεις επιδιώκεται η αναγέννηση τής Αυτοδιοίκησης ως ενός θεσμού στην εξουσία και στην υπηρεσία τού πολίτη και οχι τού κράτους. )

• Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκλεγόμενοι απο τούς Δημότες, σε όρια Δήμων καθορισμένων μόνον με τοπικά δημοψηφίσματα.* Επαρχιακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς Δημοτικούς Συμβούλους, για την νομική, λογιστική, και τεχνική στήριξη των Δήμων και την αντιμετώπιση τών διαδημοτικών προβλημάτων. Ετήσια εναλλαγή τού Προέδρου τους, απο τα μέλη τού Συμβουλίου.
• Περιφερειάρχες και Περιφερειακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς ψηφοφόρους τών ορίων τους.
• Καθορισμός αποκλειστικής ευθύνης τής Αυτοδιοίκησης, για όλα τα τοπικά θέματα.
• Νομικός έλεγχος, από ειδικό σώμα δικαστών, περιφερειακά οργανωμένου, και οχι απο διοικητικά στελέχη, και μόνον κατόπιν σχετικής προσφυγής.* Τακτικός ετήσιος οικονομικός έλεγχος από περιφερειακά παραρτήματα τού ελεγκτικού συνεδρίου,
• Δυνατότητα επιβολής ανταποδοτικής φορολογίας, για κάθε τομέα δράσης.
• Διοικητική αυτοτέλεια, με αποκλειστική ευθύνη συγκρότησης τών δημοτικών οργανογραμμάτων.
• Εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο συνδυασμών και σταυροδοσία απο τον Δημότη, χωρίς δέσμευση συνδυασμού και συμβούλου.
• Καθιέρωση εκλογής ανεξαρτήτων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων.
• Κατάργηση των πειθαρχικών ποινών των εκλεγμένων, απο υπηρεσιακούς παράγοντες. Αντιμετώπιση τών παράνομων πράξεών τους απο ειδικό Σώμα δικαστών.
• Δικαίωμα Περιφερειαρχών και Δημάρχων άμεσης διαχείρισης τού 0,001 % τού ετήσιου προϋπολογισμού, με εκ τών υστέρων έγκριση τών δαπανών, ή τού εις βάρος τους καταλογισμού, απο τα αρμόδια όργανα.17 – Θεσμοθέτηση τής Επικουρικότητας ως βασικής Αρχής, για την προσέγγιση τού πολίτη στην εξουσία σε γεωγραφικό, ιεραρχικό και τομεακό επίπεδο. (Η αρχή αυτή στηρίζεται στην παραδοχή οτι όσο πιο στενή είναι η σχέση αυτών που αποφασίζουν με το προς επίλυση πρόβλημα, τόσο πιο ορθή είναι η απόφαση. Αλλά και όσο εγγύτερη είναι η σχέση τού πολίτη με την εξουσία τόσο βαθύτερη είναι η Δημοκρατία. Η αρχή αυτή έχει υιοθετηθεί απο την Ε.Ε ως η Αρχή τής Επικουρικότητας. Η εφαρμογή της οδηγεί στο να λαμβάνονονται οι αποφάσεις στα μικρότερα δυνατόν σχήματα και στα χαμηλότερα επίπεδα, χωρίς την ανάγκη χρονοβόρων εγκρίσεων απο ανώτερα κλιμάκια. Είναι ένας δρόμος ουσιαστικής αποκέντρωσης, ο οποίος και ταιριάζει απολύτως στον εγωκεντρικό χαρακτήρα τών Ελλήνων, και δυσκολεύει την μεγάλη διαπλοκή, συγκροτώντας πολλαπλά κέντρα αποφάσεων).Μια εξασέλιδη εισήγηση ιδεολογικού περιεχομένου, κατατέθηκε απο 80 πολίτες, σε κομματικό συνέδριο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου. Επειδή οι ανατρεπτικές, για το πολιτικό κατεστημένο, προτάσεις τους ταυτίζονται δομικά, με τις δικές μας θέσεις, ηΚίνηση Πολιτίζω τις υιοθετεί και ξεκινά αγώνα για την προώθησή τους στον Ελληνικό Λαό. Καλεί κάθε ενεργό πολίτη να συμμετάσχει στην αποδοχή και διάδοσή τους, ώστε να υπάρξει ένα λαϊκό ξεσήκωμα για το ξεθεμέλιωμα τού σκουριασμένου συστήματος, που μάς κυβερνά. και την αντικατάστασή του απο γνήσια Λαϊκή Κυριαρχία Είναι ξεκάθαρο οτι δεν αρκούν οι αλλαγές κομμάτων ή προσώπων. Απαιτείται να αλλάξει όλο το Σύστημα διακυβέρνησής μας, που μόνο με βαθειές συνταγματικές τομές, μπορεί να γίνει. Τομές που θα δώσουν δυνατότητες σε μάς τούς πολίτες, και να συμμετέχουμε σε κυβερνητικές αποφάσεις και να ελέγχουμε αυτούς που μάς κυβερνούν. Είναι η ώρα για το ξεπέρασμα τής βουλευτοκρατίας. Να βάλουμε τέρμα στην ασυδοσία και την αναποτελεσματικότητα τών Αντιπροσώπων μας. Είναι η ώρα για το πέρασμα τής εξουσίας απο τους πολιτικούς στούς πολίτες. Ηρθε ή ώρα να πάρουμε οι ίδιοι την Εξουσία και τις τύχες μας στα χέρια μας. Η Κίνηση Πολιτίζω, θα πρωτοστατήσει στο λαϊκό ξεσήκωμα, που έρχεται αναπόφευκτα ορμητικό, για να ξεπεραστούν τα παληά, για να μπεί σε νέους δρόμους πραγματικής ανάπτυξης η Ελλάδα, και να αμοίβεται ο καθένας δίκαια, ανάλογα με το αποτέλεσμα τής δουλειάς του, και τις ανάγκες του. Οταν το 1843 καθιερώθηκε το πρώτο Σύνταγμά μας, βασικός στόχος του ήταν να εξασφαλισθούν τα θεμελιώδη δικαίωματα και οι ατομικές ελευθερίες τών Ελλήνων, τα οποία μόλις είχαν κατοχυρωθεί για όλους τούς Ευρωπαίους, με την Γαλλική Επανάσταση. Τότε, ήταν σύγχρονο και προοδευτικό, αφού κατοχύρωνε, για τούς μόλις απελευθερωμένους απο την σκλαβιά Ελληνες, την ελευθερία τής έκφρασης, την προστασία τής ιδιοκτησίας, την ανεξιθρησκία, το συνέρχεσθαι, το άσυλο τής κατοικίας, την ισότητα, την ελευθερία τού Τύπου, κ.λ.π., Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο τού τότε Λαού, οδήγησε τούς συντάκτες του στο να αποδώσουν όλη την διαχείριση τής εξουσίας, η οποία στις Δημοκρατίες πηγάζει απο την Λαϊκή Κυριαρχία, στούς λίγους μορφωμένους, οι οποίοι και εξελέγοντο βουλευτές, ως Αντιπρόσωποι τού Λαού, για να υποστηρίζουν τα συμφέροντα του. Οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, με ένα καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, δεν δέχθηκαν να παραδώσουν όλη την εξουσία τους στούς πολιτικούς. Κράτησαν για τον εαυτό του, αρκετά δικαιώματα, τόσο για να διαχειρίζονται μόνοι τους, μέσω τής Αυτοδιοίκησης, πολλά θέματα, όσο και για να ελέγχουν, συνεχώς, τις κυβερνήσεις τών Αντιπροσώπων τους. Στην Ελλάδα, στα 170 χρόνια που πέρασαν, κανένα δικαίωμα δεν δόθηκε στούς πολίτες. Εξακολουθούμε να καμαρώνουμε, παρά την αλματώδη εξέλιξη τού Λαού μας, για τις αυτονόητες, πλέον, ατομικές ελευθερίες, αντι να ντρεπόμαστε που δεν έχουμε ακόμη κανένα πολιτικό δικαίωμα συμμετοχής και ελέγχου αυτών που μάς κυβερνούν. Εξακολουθούμε να παραδίνουμε όλη την εξουσία στούς βουλευτές και στούς συνδικαλιστές, να εξαρτιόμαστε απο τις αποφάσεις τους, ενω ολοφάνερα και κατάχρηση τής εμπιστοσύνης μας κάνουν, και σε εθνική ταπείνωση μάς οδήγησαν, και δεν μάς εξασφάλισαν την Πολιτεία που αξίζουμε. Η Κίνηση Πολιτιζω, θα αγωνιστεί για την θεσμοθέτηση λαϊκών πολιτικών δικαιωμάτων συμμετοχής τού πολίτη, τα οποία θα μάς επιτρέπουν να παίρνομε μέρος στις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις και να ελέγχουμε την εφαρμογή τους. Για ένα καινούργιο πολιτικό σύστημα που θα εδραιωθεί, οχι πια μόνο στις αποφάσεις τών αρχηγών τών κομμάτων, αλλά και στη θέληση τόσο τών ίδιων τών μελών τους, όσο και τών ανένταχτων ελλήνων πολιτών. Π.χ. Να επικυρώνονται με δημοψηφίσματα οι σημαντικοί Νόμοι, και οι διεθνείς συμβάσεις, που ψηφίζουν οι βουλευτές. Να αποφασίζουν οι Δημότες, με τοπικά δημοψηφίσματα, για τα τοπικά προβλήματα και όχι μόνο το Δημοτικό Συμβούλιο. Να αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες τις απεργίες και όχι μόνοι τους οι συνδικαλιστές. Μέσα σ αυτό το πνεύμα, υποστηρίζουμε ξεκάθαρα τούς θεσμούς που ακολουθούν, αλλά και όποιους άλλους αντίστοιχους προταθούν. Θεσμούς που θα πλαταίνουν και θα εδραιώνουν την ατομική συμμετοχή τού πολίτη στην διαχείριση τής κρατικής εξουσίας. 1- Εφαρμογή τής βασικής αρχής, διάκρισης τών λειτουργιών τής εξουσίας. Εκλογή ανα τετραετία 200μελούς Βουλής η οποία θα εκλέγει την Κυβέρνηση και θα εισηγείται τούς Nόμους. Εκλογή 30μελούς Γερουσίας, η οποία θα εγκρίνει τούς Νόμους. Οι Νόμοι, για μείζονος σημασίας θέματα, θα ισχύουν μόνον μετα την έγκρισή τους απο πανελλήνιο δημοψήφισμα. (Σε καμμιά Δημοκρατία στον κόσμο δεν δίνεται η δυνατότητα σε ένα κόμμα και να γίνεται Κυβέρνηση με την πλειοψηφία στη Βουλή, και να αλλάζει τούς Νόμους, όπως το βολεύει. Εμποδίζουν την κυβερνητική αυθαιρεσία με το να έχουν και Γερουσία, που η πλειοψηφία της μπορεί να είναι άλλου κόμματος, η οποία εγκρίνει τούς Νόμους, και Πρόεδρο Δημοκρατίας με δικαίωμα να υπογράφει ή όχι, εκτιμώντας την λαϊκή βούληση, ώστε να μην κάνει ο,τι θέλει η κάθε Κυβέρνηση. Η μοναδική χώρα, που έχει μόνο Βουλή, που νομοθετεί και κυβερνά,, είναι η Ελλάδα. Γι αυτό ο κάθε Πρωθυπουργός μας έχει όσα δικαιώματα έχει και ένας δικτάτορας, επι 4 χρόνια. Με τις εκλογές, το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε τον δικτάτορα.) 2 – Εκλογή τού Προέδρου τής Δημοκρατίας από τον Λαό, με αρμοδιότητες που θα τού επιτρέπουν να είναι πραγματικός ρυθμιστής τού Πολιτεύματος, ως ανώτατος άρχων της Χώρας. (Σήμερα, απλώς παρίσταται σε τελετές, ως ανώτατος εκπρόσωπος τού κράτους, και πολλές φορές μόνο αν τού το επιτρέψει η Κυβέρηση. Κατά τα άλλα είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τυπικές εγκριτικές διαδικασίες, στις οποίες δεν έχει κανένα δικαίωμα να μην συμφωνεί. Ούτε καν το δικαίωμα να ρωτήσει τον Λαό με δημοψήφισμα, δεν έχει.Ούτε, πολύ περισσότερο, να παρέμβει, όταν η Κυβέρηση ζημιώνει το συμφέρον τού Λαού, υποστηρίζοντας το κομματικό της.) 3 – Ανεξαρτοποίηση τής Δικαστικής λειτουργίας, από τηn Κυβέρνηση. (Η Δικαιοσύνη δεν ασκεί Εξουσία, αλλά ελέγχει την διαχείρισή της, προστατεύοντας τον Λαό απο την αυθαιρεσία τών κυβερνώντων. Οσο περισσότερο, η δικαιοσύνη είναι υποταγμένη στην κυβέρνηση, άλλο τόσο ο πολίτης παραμένει απροστάτευτος Το Σύνταγμά μας, γράφει οτι οτι οι Νόμοι και η Κυβέρνηση ορίζονται απο τούς Αντιπροσώπους τού Λαού στη Βουλή, αλλά οι αποφάσεις τής Δικαιοσύνης εκτελούνται απ ευθείας στο όνομα τού Λαού. Σε επόμενα άρθρα, όμως, γράφει οτι οι Πρόεδροι τών Ανωτάτων Δικαστηρίων εκλέγονται απο την Βουλή, στην οποία πλειοψηφεί η Κυβέρνηση, και οι πειθαρχικές ποινές τών δικαστών εγείρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Πρακτικά, δηλαδή, αναιρεί την ανεξαρτησία της, ακυρώνοντας, έτσι τον πολύτιμο ρόλο της στην προστασία τών πολιτών. Είναι άμεση ανάγκη η αποδέσμευση τής Δικαιοσύνης απο την Κυβέρνηση. )* Εκλογή των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων από τις ολομέλειές τους.
• Οικονομική αυτοδυναμία και διοικητική αυτοτέλεια των Δικαστηρίων.
• Υπηρεσιακές μεταβολές των λειτουργιών της χωρίς μεσολάβηση του Υπουργού Διακαιοσύνης.
• Τοποθέτηση δικαστών σε διοικητικές θέσεις με προτάσεις του κλάδου τους.
• Είσοδος δικαστικών λειτουργών σε ανώτερα δικαστήρια με εσωτερικές εξετάσεις.
• Αποποινικοποίηση των διοικητικών παραβάσεων.
• Ανακεφαλαιωτική ψήφιση των Νόμων με συμπερίληψη όλων των καταργουμένων διατάξεων.

1. Ιδρυση Συγκλήτου τής Δημοκρατίας. συνεχούς λειτουργίας, (αντι τού εκτάκτως συνεδριάζοντος Ειδικού Ανωτάτου Δικαστηρίου), ως παραφυλακή τής τήρησης τών συνταγματικών θεσμών απο τα κόμματα, και για την επίλυση θεμάτων λειτουργίας τής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα τής συμμετοχής τών πολιτών. (Χωρίς ένα ανεξάρτητο Σώμα, που θα λειτουγεί ως Συνταγματικό Δικαστήριο,οι Ελληνες είναι δέσμιοι τών κομμάτων. Κάνουν ο,τι θέλουν, ενώ είναι αδύνατον οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν, ως θεσμοθετημένοι συλλογικοί φορείς, έξω απο αυτά.)
2. Πανελλήνια Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού ενός τρίτου τών εκλεγμένων βουλευτών, ή Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 200.000 πολιτών. (Σήμερα μόνο ο Πρωθυπουργός έχει, ουσιαστικά, το δικαίωμα διεξαγωγής δημοψηφίσματος, που είναι ο μόνος τρόπος να εκφρασθεί γνήσια ο Λαός. Σε όλες τις άλλες δημοκρατίες, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουνοι ίδιοι, και κατά τοπους και στην Επικράτεια, για σημαντικά θέματα, ώστε να μην κάνουν οι Κυβερνήσεις οτι θέλουν.)
3. Τοπικά Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού 20% τού αντιστοιχούντος εκλογικού σώματος. (Στις τοπικές κοινωνίες, η άμεση συμμετοχή τού πολίτη στις αποφάσεις είναι και δημοκατικά αναγκαία, και ιδιαίτερα παιδαγωγική για τούς Ελληνες, στο να συνειδητοποιήσουν την αξία τής ψήφου τους, αφού το αποτέλεσμα θα βαρύνει, ή ελαφρύνει, την καθημερινή ζωή τους, και θα είναι άμεσα αισθητό απο τούς ίδιους. Θα νοιώσουν την δική τους άμεση ευθύνη, αντι να επαναπαύονται στο να κατηγορούν τούς τοπικούς αντιπροσώπους τους- δημοτικούς συμβούλους, για τα κακώς κείμενα.)
4. Κατάθεση Νομοσχεδίου, με πρόταση τού ενος πέμπτου των εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 100.000 πολιτών. (Σήμερα αν κάποιοι πολίτες θεωρούν οτι πρέπει να γίνει ένας καινούργιος Νόμος, δεν έχουν το δικαίωμα να τον προτείνουν στην Βουλή. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρακαλούν τα κόμματα να τον εισηγηθούν. Ετσι ,όμως, δεν υπάρχει κοινωνία πολιτών, αλλά υπηκόων. Το πολιτικό αυτό δικαίωμα δίνει στούς πολίτες την δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών έξω απο τα κόμματα.)
5. Πρόταση άρσης ισχύος Νόμου, μη έχοντος σχέση με την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια, απο το ένα τρίτο τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 150.000 Πολιτών (Αν υπάρχει ένας Νόμος που δεν υποστηρίζει, πλέον, το δίκαιο και τα λαϊκά συμφέροντα, μόνο τα κόμματα μπορούν να εισηγηθούν την κατάργησή του. Αν όμως δεν συμφέρει τα ίδια δεν το κάνουν. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα ως πολίτες, έξω απο τα κόμματα, να μπορούμε να το προτείνουμε.)
6. Κατάργηση ισχύος Νόμου, (που να μην αφορά την οικονομία, την εξωτερική πολιτική ή την εθνική ασφάλεια), με πρόταση τών δύο τρίτων τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 500.000 Πολιτών. (Αν ένας Νόμος αποδειχθεί οτι λειτουργεί ενάντια στο λαϊκό συμφέρον, αλλά βολεύει τα κόμματα, θα είναι δυνατή η κατάργησή του, απ ευθείας απο τούς πολίτες, μέσω τής Συγκλήτου τής Δημοκρατίας, στην οποία θα κατατίθενται οι απαιτούμενες υπογραφές.) 10 – Ανάκληση αιρετού αξιώματος, απο το ένα τρίτο τών ψηφοφόρων τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος. (Σήμερα ο Βουλευτής, ή ο Περιφερειάρχης, ή ο Δήμαρχος, δεν χάνει το αξίωμά του ο,τι στραβό, κι αν κάνει. Με το θεσμό αυτό, αν αποδειχθεί ακατάλληλος για το αξίωμα στο οποίο τον εξέλεξαν οι πολίτες, θα έχουν το δικαίωμα να μαζέψουν υπογραφές για να τού αφαιρεθεί, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, και να ξαναγίνονται εκλογές για την αντικατάστασή του.)
7. Αναγνώριση, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, ενώσεων πολιτών ειδικών ενδιαφερόντων, ως θεσμοθετημένων ενδιάμεσων σωμάτων άμεσης επικοινωνίας μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, για την ανάπτυξη νομοθετικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων, εκτός τών κομμάτων. (Σήμερα, θεσμικό δικαίωμα επικοινωνίας, με την Βουλή, δεν έχουν ούτε οι πολίτες, ουτε οι συλλογικοί φορείς τους, παρά μόνο τα κόμματα και οι βουλευτές. Οι υπουργοί αποφασίζουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ρωτούν όποιονδήποτε. Ο υπουργός Εργασίας, π.χ., μιλάει με την ΓΣΕΕ, λόγω πολιτικού κόστους και όχι διότι το επιβάλει ο Νόμος. Για να υπάρξει, όμως, κοινωνία πολιτών, την οποία όλοι απαιτούν, θα πρέπει να είναι επιβεβλημένος οδιάλογος θεσμικά, πριν την όποια κυβερνητική απόφαση, αν υπάρχουν σχετικοί συλλογικοί φορείς πολιτών. αναγνωρισμένοι, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας.) 12- Εκλογικό Σύστημα, διαχρονικά σταθερό, μεταβαλλόμενο μόνο απο πλειοψηφία τών τεσσάρων πέμπτων τής Βουλής. (Η διαδικασία τής ψηφοφορίας είναι πρωταρχικής σημασίας, διότι μεταβιβάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα τών πολιτών στούς αντιπροσώπους τους. Οι συνεχείς αλλαγές τού εκλογικού Νόμου, απο τις κυβερνήσεις, γίνονται για να εξυπηρετίσουν τα κομματικά τους συμφέροντα, παραχαράσσοντας, έτσι, τη λαϊκή βούληση και νοθεύοντας το ίδιο το Πολίτευμά μας. Το εκλογικό σύστημα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, ώστε να μην δίνει πλασματικές πλειοψηφίες τής Βουλής, αλλά να καταγράφει γνήσια την λαϊκή θέληση, μέσα σε σταθερά πλαίσια ασφαλούς διακυβέρνησής μας Διαίρεση της Επικράτειας στις 143 ιστορικές Επαρχίες, ως ελλάσσονες μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, Πλειοψηφικό σύστημα, με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο για τα κόμματα και ένα για τούς Υποψηφίους τών κομμάτων, που θα επιλέγονται με επίσημες τοπικές προκριματικές εκλογές. Δικαίωμα ενός σταυρού για κάθε ψηφοδέλτιο, χωρίς δέσμευση συσχετισμού Υποψηφίου και Κόμματος.

• Ενιαία εκλογική Περιφέρεια Επικράτειας, για την εκλογή 30 βουλευτών απο λίστες, για την αντιπροσώπευση μικρών κομμάτων, πανελλήνιου ποσοστού πάνω απο 3% , τών οποίων δεν εξελέγη κανένας τοπικός αντιπρόσωπος στην Βουλή, και την πριμοδότηση τού πλειοφηφούντος σε φήφους, ανα την Επικράτεια, κόμματος.* Μείζονες Εκλογικές Περιφέρειες, στα ίδια όρια με τις Διοικητικές Περιφέρειες, γιαα) Εκλογή 27 βουλευτών κατανεμημένων πληθυσμιακά στις 13 Διοικητικές Περιφέρειες, βάσει κομματικών καταλόγων( λίστες). β) Εκλογή 30 γερουσιαστών, απο περιφερειακούς κομματικούς καταλόγους, συντασσομένων κατόπιν προκριματικών εκλογών.* Σταθερή Ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, την δεύτερη Κυριακή τού Σεπτεμβρίου, τού ενδιάμεσου των δημοτικών εκλογών έτους.
• Δικαίωμα πρότασης ανεξάρτητης υποψηφιότητας, απο το 3% τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος.
• Εκλογή βουλευτών Αποδήμου Ελληνισμού, σε γεωγραφικά διαμερίσματα τού εξωτερικού, όταν συντάσσονται κατάλογοι πλέον τών 60.000 ομογενών εκλογέων.Οι ομογενείς βουλευτές να έχουν δικαίωμα λόγου και δικαίωμα ψήφου για ορισμένες ψηφοφορίες, όχι όμως για τον σχηματισμό της Κυβέρνησης.

1. Κριτήρια καταλληλότητας υποψηφίων βουλευτών. ( Οπως υπάρχουν υπηρεσιακά κωλύματα, για τούς υποψηφίους, πρέπει να υπάρξουν και κωλύματα ποιότητος. Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική, και τον βαθμό της τον καθορίζει η πολιτική αξία τών βουλευτών. Δεν είναι ανεκτό πλέον, Αντιπρόσωποι τού Λαού να γίνονται οι χειροκροτητές και οι ευνοούμενοι τών αρχηγών. Ο αντιδημοκρατικός ορισμός τών υποψηφίων απο τούς αρχηγούς τών κομμάτων, και η καθοριστική προώθησή τους απο τα Μ.Μ.Ε. επιβάλλει την θεσμοθέτηση ποιοτικών κριτηρίων, που η φύση τους δεν θα ακυρώνει την ισότητα τής Δημοκρατίας, αλλά αντιθέτως, θα εξασφαλίζει μια ελάχιστη καταλληλότητα, για τούς αντιπροσώπους τού Λαού, ως λειτουργούς της.)

• Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, Περιφερειάρχης ή Δήμαρχος, ή αιρετό μέλος περιφερειακού ή δημοτικού συμβουλιου.
• Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, αιρετό μέλος νόμιμα αναγνωρισμένου συλλογικού φορέα σε επίπεδο Περιφέρειας, ή Πρόεδρος συλλογικού φορέα σε επιπεδο Δήμου και να κατέχει δίπλωμα Ανωτάτης Σχολής, ή να έχει παρακολουθήσει ειδικό εξάμηνο σεμινάριο, έστω δι’αλληλογραφίας, από επιλεγμένες ειδικές πανεπιστημιακές έδρες.
• Να έχει υπηρετήσει στο Στρατό.
• Να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας του.
• Να έχει υποβάλλει φορολογικές δηλώσεις, επαγγελματικής δραστηριότητας τα τελευταία πέντε χρόνια.
• Αρση τού ασυμβιβάστου βουλευτικής θητείας και επαγγελματικής εργασίας.Ο υποψήφιος να κάνει δήλωση, επισήμως στην Εφορία, αν θα διακόπτει ουσιαστικά το επάγγελμά του εκλεγόμενος, οπότε θα μισθοδοτείται, χωρίς να συνταξιοδοτείται, ή αν θα συνεχίσει να εργάζεται, και θα παραιτείται τής βουλευτικής αποζημίωσης.

1. Περιορισμοί Προνομίων Βουλευτών και Υπουργών : (Τα δημοσιοποιημένα, τελευταίως, σκάνδαλα απέδειξαν οτι η αποδοχή τής αδιαφάνειας σαν εργαλείο πολιτικής, και τής παρανομίας ως χώρου πολιτικής δράσης, απο βουλευτές και υπουργούς, είναι μια απράδεκτη πραγματικότητα που πρέπει να ανατραπεί άμεσα. Τα υπάρχοντα προνόμια τών αντιπροσώπων τού Λαού, υποθάλπτουν την ιδιοτέλειά τους, εις βάρος, τών λαϊκών συμφερόντων και πρέπει να περιορισθούν για την αυστηρώς πολιτική τους δραστηριότητα.)

• Κατάργηση ασυλίας για μη πολιτικές κατηγορίες.
• Μέγιστη διάρκεια βουλευτικού αξιώματος τρεις θητείες.
• Απαγόρευση μετακίνησης βουλευτού εν ενεργεία σε άλλο κόμμα.
• Σε περίπτωση διαγραφής του, θα έχει το δικαίωμα να παραμένει ανεξάρτητος.
• Θεσμοθέτηση βασικού κυβερνητικού σχήματος με μονίμους υφυπουργούς.
• Υποχρεωτική προεκλογική γνωστοποίηση τών ονομάτων τών προτεινόμενων βασικών Υπουργών, τών μελλοντικών Κυβερνητικών κομματικών σχημάτων.
• Υποχρεωτική λογοδοσία, ανά έτος, τού Βουλευτή προς το εκλογικό Σώμα, το οποίο τον εξέλεξε.

1. Θεσμοθέτηση Εσωκομματικής Δημοκρατίας. (Το Σύνταγμα, μέχρι τώρα, αναθέτει στο κόμμα που πλειοψηφεί την διακυβέρνηση τής Χώρας, αλλά δεν ορίζει τίποτα ούτε για την νομική μορφή του, ούτε για την δημοκρατική λειτουργία του. Ετσι, τα κόμματα : Ιδρύονται και απο ένα μόνο πρόσωπο, χωρίς να καταθέτουν καταστατικό, όταν και για τον απλούστερο σύλλογο απαιτούνται 20 άτομα και έγκριση τής δημοκρατικότητας τού καταστατκού του απο το Πρωτοδικείο. Δεν μπορούν να αγοράσουν κάτι συμβολαιογαφικά, διότι δεν έχουν νομική υπόσταση. Επιτρέπονται καταστατικές επιταγές, οι οποίες υπερβαίνουν τα συνταγματικά δικαιώματα τών μελών Οι Πρόεδροί τους δεν δεσμεύονται θεσμικά για την τήρηση τών Καταστατικών τους. Λειτουργούν όπως τούς βολεύει και εγκρίνουν, εκ τών υστέρων, τις μεταβολές σε στημένα Συνέδρια. Δεν έχουν φορολογικό μητρώο, ούτε βιβλία ευφορίας. Διαχειρίζονται ιδιωτικές εισφορές και έσοδα απο εράνους, με πλήρη αδιαφάνεια.) Η εξασφάλιση τής δημοκρατικής λειτουργίας τών κομμάτων επιβάλλει:

• Νομική υπόσταση του Κόμματος απέναντι στην Δικαιοσύνη.
• Δυνατότητα ίδρυσης κόμματος κατόπιν αίτησης 50.000, τουλάχιστον, πολιτών με συγκεκριμένο καταστατικό, τού οποίου την δημοκρατικότητα θα ελέγχει, προηγουμένως, η Σύγκλητος τής Δημοκρατίας.
• αφύλαξη των συνταγματικών δικαιωμάτων του πολίτη-μέλους στην εσωκομματική λειτουργία.
• Αποδοχή τού ελεύθερου διαλόγου και τής σχηματοποίησης κομματικών τάσεων.
• Ετήσια επιχορήγηση βάσει τού αριθμού τών ψηφοφόρων τής τελευταίας εκλογής.
• Προκριματικές εκλογές, με δικαστικούς αντιπροσώπους, μεταξύ τών εγγεγραμμένων μελών, για τον καθορισμό τών υποψηφίων βουλευτών.( Ας σκεφθούμε οτι με την σημερινή έλλειψη θεσμών, όλα τα κυβερνητικά στελέχη μεταφέρουν την ίδια αντιδημοκρατική νοοτροπία στην λειτουργία τής κυβέρνησης, και διαιωνίζεται η δημοκρατική μας παρακμή…)

1. Καθιέρωση ουσιαστικής Αυτοδιοικησίας, με επαναφορά τού αληθινού ρόλου τής Τοπικής Αυτοδοίκησης ως θεσμού προσέγγισης τού πολίτη στην εξουσία και αυτοδιαχείρισης ( Μετά την ίδρυση τών μεγενθυμένων εθνικών κρατών οι δήμοι και κοινότητες ήταν τα μικρά σχήματα στα οποία ο πολίτης διατηρούσε άμεση σχέση με την εξουσία. Το Σύνταγμα γράφει οτι η Πολιτεία ασκεί εποπτεία, χωρίς να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Η σημερινή διεύρυνση τών ορίων τών Δήμων, χωρίς την σγκατάθεση τών κατοίκων, ακυρώνει την έννοια τής Τ.Α. και έχει στόχο την υποταγή τών αντιπροσώπων της στα κόμματα και των δυνατοτήτων της στον σκουριασμένο κρατικό διοικητικό μηχανισμό, που έχουν στήσει. Η εποπτεία έγινε υποταγή και η πρωτοβουλία αναγκαστικές υποχρεώσεις, ως δήθεν αρμοδιότητες. Καταργείται, ουσιαστικά, η ευελιξία και η δημοκρατικότητα ενός λαϊκού θεσμού και φτωχαίνει η Δημοκρατία μας Με τις παρακάτω προτάσεις επιδιώκεται η αναγέννηση τής Αυτοδιοίκησης ως ενός θεσμού στην εξουσία και στην υπηρεσία τού πολίτη και οχι τού κράτους. )

• Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκλεγόμενοι απο τούς Δημότες, σε όρια Δήμων καθορισμένων μόνον με τοπικά δημοψηφίσματα.* Επαρχιακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς Δημοτικούς Συμβούλους, για την νομική, λογιστική, και τεχνική στήριξη των Δήμων και την αντιμετώπιση τών διαδημοτικών προβλημάτων. Ετήσια εναλλαγή τού Προέδρου τους, απο τα μέλη τού Συμβουλίου.* Περιφερειάρχες και Περιφερειακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς ψηφοφόρους τών ορίων τους.
• Καθορισμός αποκλειστικής ευθύνης τής Αυτοδιοίκησης, για όλα τα τοπικά θέματα
• Νομικός έλεγχος, από ειδικό σώμα δικαστών, περιφερειακά οργανωμένου, και οχι απο διοικητικά στελέχη, και μόνον κατόπιν σχετικής προσφυγής.
• Τακτικός ετήσιος οικονομικός έλεγχος από περιφερειακά παραρτήματα τού ελεγκτικού συνεδρίου,
• Δυνατότητα επιβολής ανταποδοτικής φορολογίας, για κάθε τομέα δράσης.
• Διοικητική αυτοτέλεια, με αποκλειστική ευθύνη συγκρότησης τών δημοτικών οργανογραμμάτων.
• Εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο συνδυασμών και σταυροδοσία απο τον Δημότη, χωρίς δέσμευση συνδυασμού και συμβούλου.
• Καθιέρωση εκλογής ανεξαρτήτων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων.
• Κατάργηση των πειθαρχικών ποινών των εκλεγμένων, απο υπηρεσιακούς παράγοντες. Αντιμετώπιση τών παράνομων πράξεών τους απο ειδικό Σώμα δικαστών.* Δικαίωμα Περιφερειαρχών και Δημάρχων άμεσης διαχείρισης τού 0,001 % τού ετήσιου προϋπολογισμού, με εκ τών υστέρων έγκριση τών δαπανών, ή τού εις βάρος τους καταλογισμού, απο τα αρμόδια όργανα.

1. Θεσμοθέτηση τής Επικουρικότητας ως βασικής Αρχής, για την προσέγγιση τού πολίτη στην εξουσία σε γεωγραφικό, ιεραρχικό και τομεακό επίπεδο. (Η αρχή αυτή στηρίζεται στην παραδοχή οτι όσο πιο στενή είναι η σχέση αυτών που αποφασίζουν με το προς επίλυση πρόβλημα, τόσο πιο ορθή είναι η απόφαση. Αλλά και όσο εγγύτερη είναι η σχέση τού πολίτη με την εξουσία τόσο βαθύτερη είναι η Δημοκρατία. Η αρχή αυτή έχει υιοθετηθεί απο την Ε.Ε ως η Αρχή τής Επικουρικότητας. Η εφαρμογή της οδηγεί στο να λαμβάνονονται οι αποφάσεις στα μικρότερα δυνατόν σχήματα και στα χαμηλότερα επίπεδα, χωρίς την ανάγκη χρονοβόρων εγκρίσεων απο ανώτερα κλιμάκια. Είναι ένας δρόμος ουσιαστικής αποκέντρωσης, ο οποίος και ταιριάζει απολύτως στον εγωκεντρικό χαρακτήρα τών Ελλήνων, και δυσκολεύει την μεγάλη διαπλοκή, συγκροτώντας πολλαπλά κέντρα αποφάσεων.)Μια εξασέλιδη εισήγηση ιδεολογικού περιεχομένου, κατατέθηκε απο 80 πολίτες, σε κομματικό συνέδριο, και δεν αναφέρθηκε καθόλου. Επειδή οι ανατρεπτικές, για το πολιτικό κατεστημένο, προτάσεις τους ταυτίζονται δομικά, με τις δικές μας θέσεις, ηΚίνηση Πολιτίζω τις υιοθετεί και ξεκινά αγώνα για την προώθησή τους στον Ελληνικό Λαό. Καλεί κάθε ενεργό πολίτη να συμμετάσχει στην αποδοχή και διάδοσή τους, ώστε να υπάρξει ένα λαϊκό ξεσήκωμα για το ξεθεμέλιωμα τού σκουριασμένου συστήματος, που μάς κυβερνά. και την αντικατάστασή του απο γνήσια Λαϊκή Κυριαρχία Είναι ξεκάθαρο οτι δεν αρκούν οι αλλαγές κομμάτων ή προσώπων. Απαιτείται να αλλάξει όλο το Σύστημα διακυβέρνησής μας, που μόνο με βαθειές συνταγματικές τομές, μπορεί να γίνει. Τομές που θα δώσουν δυνατότητες σε μάς τούς πολίτες, και να συμμετέχουμε σε κυβερνητικές αποφάσεις και να ελέγχουμε αυτούς που μάς κυβερνούν. Είναι η ώρα για το ξεπέρασμα τής βουλευτοκρατίας. Να βάλουμε τέρμα στην ασυδοσία και την αναποτελεσματικότητα τών Αντιπροσώπων μας. Είναι η ώρα για το πέρασμα τής εξουσίας απο τους πολιτικούς στούς πολίτες. Ηρθε ή ώρα να πάρουμε οι ίδιοι την Εξουσία και τις τύχες μας στα χέρια μας. Η Κίνηση Πολιτίζω, θα πρωτοστατήσει στο λαϊκό ξεσήκωμα , που έρχεται αναπόφευκτα ορμητικό, για να ξεπεραστούν τα παληά, για να μπεί σε νέους δρόμους πραγματικής ανάπτυξης η Ελλάδα, και να αμοίβεται ο καθένας δίκαια, ανάλογα με το αποτέλεσμα τής δουλειάς του, και τις ανάγκες του. Οταν το 1843 καθιερώθηκε το πρώτο Σύνταγμά μας, βασικός στόχος του ήταν να εξασφαλισθούν τα θεμελιώδη δικαίωματα και οι ατομικές ελευθερίες τών Ελλήνων, τα οποία μόλις είχαν κατοχυρωθεί για όλους τούς Ευρωπαίους, με την Γαλλική Επανάσταση. Τότε, ήταν σύγχρονο και προοδευτικό, αφού κατοχύρωνε, για τούς μόλις απελευθερωμένους απο την σκλαβιά Ελληνες, την ελευθερία τής έκφρασης, την προστασία τής ιδιοκτησίας, την ανεξιθρησκία, το συνέρχεσθαι, το άσυλο τής κατοικίας, την ισότητα, την ελευθερία τού Τύπου, κ.λ.π., Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο τού τότε Λαού, οδήγησε τούς συντάκτες του στο να αποδώσουν όλη την διαχείριση τής εξουσίας, η οποία στις Δημοκρατίες πηγάζει απο την Λαϊκή Κυριαρχία, στούς λίγους μορφωμένους, οι οποίοι και εξελέγοντο βουλευτές, ως Αντιπρόσωποι τού Λαού, για να υποστηρίζουν τα συμφέροντα του. Οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί, με ένα καλύτερο μορφωτικό επίπεδο, δεν δέχθηκαν να παραδώσουν όλη την εξουσία τους στούς πολιτικούς. Κράτησαν για τον εαυτό του, αρκετά δικαιώματα, τόσο για να διαχειρίζονται μόνοι τους, μέσω τής Αυτοδιοίκησης, πολλά θέματα, όσο και για να ελέγχουν, συνεχώς, τις κυβερνήσεις τών Αντιπροσώπων τους. Στην Ελλάδα, στα 170 χρόνια που πέρασαν, κανένα δικαίωμα δεν δόθηκε στούς πολίτες. Εξακολουθούμε να καμαρώνουμε, παρά την αλματώδη εξέλιξη τού Λαού μας, για τις αυτονόητες, πλέον, ατομικές ελευθερίες, αντι να ντρεπόμαστε που δεν έχουμε ακόμη κανένα πολιτικό δικαίωμα συμμετοχής και ελέγχου αυτών που μάς κυβερνούν. Εξακολουθούμε να παραδίνουμε όλη την εξουσία στούς βουλευτές και στούς συνδικαλιστές, να εξαρτιόμαστε απο τις αποφάσεις τους, ενω ολοφάνερα και κατάχρηση τής εμπιστοσύνης μας κάνουν, και σε εθνική ταπείνωση μάς οδήγησαν, και δεν μάς εξασφάλισαν την Πολιτεία που αξίζουμε. Η Κίνηση Πολιτιζω, θα αγωνιστεί για την θεσμοθέτηση λαϊκών πολιτικών δικαιωμάτων συμμετοχής τού πολίτη, τα οποία θα μάς επιτρέπουν να παίρνομε μέρος στις σημαντικές πολιτικές αποφάσεις και να ελέγχουμε την εφαρμογή τους. Για ένα καινούργιο πολιτικό σύστημα που θα εδραιωθεί, οχι πια μόνο στις αποφάσεις τών αρχηγών τών κομμάτων, αλλά και στη θέληση τόσο τών ίδιων τών μελών τους, όσο και τών ανένταχτων ελλήνων πολιτών. Π.χ. Να επικυρώνονται με δημοψηφίσματα οι σημαντικοί Νόμοι, και οι διεθνείς συμβάσεις, που ψηφίζουν οι βουλευτές. Να αποφασίζουν οι Δημότες, με τοπικά δημοψηφίσματα, για τα τοπικά προβλήματα και όχι μόνο το Δημοτικό Συμβούλιο. Να αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες τις απεργίες και όχι μόνοι τους οι συνδικαλιστές. Μέσα σ αυτό το πνεύμα, υποστηρίζουμε ξεκάθαρα τούς θεσμούς που ακολουθούν, αλλά και όποιους άλλους αντίστοιχους προταθούν. Θεσμούς που θα πλαταίνουν και θα εδραιώνουν την ατομική συμμετοχή τού πολίτη στην διαχείριση τής κρατικής εξουσίας.
2. Eφαρμογή τής βασικής αρχής, διάκρισης τών λειτουργιών τής εξουσίας. Εκλογή ανα τετραετία 200μελούς Βουλής η οποία θα εκλέγει την Κυβέρνηση και θα εισηγείται τούς Nόμους. Εκλογή 30μελούς Γερουσίας, η οποία θα εγκρίνει τούς Νόμους. Οι Νόμοι, για μείζονος σημασίας θέματα, θα ισχύουν μόνον μετα την έγκρισή τους απο πανελλήνιο δημοψήφισμα. (Σε καμμιά Δημοκρατία στον κόσμο δεν δίνεται η δυνατότητα σε ένα κόμμα και να γίνεται Κυβέρνηση με την πλειοψηφία στη Βουλή, και να αλλάζει τούς Νόμους, όπως το βολεύει. Εμποδίζουν την κυβερνητική αυθαιρεσία με το να έχουν και Γερουσία, που η πλειοψηφία της μπορεί να είναι άλλου κόμματος, η οποία εγκρίνει τούς Νόμους, και Πρόεδρο Δημοκρατίας με δικαίωμα να υπογράφει ή όχι, εκτιμώντας την λαϊκή βούληση, ώστε να μην κάνει ο,τι θέλει η κάθε Κυβέρνηση. Η μοναδική χώρα, που έχει μόνο Βουλή, που νομοθετεί και κυβερνά,, είναι η Ελλάδα. Γι αυτό ο κάθε Πρωθυπουργός μας έχει όσα δικαιώματα έχει και ένας δικτάτορας, επι 4 χρόνια. Με τις εκλογές, το μόνο που κάνουμε είναι να αλλάζουμε τον δικτάτορα.)
3. Εκλογή τού Προέδρου τής Δημοκρατίας από τον Λαό, με αρμοδιότητες που θα τού επιτρέπουν να είναι πραγματικός ρυθμιστής τού Πολιτεύματος, ως ανώτατος άρχων της Χώρας. (Σήμερα, απλώς παρίσταται σε τελετές, ως ανώτατος εκπρόσωπος τού κράτους, και πολλές φορές μόνο αν τού το επιτρέψει η Κυβέρηση. Κατά τα άλλα είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τυπικές εγκριτικές διαδικασίες, στις οποίες δεν έχει κανένα δικαίωμα να μην συμφωνεί. Ούτε καν το δικαίωμα να ρωτήσει τον Λαό με δημοψήφισμα, δεν έχει.Ούτε, πολύ περισσότερο, να παρέμβει, όταν η Κυβέρηση ζημιώνει το συμφέρον τού Λαού, υποστηρίζοντας το κομματικό της.)
4. Ανεξαρτοποίηση τής Δικαστικής λειτουργίας, από τηn Κυβέρνηση. (Η Δικαιοσύνη δεν ασκεί Εξουσία, αλλά ελέγχει την διαχείρισή της, προστατεύοντας τον Λαό απο την αυθαιρεσία τών κυβερνώντων. Οσο περισσότερο, η δικαιοσύνη είναι υποταγμένη στην κυβέρνηση, άλλο τόσο ο πολίτης παραμένει απροστάτευτος Το Σύνταγμά μας, γράφει οτι οτι οι Νόμοι και η Κυβέρνηση ορίζονται απο τούς Αντιπροσώπους τού Λαού στη Βουλή, αλλά οι αποφάσεις τής Δικαιοσύνης εκτελούνται απ ευθείας στο όνομα τού Λαού. Σε επόμενα άρθρα, όμως, γράφει οτι οι Πρόεδροι τών Ανωτάτων Δικαστηρίων εκλέγονται απο την Βουλή, στην οποία πλειοψηφεί η Κυβέρνηση, και οι πειθαρχικές ποινές τών δικαστών εγείρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Πρακτικά, δηλαδή, αναιρεί την ανεξαρτησία της, ακυρώνοντας, έτσι τον πολύτιμο ρόλο της στην προστασία τών πολιτών. Είναι άμεση ανάγκη η αποδέσμευση τής Δικαιοσύνης απο την Κυβέρνηση. )

• Εκλογή των Προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων από τις ολομέλειές τους.
• Οικονομική αυτοδυναμία και διοικητική αυτοτέλεια των Δικαστηρίων.
• Υπηρεσιακές μεταβολές των λειτουργιών της χωρίς μεσολάβηση του Υπουργού Διακαιοσύνης.
• Τοποθέτηση δικαστών σε διοικητικές θέσεις με προτάσεις του κλάδου τους.
• Είσοδος δικαστικών λειτουργών σε ανώτερα δικαστήρια με εσωτερικές εξετάσεις.
• Αποποινικοποίηση των διοικητικών παραβάσεων.
• Ανακεφαλαιωτική ψήφιση των Νόμων με συμπερίληψη όλων των καταργουμένων διατάξεων.

1. Ιδρυση Συγκλήτου τής Δημοκρατίας. συνεχούς λειτουργίας, (αντι τού εκτάκτως συνεδριάζοντος Ειδικού Ανωτάτου Δικαστηρίου), ως παραφυλακή τής τήρησης τών συνταγματικών θεσμών απο τα κόμματα, και για την επίλυση θεμάτων λειτουργίας τής Δημοκρατίας, ιδιαίτερα τής συμμετοχής τών πολιτών. (Χωρίς ένα ανεξάρτητο Σώμα, που θα λειτουγεί ως Συνταγματικό Δικαστήριο,οι Ελληνες είναι δέσμιοι τών κομμάτων. Κάνουν ο,τι θέλουν, ενώ είναι αδύνατον οι πολίτες να δραστηριοποιηθούν, ως θεσμοθετημένοι συλλογικοί φορείς, έξω απο αυτά.)
2. Πανελλήνια Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού ενός τρίτου τών εκλεγμένων βουλευτών, ή Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 200.000 πολιτών. (Σήμερα μόνο ο Πρωθυπουργός έχει, ουσιαστικά, το δικαίωμα διεξαγωγής δημοψηφίσματος, που είναι ο μόνος τρόπος να εκφρασθεί γνήσια ο Λαός. Σε όλες τις άλλες δημοκρατίες, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουνοι ίδιοι, και κατά τοπους και στην Επικράτεια, για σημαντικά θέματα, ώστε να μην κάνουν οι Κυβερνήσεις οτι θέλουν.)
3. Τοπικά Δημοψηφίσματα, με πρόταση τού 20% τού αντιστοιχούντος εκλογικού σώματος. (Στις τοπικές κοινωνίες, η άμεση συμμετοχή τού πολίτη στις αποφάσεις είναι και δημοκατικά αναγκαία, και ιδιαίτερα παιδαγωγική για τούς Ελληνες, στο να συνειδητοποιήσουν την αξία τής ψήφου τους, αφού το αποτέλεσμα θα βαρύνει, ή ελαφρύνει, την καθημερινή ζωή τους, και θα είναι άμεσα αισθητό απο τούς ίδιους. Θα νοιώσουν την δική τους άμεση ευθύνη, αντι να επαναπαύονται στο να κατηγορούν τούς τοπικούς αντιπροσώπους τους- δημοτικούς συμβούλους, για τα κακώς κείμενα.)
4. Κατάθεση Νομοσχεδίου, με πρόταση τού ενος πέμπτου των εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 100.000 πολιτών. (Σήμερα αν κάποιοι πολίτες θεωρούν οτι πρέπει να γίνει ένας καινούργιος Νόμος, δεν έχουν το δικαίωμα να τον προτείνουν στην Βουλή. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρακαλούν τα κόμματα να τον εισηγηθούν. Ετσι ,όμως, δεν υπάρχει κοινωνία πολιτών, αλλά υπηκόων. Το πολιτικό αυτό δικαίωμα δίνει στούς πολίτες την δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών έξω απο τα κόμματα.) 8 – Πρόταση άρσης ισχύος Νόμου, μη έχοντος σχέση με την οικονομία, την εξωτερική πολιτική και την εθνική ασφάλεια, απο το ένα τρίτο τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 150.000 Πολιτών (Αν υπάρχει ένας Νόμος που δεν υποστηρίζει, πλέον, το δίκαιο και τα λαϊκά συμφέροντα, μόνο τα κόμματα μπορούν να εισηγηθούν την κατάργησή του. Αν όμως δεν συμφέρει τα ίδια δεν το κάνουν. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα ως πολίτες, έξω απο τα κόμματα, να μπορούμε να το προτείνουμε.) 9 – Κατάργηση ισχύος Νόμου, (που να μην αφορά την οικονομία, την εξωτερική πολιτική ή την εθνική ασφάλεια), με πρόταση τών δύο τρίτων τών εκλεγμένων Περιφερειαρχών, ή Δημάρχων, ή 500.000 Πολιτών. (Αν ένας Νόμος αποδειχθεί οτι λειτουργεί ενάντια στο λαϊκό συμφέρον, αλλά βολεύει τα κόμματα, θα είναι δυνατή η κατάργησή του, απ ευθείας απο τούς πολίτες, μέσω τής Συγκλήτου τής Δημοκρατίας, στην οποία θα κατατίθενται οι απαιτούμενες υπογραφές.)
5. Ανάκληση αιρετού αξιώματος, απο το ένα τρίτο τών ψηφοφόρων τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος. (Σήμερα ο Βουλευτής, ή ο Περιφερειάρχης, ή ο Δήμαρχος, δεν χάνει το αξίωμά του ο,τι στραβό, κι αν κάνει. Με το θεσμό αυτό, αν αποδειχθεί ακατάλληλος για το αξίωμα στο οποίο τον εξέλεξαν οι πολίτες, θα έχουν το δικαίωμα να μαζέψουν υπογραφές για να τού αφαιρεθεί, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, και να ξαναγίνονται εκλογές για την αντικατάστασή του.) 11- Αναγνώριση, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας, ενώσεων πολιτών ειδικών ενδιαφερόντων, ως θεσμοθετημένων ενδιάμεσων σωμάτων άμεσης επικοινωνίας μεταξύ πολιτών και κυβέρνησης, για την ανάπτυξη νομοθετικών πρωτοβουλιών και παρεμβάσεων, εκτός τών κομμάτων. (Σήμερα, θεσμικό δικαίωμα επικοινωνίας, με την Βουλή, δεν έχουν ούτε οι πολίτες, ουτε οι συλλογικοί φορείς τους, παρά μόνο τα κόμματα και οι βουλευτές. Οι υπουργοί αποφασίζουν χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ρωτούν όποιονδήποτε. Ο υπουργός Εργασίας, π.χ., μιλάει με την ΓΣΕΕ, λόγω πολιτικού κόστους και όχι διότι το επιβάλει ο Νόμος. Για να υπάρξει, όμως, κοινωνία πολιτών, την οποία όλοι απαιτούν, θα πρέπει να είναι επιβεβλημένος οδιάλογος θεσμικά, πριν την όποια κυβερνητική απόφαση, αν υπάρχουν σχετικοί συλλογικοί φορείς πολιτών. αναγνωρισμένοι, απο την Σύγκλητο τής Δημοκρατίας.)

• Εκλογικό Σύστημα, διαχρονικά σταθερό, μεταβαλλόμενο μόνο απο πλειοψηφία τών τεσσάρων πέμπτων τής Βουλής. (Η διαδικασία τής ψηφοφορίας είναι πρωταρχικής σημασίας, διότι μεταβιβάζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα τών πολιτών στούς αντιπροσώπους τους. Οι συνεχείς αλλαγές τού εκλογικού Νόμου, απο τις κυβερνήσεις, γίνονται για να εξυπηρετίσουν τα κομματικά τους συμφέροντα, παραχαράσσοντας, έτσι, τη λαϊκή βούληση και νοθεύοντας το ίδιο το Πολίτευμά μας. Το εκλογικό σύστημα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά, ώστε να μην δίνει πλασματικές πλειοψηφίες τής Βουλής, αλλά να καταγράφει γνήσια την λαϊκή θέληση, μέσα σε σταθερά πλαίσια ασφαλούς διακυβέρνησής μας Διαίρεση της Επικράτειας στις 143 ιστορικές Επαρχίες, ως ελλάσσονες μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, Πλειοψηφικό σύστημα, με ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο για τα κόμματα και ένα για τούς Υποψηφίους τών κομμάτων, που θα επιλέγονται με επίσημες τοπικές προκριματικές εκλογές. Δικαίωμα ενός σταυρού για κάθε ψηφοδέλτιο, χωρίς δέσμευση συσχετισμού Υποψηφίου και Κόμματος.Ενιαία εκλογική Περιφέρεια Επικράτειας, για την εκλογή 30 βουλευτών απο λίστες, για την αντιπροσώπευση μικρών κομμάτων, πανελλήνιου ποσοστού πάνω απο 3% , τών οποίων δεν εξελέγη κανένας τοπικός αντιπρόσωπος στην Βουλή, και την πριμοδότηση τού πλειοφηφούντος σε φήφους, ανα την Επικράτεια, κόμματος.
• Mείζονες Εκλογικές Περιφέρειες, στα ίδια όρια με τις Διοικητικές Περιφέρειες, γιαα) Εκλογή 27 βουλευτών κατανεμημένων πληθυσμιακά στις 13 Διοικητικές Περιφέρειες, βάσει κομματικών καταλόγων( λίστες). β) Εκλογή 30 γερουσιαστών, απο περιφερειακούς κομματικούς καταλόγους, συντασσομένων κατόπιν προκριματικών εκλογών.
• Σταθερή Ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, την δεύτερη Κυριακή τού Σεπτεμβρίου, τού ενδιάμεσου των δημοτικών εκλογών έτους.
• ικαίωμα πρότασης ανεξάρτητης υποψηφιότητας, απο το 3% τού αντίστοιχου εκλογικού σώματος.
• Εκλογή βουλευτών Αποδήμου Ελληνισμού, σε γεωγραφικά διαμερίσματα τού εξωτερικού, όταν συντάσσονται κατάλογοι πλέον τών 60.000 ομογενών εκλογέων.Οι ομογενείς βουλευτές να έχουν δικαίωμα λόγου και δικαίωμα ψήφου για ορισμένες ψηφοφορίες, όχι όμως για τον σχηματισμό της Κυβέρνησης.

1. Κριτήρια καταλληλότητας υποψηφίων βουλευτών. ( Οπως υπάρχουν υπηρεσιακά κωλύματα, για τούς υποψηφίους, πρέπει να υπάρξουν και κωλύματα ποιότητος. Η Δημοκρατία δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά και ποιοτική, και τον βαθμό της τον καθορίζει η πολιτική αξία τών βουλευτών. Δεν είναι ανεκτό πλέον, Αντιπρόσωποι τού Λαού να γίνονται οι χειροκροτητές και οι ευνοούμενοι τών αρχηγών. Ο αντιδημοκρατικός ορισμός τών υποψηφίων απο τούς αρχηγούς τών κομμάτων, και η καθοριστική προώθησή τους απο τα Μ.Μ.Ε. επιβάλλει την θεσμοθέτηση ποιοτικών κριτηρίων, που η φύση τους δεν θα ακυρώνει την ισότητα τής Δημοκρατίας, αλλά αντιθέτως, θα εξασφαλίζει μια ελάχιστη καταλληλότητα, για τούς αντιπροσώπους τού Λαού, ως λειτουργούς της.)

• Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, Περιφερειάρχης ή Δήμαρχος, ή αιρετό μέλος περιφερειακού ή δημοτικού συμβουλιου.* Να διατελεί, ή να έχει ήδη διατελέσει, αιρετό μέλος νόμιμα αναγνωρισμένου συλλογικού φορέα σε επίπεδο Περιφέρειας, ή Πρόεδρος συλλογικού φορέα σε επιπεδο Δήμου και να κατέχει δίπλωμα Ανωτάτης Σχολής, ή να έχει παρακολουθήσει ειδικό εξάμηνο σεμινάριο, έστω δι’αλληλογραφίας, από επιλεγμένες ειδικές πανεπιστημιακές έδρες.
• Να έχει υπηρετήσει στο Στρατό.
• Να έχει συμπληρώσει το 30ο έτος της ηλικίας του.
• Να έχει υποβάλλει φορολογικές δηλώσεις, επαγγελματικής δραστηριότητας τα τελευταία πέντε χρόνια.
• Αρση τού ασυμβιβάστου βουλευτικής θητείας και επαγγελματικής εργασίας.Ο υποψήφιος να κάνει δήλωση, επισήμως στην Εφορία, αν θα διακόπτει ουσιαστικά το επάγγελμά του εκλεγόμενος, οπότε θα μισθοδοτείται, χωρίς να συνταξιοδοτείται, ή αν θα συνεχίσει να εργάζεται, και θα παραιτείται τής βουλευτικής αποζημίωσης.

1. Περιορισμοί Προνομίων Βουλευτών και Υπουργών : (Τα δημοσιοποιημένα, τελευταίως, σκάνδαλα απέδειξαν οτι η αποδοχή τής αδιαφάνειας σαν εργαλείο πολιτικής, και τής παρανομίας ως χώρου πολιτικής δράσης, απο βουλευτές και υπουργούς, είναι μια απράδεκτη πραγματικότητα που πρέπει να ανατραπεί άμεσα. Τα υπάρχοντα προνόμια τών αντιπροσώπων τού Λαού, υποθάλπτουν την ιδιοτέλειά τους, εις βάρος, τών λαϊκών συμφερόντων και πρέπει να περιορισθούν για την αυστηρώς πολιτική τους δραστηριότητα.)

• Κατάργηση ασυλίας για μη πολιτικές κατηγορίες.
• γιστη διάρκεια βουλευτικού αξιώματος τρεις θητείες.
• Απαγόρευση μετακίνησης βουλευτού εν ενεργεία σε άλλο κόμμα.
• Σε περίπτωση διαγραφής του, θα έχει το δικαίωμα να παραμένει ανεξάρτητος.
• Θεσμοθέτηση βασικού κυβερνητικού σχήματος με μονίμους υφυπουργούς.
• Υποχρεωτική προεκλογική γνωστοποίηση τών ονομάτων τών προτεινόμενων βασικών Υπουργών, τών μελλοντικών Κυβερνητικών κομματικών σχημάτων.
• Υποχρεωτική λογοδοσία, ανά έτος, τού Βουλευτή προς το εκλογικό Σώμα, το οποίο τον εξέλεξε.

1. Θεσμοθέτηση Εσωκομματικής Δημοκρατίας. (Το Σύνταγμα, μέχρι τώρα, αναθέτει στο κόμμα που πλειοψηφεί την διακυβέρνηση τής Χώρας, αλλά δεν ορίζει τίποτα ούτε για την νομική μορφή του, ούτε για την δημοκρατική λειτουργία του. Ετσι, τα κόμματα : Ιδρύονται και απο ένα μόνο πρόσωπο, χωρίς να καταθέτουν καταστατικό, όταν και για τον απλούστερο σύλλογο απαιτούνται 20 άτομα και έγκριση τής δημοκρατικότητας τού καταστατκού του απο το Πρωτοδικείο. Δεν μπορούν να αγοράσουν κάτι συμβολαιογαφικά, διότι δεν έχουν νομική υπόσταση. Επιτρέπονται καταστατικές επιταγές, οι οποίες υπερβαίνουν τα συνταγματικά δικαιώματα τών μελών Οι Πρόεδροί τους δεν δεσμεύονται θεσμικά για την τήρηση τών Καταστατικών τους. Λειτουργούν όπως τούς βολεύει και εγκρίνουν, εκ τών υστέρων, τις μεταβολές σε στημένα Συνέδρια. Δεν έχουν φορολογικό μητρώο, ούτε βιβλία ευφορίας. Διαχειρίζονται ιδιωτικές εισφορές και έσοδα απο εράνους, με πλήρη αδιαφάνεια.) Η εξασφάλιση τής δημοκρατικής λειτουργίας τών κομμάτων επιβάλλει:

• Νομική υπόσταση του Κόμματος απέναντι στην Δικαιοσύνη.
• Δυνατότητα ίδρυσης κόμματος κατόπιν αίτησης 50.000, τουλάχιστον, πολιτών με συγκεκριμένο καταστατικό, τού οποίου την δημοκρατικότητα θα ελέγχει, προηγουμένως, η Σύγκλητος τής Δημοκρατίας.
• Διαφύλαξη των συνταγματικών δικαιωμάτων του πολίτη-μέλους στην εσωκομματική λειτουργία.
• Αποδοχή τού ελεύθερου διαλόγου και τής σχηματοποίησης κομματικών τάσεων.* Ετήσια επιχορήγηση βάσει τού αριθμού τών ψηφοφόρων τής τελευταίας εκλογής.
• Προκριματικές εκλογές, με δικαστικούς αντιπροσώπους, μεταξύ τών εγγεγραμμένων μελών, για τον καθορισμό τών υποψηφίων βουλευτών.( Ας σκεφθούμε οτι με την σημερινή έλλειψη θεσμών, όλα τα κυβερνητικά στελέχη μεταφέρουν την ίδια αντιδημοκρατική νοοτροπία στην λειτουργία τής κυβέρνησης, και διαιωνίζεται η δημοκρατική μας παρακμή…)

1. Καθιέρωση ουσιαστικής Αυτοδιοικησίας, με επαναφορά τού αληθινού ρόλου τής Τοπικής Αυτοδοίκησης ως θεσμού προσέγγισης τού πολίτη στην εξουσία και αυτοδιαχείρισης ( Μετά την ίδρυση τών μεγενθυμένων εθνικών κρατών οι δήμοι και κοινότητες ήταν τα μικρά σχήματα στα οποία ο πολίτης διατηρούσε άμεση σχέση με την εξουσία. Το Σύνταγμα γράφει οτι η Πολιτεία ασκεί εποπτεία, χωρίς να εμποδίζει την πρωτοβουλία και την ελεύθερη δράση τους. Η σημερινή διεύρυνση τών ορίων τών Δήμων, χωρίς την σγκατάθεση τών κατοίκων, ακυρώνει την έννοια τής Τ.Α. και έχει στόχο την υποταγή τών αντιπροσώπων της στα κόμματα και των δυνατοτήτων της στον σκουριασμένο κρατικό διοικητικό μηχανισμό, που έχουν στήσει. Η εποπτεία έγινε υποταγή και η πρωτοβουλία αναγκαστικές υποχρεώσεις, ως δήθεν αρμοδιότητες. Καταργείται, ουσιαστικά, η ευελιξία και η δημοκρατικότητα ενός λαϊκού θεσμού και φτωχαίνει η Δημοκρατία μας Με τις παρακάτω προτάσεις επιδιώκεται η αναγέννηση τής Αυτοδιοίκησης ως ενός θεσμού στην εξουσία και στην υπηρεσία τού πολίτη και οχι τού κράτους. )

• Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκλεγόμενοι απο τούς Δημότες, σε όρια Δήμων καθορισμένων μόνον με τοπικά δημοψηφίσματα.* Επαρχιακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς Δημοτικούς Συμβούλους, για την νομική, λογιστική, και τεχνική στήριξη των Δήμων και την αντιμετώπιση τών διαδημοτικών προβλημάτων. Ετήσια εναλλαγή τού Προέδρου τους, απο τα μέλη τού Συμβουλίου.* Περιφερειάρχες και Περιφερειακά Συμβούλια, εκλεγόμενα απο τούς ψηφοφόρους τών ορίων τους.
• Καθορισμός αποκλειστικής ευθύνης τής Αυτοδιοίκησης, για όλα τα τοπικά θέματα.
• Νομικός έλεγχος, από ειδικό σώμα δικαστών, περιφερειακά οργανωμένου, και οχι απο διοικητικά στελέχη, και μόνον κατόπιν σχετικής προσφυγής
• Τακτικός ετήσιος οικονομικός έλεγχος από περιφερειακά παραρτήματα τού ελεγκτικού συνεδρίου,
• Δυνατότητα επιβολής ανταποδοτικής φορολογίας, για κάθε τομέα δράσης.* Διοικητική αυτοτέλεια, με αποκλειστική ευθύνη συγκρότησης τών δημοτικών οργανογραμμάτων.
• Εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο συνδυασμών και σταυροδοσία απο τον Δημότη, χωρίς δέσμευση συνδυασμού και συμβούλου.* Καθιέρωση εκλογής ανεξαρτήτων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων
• Κατάργηση των πειθαρχικών ποινών των εκλεγμένων, απο υπηρεσιακούς παράγοντες. Αντιμετώπιση τών παράνομων πράξεών τους απο ειδικό Σώμα δικαστών.
• Δικαίωμα Περιφερειαρχών και Δημάρχων άμεσης διαχείρισης τού 0,001 % τού ετήσιου προϋπολογισμού, με εκ τών υστέρων έγκριση τών δαπανών, ή τού εις βάρος τους καταλογισμού, απο τα αρμόδια όργανα.

1. Θεσμοθέτηση τής Επικουρικότητας ως βασικής Αρχής, για την προσέγγιση τού πολίτη στην εξουσία σε γεωγραφικό, ιεραρχικό και τομεακό επίπεδο. (Η αρχή αυτή στηρίζεται στην παραδοχή οτι όσο πιο στενή είναι η σχέση αυτών που αποφασίζουν με το προς επίλυση πρόβλημα, τόσο πιο ορθή είναι η απόφαση. Αλλά και όσο εγγύτερη είναι η σχέση τού πολίτη με την εξουσία τόσο βαθύτερη είναι η Δημοκρατία. Η αρχή αυτή έχει υιοθετηθεί απο την Ε.Ε ως η Αρχή τής Επικουρικότητας. Η εφαρμογή της οδηγεί στο να λαμβάνονονται οι αποφάσεις στα μικρότερα δυνατόν σχήματα και στα χαμηλότερα επίπεδα, χωρίς την ανάγκη χρονοβόρων εγκρίσεων απο ανώτερα κλιμάκια. Είναι ένας δρόμος ουσιαστικής αποκέντρωσης, ο οποίος και ταιριάζει απολύτως στον εγωκεντρικό χαρακτήρα τών Ελλήνων, και δυσκολεύει την μεγάλη διαπλοκή, συγκροτώντας πολλαπλά κέντρα αποφάσεων.)