Τα ενδιάμεσα σώματα…

Υπάρχει ένα μεγάλο πολιτικό χάσμα, μεταξύ τών πάρα πολλών κυβερνωμένων πολιτών και τών ολίγων κυβερνώντων πολιτικών. Ενα χάσμα που επιτρέπει στούς πολιτικούς να ενεργούν εν ονόματι τού γενικού καλού, το οποίο παραμένει, όμως, αφηρημένο και γενικευμένο, λόγω τού μεγάλου πλήθους απλών πολιτών στούς οποίους αναφέρεται. Πολίτες, οι οποίοι μη έχοντας καμμιά άλλη δυνατότητα διαμόρφωσής του, το ταυτίζουν με τις αόριστες κομματικές δεοντολογίες. Αντιστοίχως στίς εκλογές, η κοινή θέληση, που παραδίδει την εξουσία στα κόμματα, δεν είναι παρά μια χαοτική συνισταμένη επι μέρους ατομικών θελήσεων.

Οι πολυπληθείς, και εσωτερικά πολύπλοκες, σημερινές κοινωνίες διαθέτουν μόνο προσωρινά μορφώματα κοινής θέλησης και κοινού καλού. Είναι τά «αγαθά» που σχηματοποιούνται στις εθνικές εκλογές, παγιοποιούνται απο τούς πολιτικούς επι 4 χρόνια, και τα επικαλούνται για να ασκούν ανενόχλητοι την εξουσία.Στο δυτικο κόσμο, το πρόβλημα έχει αντιμετωπισθεί απο δεκαετίες, με επαναστοχασμό και επαναπροσδιορισμό τής Δημοκρατίας, που οδήγησε σε περιορισμό τής αντιπροσώπευσης. Χωρίς να θιγεί η επάρκειά της, αναγνώρισαν, με τα Συντάγματα, ημιαντιπροσωπευτικό ρόλο συνομιλητού τών κυβερνώντων, σε εξειδικευμένου στόχου Σώματα, στα οποία η εθελοντική συμμετοχή τού πολίτη επιμερίζει, εξειδικευμένα, το κοινό καλό, με ανάλογη αντιστοίχηση τής γενικής θέλησης. Τα Σώματα αυτά συγκροτούνται στη βάση κοινών ενδιαφερόντων, τα οποία επιδιώκουν να προωθήσουν, ασκώντας πίεση στην εξουσία, χωρίς να στοχεύουν στην κατάκτηση τής ίδιας, όπως τα κόμματα. Οι σκοποί τους είναι διατυπωμένοι με σαφήνεια, χωρίς μεταμφιέσεις, διότι μόνο έτσι μπορούν να προσελκύσουν τούς αντίστοιχου ενδιαφέροντος πολίτες και να τούς επιτύχουν. Λειτουργούν με απόλυτη Δημοκρατικότητα, αναπτύσσονται οριζόντια και συναποτελούν μια διαστρωμάτωση δημοκρατικών φορέων, οι οποίοι παραμένουν σταθερά μεταξύ πολίτη και κεντρικής εξουσίας, εξ ού και το όνομα Ενδιάμεσα Σώματα. Αρκούνται στο να επιδρούν, σε συγκεκριμένο τομέα, επι τής εξουσίας, χωρίς να τούς ενδιαφέρει η άσκησή της, ή η αλλαγή τού κατόχου της. Ενδιάμεσα σώματα στη Γερμανία, ομάδες πίεσης στη Γαλλία, ομάδες συμφερόντων στην Αμερική, κοινωνικοί εταίροι σε όλη την Ευρώπη που συγκροτούν την Κοινωνία τών Πολιτών, είναι ως θεσμοθετημένες κοινωνικές ομάδες, άγνωστες στούς Ελληνες πολίτες, διότι είναι ανύπαρκτοι θεσμοί για το Ελληνικό Σύνταγμα. Η Ελληνική κοινωνία είναι πολυσχιδώς και πολλαπλώς συγκροτημένη, οι πολιτικοί, όμως, δεν θέλησαν να δώσουν θεσμική υπόσταση στούς φορείς της, (οι υπάρχοντες εθελοντικοί συλλογικοί φορείς ξεπερνουν τούς 50.000 ), αλλά αντιθέτως, να αποδυναμώσουν τον κοινωνικό τους ρόλο, επηρεάζοντας κομματικά την εκλογή τών ηγεσιών τους, ,ωστε να ελέγχουν τις αποφάσεις τους και να χειραγωγούν τον κοινωνικό τους επηρεασμό. Είναι μια φθοροποιός διαδικασία, σιγαλή, σιωπηρή, αόρατη, ασήμαντη στην εκτίμηση τών πολιτών, η οποία, όμως δρά ύπουλα και έντονα εις βάρος τής Δημοκραυίας μας. Πέραν αυτού, με μια ασταμάτητη κατασκευή «παράλληλων οργανώσεων» τών κομμάτων, νόθευσαν απελπιστικά την κοινωνική διαδιτκτύωση, κομματικοποιώντας και τήν εθελοντική δράση για τα κοινά . Η ανατροπή αυτής τής εξουθενωτικής, για τη Δημοκρατία, αρνητικής κατάστασης μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα απο έντονους διεκδικητικούς αγώνες τών πολιτών για συνταγματικές ρυθμίσεις, που θα θεσμοποιούν τα Ενδιάμεσα Σώματα ως δημόσια όργανα., καθορίζοντας και σαφείς πολιτειακές διαδικασίες αναγνώρισής τους.

Είναι προφανές οτι θα εντάσσονται, στο νέο θεσμό, φορείς που το αντικείμενο δράσης τους θα συμβάλει στο γενικό καλό σε συγκεκριμένο τομέα και όχι αυτοί που υπερασπίζονται προνόμια τών μελών τους ή ενεργούν για λογαριασμό ομάδων συμφερόντων.

Οι συνταγματικές προυποθέσεις αναγνώρισής τους θα πρέπει να συμπεριλαμβάνουν την ελευθερία εγγραφής μελών, εσωτερική λειτουργία σαφώς δημοκρατική, εκλογές παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου με μητρώα κατατεθειμένα σε δημόσια αρχή, οικονομική διαχείριση και προέλευση εσόδων δημοσιοποιούμενα, μεσω Τύπου, και απόλυτη δέσμευση δράσης για την επίτευξη ειδικού σκοπού, ωφέλιμου για τη Χώρα.

Η ανακήρυξη, σε Ενδιάμεσο Σώμα, θα πάρει γρήγορα το χαρακτήρα ευσήμου και θα προκαλέσει τον ανταγωνισμό, μεταξύ τών υπαρχόντων δεκάδων χιλιάδων φορέων.

Η Ελληνική κοινωνία δεν θα εκφράζεται, πλέον μόνο απο την κατασκευασμένη γενική βούληση που προβάλλουν τα κόμματα, αλλά και απο τις αυθεντικές επι μέρους βουλήσεις που θα σχηματοποιούν τα Ενδιάμεσα Σώματα, ως νέοι κοινωνικοί εταίροι, με θεσμοθετημένη την αντιπροσωπευτικότητά τους.

Διαμορφώνεται, έτσι, ένα υγιές πολιτικό περιβάλλον, στα πλαίσια ενός ποιοτικά βελτιωμένου δημοκρατικού Πολιτεύματος μιάς κοινωνίας, που οι Ευρωπαίοι αποκαλούν «Κοινωνία Πολιτών» και που εμείς, με τον πλούτο τής γλώσσας μας, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ,πιο εύστοχα, « Κοινωνία τών Ενώσεων», δίνοντας εντονότερα την αίσθηση τής ειρηνικής συνεργασίας για μια ποιοτική Δημοκρατία.