Δυνάμωμα της Αντιπολίτευσης για το καλό όλων

Στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, το πιο προχωρημένο χωριό, σε πολιτικές συζητήσεις, ήταν το Ηλιόφωτο. Είχε σχηματιστεί μια παρέα, από μορφωμένους, αλλά και απλούς με ενδιαφέροντα ανθρώπους, που δεν έχαναν ευκαιρία να σχολιάζουν τα πράγματα σε βάθος, έξω από τα κομματικά τσακώματα.
Μια τέτοια συζήτηση είχε διακοπεί στο καφενείο της Πολυξένης, όπου ο Μιχάλης και ο Μενέλαος είχαν εξηγήσει γιατί όταν η Αντιπολίτευση μπορεί να παρεμβαίνει στο κυβερνητικό έργο, η διακυβέρνηση της Χώρας είναι πιο δίκαιη και η Δημοκρατία λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, για το καλό όλων.

Και να, που ο αντιδραστικός Κωσταντής, γεμάτος ανυπομονησία και έτοιμος, πάντα, να πει τον αντίθετο λόγο, πετάχτηκε αφού είχαν πιεί τις μελόρακές τους, και σχεδόν με περιφρόνηση, τους είπε :
«Είπατε, ότι δεν φτάνουν οι αόριστες κουβέντες, για να καλυτερέψει η κατάσταση, μα κι εσείς δεν μας εξηγήσατε το πώς θα γίνει. Εμάς, τους απλούς ανθρώπους, μας συμφέρει, να οριστεί, με νέο σκεφτικό, ένας πιο σημαντικός ρόλος για την Αντιπολίτευση. Να μην είναι μόνο για να βλέπει και να κατηγορεί, αλλά να μπορεί και να διορθώνει κάποια στραβά πράγματα. Να είναι σε θέση με συγκεκριμένα μέτρα και νόμιμους τρόπους να ζορίζει την κυβέρνηση, άμα παραβαίνει το Νόμο και την τάξη και πάει κατά διαόλου ο τόπος. Να μας πείτε, λοιπόν, με ποιους τρόπους θα μπορούσε η Αντιπολίτευση, να λιγοστέψει το κυβερνητικό «έτσι μου αρέσει», που μας τυραννάει και που δεν θα σταματούν στα λόγια, αλλά θα γίνονται έργα για το καλό του κοσμάκη».

Την ερώτηση του Κωσταντή ανάλαβε να την απαντήσει ο Γιάννης, σαν πιο πραχτικός και πιο σχετικός με τα πολιτικά. Του είπε, λοιπόν :
«Άκου Κωσταντή, αν θελήσουν οι άρχοντες, ή αν απαιτήσουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι, πολλά μπορούν να γίνουν, που θα αλλάξουν τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Σαν παραδείγματα, σου λέω για να ακούσουν και οι άλλοι :
— Τα σημαντικά θέματα, που επιβαρύνουν πολύ τον κοσμάκη, να μην μπορεί να τα ψηφίζει μόνη της η Κυβέρνηση, αλλά να πρέπει να συμφωνεί και ένα κομμάτι της Αντιπολίτευσης
— Να μην είναι δυνατόν μέσα στη νύχτα και στα ύπουλα, με 5-6 παρόντες να
ψηφίζονται νόμοι, χωρίς να γίνεται πολύς διάλογος με απόντες τους πιο
πολλούς .
— Να ψηφίζονται με μεγαλύτερη δυσκολία οι Νόμοι από μια Κυβέρνηση που
εκπροσωπεί τη μειοψηφία του Λαού μας. Είναι λάθος μια κυβέρνηση του 40%, να κουμαντάρει μόνη της το μέλλον και του άλλου 60%
— Να έχει το δικαίωμα η Αντιπολίτευση, άμα είναι η πλειοψηφία των απλών
ανθρώπων, να αποφασίζει για τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων
— Η Αντιπολίτευση να μπορεί να επιβάλει συζήτηση στη Βουλή προτού ο
Πρωθυπουργός ή οι Υπουργοί δεσμεύσουν τη Χώρα με διεθνείς συμβάσεις
και συνθήκες.
— Όταν κουβεντιάζεται ο προϋπολογισμός της χρονιάς, να είναι δυνατόν να
αλλάζουν κάποια ποσά με βάση τις προτάσεις της Αντιπολίτευσης.
Αυτά που σας είπα, μπορεί να φαίνονται λίγα, μα είναι αρκετά για να δώσουν δύναμη στην Αντιπολίτευση να παίζει ένα πιο σπουδαίο ρόλο. Μα πέρα από αυτά, εκείνοι που είναι ειδικοί για τα συντάγματα, μπορούν να βρουν και πολλά άλλα, άμα πιστέψουν ότι πρέπει είναι πιο δυνατός ο ρόλος της Αντιπολίτευσης, για το καλό του κοσμάκη. Δεν τους νοιάζει, όμως και δεν ασχολούνται με αυτό.
Και να σας πω και κάτι ακόμα, που δεν κουβεντιάζεται καθόλου, μα θα είναι πολύ χρήσιμο. Όταν δυναμωθεί ο λόγος της Αντιπολίτευσης, τα μικρά κόμματα, που σήμερα πολύ λίγη σημασία τους δίνουν, αυτόματα θα δυναμώσει και ο δικός τους ρόλος Και άμα το σκεφτούμε καλά, έτσι πρέπει να γίνει. Τι περισσότερο προσφέρει ένα μεγάλο κόμμα, όταν είναι στην Αντιπολίτευση, από άλλα μικρότερα κόμματα; Πολλά από αυτά, ανεξάρτητα από το τωρινό τους μέγεθος, έχουν περισσότερη ορμή, πιο νέες ιδέες, αλλιώτικες αντιλήψεις, δίνουν περισσότερη σημασία στους απλούς ανθρώπους και στο κάτω-κάτω έχουν την όρεξη να γίνουν κι αυτά μεγάλα. Γι αυτό και συμπεριφέρονται διαφορετικά. Δίνουν περισσότερη σημασία σε καινούριες ανάγκες του κοσμάκη, γυρίζουν την πλάτη στα μεγάλα συμφέροντα και βάζουν φρένο σε αυτούς που τα θέλουν όλα δικά τους.
Θα ρωτήσετε, αφού τόσα καλά μπορούν να κάνουν τα μικρά κόμματα, γιατί δεν τους δίνουν σημασία; Έ, γι’ αυτό που είπαμε. Για να μην μπαίνουν στα πόδια των μεγάλων, που έχουν το μονοπώλιο του κουμάντου και τα δυσκολεύουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτό, όμως, είναι που συμφέρει τον Λαό.»

Ο Βαγγέλης, που του άρεσε να ρωτάει για να μαθαίνει, έβγαλε το σκούφο που φορούσε, τον ακούμπησε στο χερούλι της καρέκλας που καθότανε και είπε: «Εγώ θέλω να ρωτήσω κάτι που με μπερδεύει. Ακούω ότι για να πάει ένας τόπος μπροστά, πρέπει να έχει σταθερό κουμάντο. Όμως, άμα η Αντιπολίτευση έχει δυνατό λόγο, θα δυσκολέψει το κουμάντο, άρα θα μένουμε πίσω. Γιατί, λοιπόν να γίνει πιο δυνατή; Υπάρχει κάποια χώρα που η Αντιπολίτευση έχει δυνατό πολιτικό λόγο και αυτό έχει ωφελήσει το κουμάντο αυτής της χώρας;»

Αμέσως, πήρε τον λόγο ο κυρ Βασίλης και χωρίς να αφήσει άλλον να μιλήσει, είπε, όχι μόνο στο Βαγγέλη, αλλά σε όλους :
«Ά, γι αυτό θα σας πω εγώ και δεν θα πιστεύετε στ αυτιά σας. Όμως, είναι ακριβώς ,όπως θα σας τα πω. Ξέρετε όλοι ότι έχω ταξιδέψει και ζήσει σε αρκετές χώρες. Έμεινα, λοιπόν, τρία χρόνια, σε μια χώρα που μόνο βουνά έχει και τους πιο πολλούς μήνες, του χρόνου, είναι όχι μόνο χιονισμένα, μα παγωμένα. Δύσκολα και με πολλές ώρες πορείας, πήγαιναν από το ένα χωριό στο άλλο, όσο τσακωνόταν μεταξύ τους και ήθελε το κόμμα κάθε χωριού, να κάνει το κουμάντο και στα άλλα. Είδαν κι αποείδαν πως προκοπή δεν κάνουν έτσι, και άρχισαν να κουβεντιάζουν, πως θα τα πάνε καλύτερα. Βρέθηκε εκείνη την εποχή ένας πατριώτης μας, ονομαστός για την εξυπνάδα του και τα γράμματα που ήξερε και τους έφτιαξε ένα τρόπο κουμάντου, που κυβέρνηση και αντιπολίτευση ήταν το ένα. Τους φάνηκε παράξενο, στην αρχή, μα η κακομοιριά τους οδήγησε στο να δεχτούν αυτά που τους έλεγε.
Αποφάσισαν, λοιπόν, ότι όλα τα κόμματα θα είναι στην κυβέρνηση και το καθένα θα παίρνει υπουργεία, ανάλογα με τον κόσμο που το ψηφίζει.
Ότι τα υπουργεία θα είναι λίγα, οι εκλογές και η διοίκηση θα είναι σταθερά και δεν θα μπορεί να τα αλλάξει κανένας.
Ότι ο Πρωθυπουργός θα αλλάζει κάθε χρόνο και δεν θα υπάρχει αρχηγός της αντιπολίτευσης. Δεν έχουν, δηλαδή, ούτε «πρωθυπουργάρα» ούτε «εν δυνάμει πρωθυπουργό» , για να τσακώνονται σαν κοκόρια στη Βουλή.
Ότι όποιος καινούριος νόμος ψηφίζεται στη Βουλή τους, δεν θα μπαίνει σε εφαρμογή, αν δεν τον ψηφίζει και η πλειοψηφία των απλών ανθρώπων με δημοψήφισμα.
Έτσι, αυτοί που νικήθηκαν στις εκλογές, δεν είναι έξω από τα προβλήματα, για να κάνουν εύκολες κόντρες, αλλά είναι μέσα και δουλεύουν για να λυθούν, με τον πιο σωστό τρόπο. Αντί να είναι χωρισμένοι σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση, για να τσακώνονται, μοιράζονται όλοι μαζί και τις ευθύνες και τους κόπους και τα κέρδη. Αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η χώρα, που αντί τις δικές μας γαλάζιες θάλασσες και φωτεινό Ήλιο, έχει κακοτράχαλα βουνά, κρύο και συννεφιά, έχει καταφέρει να είναι πολύ-πολύ πιο πλούσια από τη δική μας. Και να σας πω ακόμα, με μεγάλη λύπησή μου, πως αυτός ο πατριώτης μας που τους έδειξε τον δρόμο της προκοπής, ήρθε και στον πλούσιο σε χαρίσματα τόπο μας, για να κάνει ένα τέτοιο καλό κουμάντο, μα οι δικοί μας άρχοντες τσακώθηκαν μεταξύ τους και τον σκότωσαν. Αυτή η κατάρα μας κυνηγά ακόμη. Το κουμάντο με αφεντηλίκι, που δεν θέλει αντίλογο. Γι’ αυτό, αν θέλουμε προκοπή, πρέπει με κάθε τρόπο να δυναμώσουμε το ρόλο της Αντιπολίτευσης, για να υποχρεωθούν να συνεργάζονται όλοι για το καλό του τόπου και να έχουν όλοι ευθύνες.».

Η κουβέντα είχε τραβήξει πολύ και όλα αυτά, που ήταν έξω από τα καθημερινά, τους κούραζαν, μα ένοιωθαν ότι άκουγαν και μάθαιναν την αλήθεια και ο ένας μετά τον άλλο, έφυγαν όλοι ευχαριστημένοι.