Η Λαϊκή Κυριαρχία στην πράξη

Παρακολουθώντας ο Βαγγέλης, ο πιο νέος της παρέας, τον Μιχάλη και τον Δάσκαλο να μιλούν, στο καφενείο της Πολυξένης, για την Λαϊκή Κυριαρχία, του φάνηκε ωραία σαν ιδέα, μα τρελή. Με τα λίγα γράμματα που ήξερε, του φαινόταν αδύνατον να μπορούν οι απλοί άνθρωποι να αποφασίζουν από μόνοι τους πράγματα, κόντρα σ’ αυτά που ήθελαν οι άρχοντες. Συνηθισμένος να ρωτά για να μαθαίνει, δεν δίστασε καθόλου να πει αυτό που σκεπτόταν και να ζητήσει να του λύσουν την απορία του.

Ο κυρ Βασίλης, που είχε ζήσει σε άλλες χώρες και ήξερε ότι μπορούσαν, πραγματικά, να αποφασίζουν μόνοι τους οι απλοί άνθρωποι και να έχουν το πάνω χέρι στο κουμάντο της Πολιτείας τους, προθυμοποιήθηκε να του απαντήσει. Άφησε κάτω το καφεδάκι του, που ρουφούσε απολαυστικά και για να τον πείσει ότι η Λαϊκή Κυριαρχία, στις δημοκρατικές χώρες, δεν είναι μόνο θεωρία, αλλά και πράξη του είπε τα παρακάτω:

«Καταλαβαίνω την απορία σου Βαγγέλη, μα μια ματιά στα κουμάντα άλλων χωρών, φτάνει όχι μόνο για να πιστέψεις, αλλά για να ζηλέψεις τις ευκαιρίες που έχουν απλοί άνθρωποι εκεί, να μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα, για τους ίδιους και την Πατρίδα τους, χωρίς τα κόμματα και τους άρχοντες. Θα σου πω τρία παραδείγματα, που αξίζει να τα ακούσουν και οι άλλοι.

Μπορούν, πχ, απλοί άνθρωποι, χωρίς καμμιά ανάμειξη των κομμάτων, να συντάξουν το σχέδιο ενός νέου νόμου, να μαζέψουν υπογραφές και να τον στείλουν στη Βουλή, για να κουβεντιαστεί και να μπει σε ψηφοφορία. Στα Ελληνικά αυτό θα το λέγαμε Λαϊκή Νομοθετική Πρωτοβουλία.

Αντίστροφα, όταν υπάρχει ένας Νόμος, που πολλοί λένε ότι είναι ξεπερασμένος πια, ή ψηφίζεται ένας νέος στη Βουλή, που τον θεωρούν άδικο, τότε κάποιοι παίρνουν πρωτοβουλία και μαζεύουν υπογραφές, για να γίνει δημοψήφισμα, με το οποίο το σύνολο των απλών ανθρώπων αποφασίζει ανν θα καταργηθεί ή όχι.

Ακόμη, αν ένας εκλεγμένος άρχοντας, αποδειχθεί σκάρτος, τότε μπορούν οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που τον ψήφισαν, να μαζέψουν υπογραφές και να του πάρουν πίσω το αξίωμα, να το ανακαλέσουν, πριν λήξει η θητεία του.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι τρόποι, με τους οποίους οι απλοί άνθρωποι μπορούν να παίρνουν μέρος στο κουμάντο της Χώρας τους και να παίρνουν πρωτοβουλίες για τα δημόσια πράγματα, που δεν μπορούν να τις σταματήσουν οι άρχοντες. Αυτά είναι μόνο παραδείγματα για το πώς γίνεται πράξη η Λαϊκή Κυριαρχία.

Σε βλέπω, Βαγγέλη, να κουνάς το κεφάλι σου και να αμφιβάλλεις γι αυτά που σου λέω, μα δεν σου είπα ότι αυτά μπορούν να γίνουν από την μια μέρα στην άλλη. Οι απλοί άνθρωποι, της Χώρας μας, πριν πάρουν απάνω τους τέτοιες ευθύνες, χρειάζεται να εκπαιδευτούν και σιγά-σιγά να γίνουν πιο υπεύθυνα άτομα.. Θα πάρει καμπόσο καιρό, για να προσαρμοστούν στην καινούρια πολιτική κατάσταση, μα πρέπει κάποτε να αρχίσουμε. Να πιστέψουμε, λίγο-λίγο ότι μπορούμε να πάψουμε να είμαστε υποτακτικοί και να γίνουμε ελεύθεροι ενεργοί πολίτες, συνειδητοποιώντας, ότι είμαστε ικανοί να κάνουμε πράξη την Λαϊκή Κυριαρχία.
Στην Επιστήμη, εκείνος που γράφει τους πολύπλοκους τύπους, για την τηλεκατεύθυνση των δορυφόρων, ξεκινά τη μάθησή του με το 1+1=2. Μπορούμε, λοιπόν και στην Πολιτική, να αρχίσουμε τις πρωτοβουλίες, στο κουμάντο, με τοπικά δημοψηφίσματα, που τις συνέπειες των αποφάσεών μας θα τις γευόμαστε μόνοι οι ίδιοι. Για τις τυχόν κακές αποφάσεις, δεν θα μπορούμε να λέμε, πια, ότι θα φταίνε οι άλλοι. Θα φταίμε μόνο οι ίδιοι και έτσι θα ψάξουμε το δρόμο για να γίνουμε πιο υπεύθυνοι. Θα αισθανόμαστε, μέρα με την μέρα, όλο και πιο δυνατοί, στο να πούμε όχι, στις διάφορες γραμμές, υποσχέσεις και υποδείξεις των αρχόντων και των συμφερόντων, που πάντα θα υπάρχουν. Θα αποκτήσουμε, με την εμπειρία, εμπιστοσύνη για την υπευθυνότητα του εαυτού μας, στο να κουμαντάρει σωστά την ελευθερία του. Όπως λέγανε οι παππούδες μας «ο παθός, μαθός.»

Ο Στάθης, ο αριστερός ψάλτης, χάρηκε με αυτά που άκουσε, μα πάντα κολλημένος με το κόμμα που ψήφιζε, αναρωτήθηκε γιατί όλα αυτά να μην πειστούν τα κόμματα να τα δεχτούν και να τα κάνουν πράξη γρήγορα. Στο χέρι τους είπε είναι. Ο Γιάννης, όμως, έχοντας γευτεί προσωπικά την κομματική στενοκεφαλιά, γνωρίζοντας τον κομματικό φανατισμό του Στάθη, πήρε φωτιά, και είπε :
«Δυστυχώς, τα κόμματα, παρά που είναι πέρα για πέρα αποτυχημένα με όσα κάνουν, εξακολουθούν να κρατούν στην μπάντα τους απλούς ανθρώπους. Εκμεταλλεύονται, με τον χειρότερο τρόπο, το κουμάντο, που τους ανήκει. Οι άρχοντες, όχι μόνο χωρίς ντροπή και τσίπα, αλλά και με πολύ θράσος, από τη μια λένε ότι δήθεν προσκυνούν την Λαϊκή Κυριαρχία και από την άλλη λένε δημόσια, ότι δεν είμαστε ικανοί να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Και ποιοι το λένε,; Αυτοί που τους εμπιστευθήκαμε τα πάντα και όλα τα θαλάσσωσαν.

Γρήγορα, όμως, θα βρεθούν μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα, πολύ σκληρή γι αυτούς. Θα υποχρεωθούν να δεχθούν συνταγματικές αλλαγές, που θα επιβάλει η συμμαχία μας σε όλες τις χώρες της, για να γίνει πράξη, παντού, η Λαϊκή Κυριαρχία. Θα δοθεί η ευκαιρία στους απλούς ανθρώπους να γευτούν την χαρά της προσωπικής τους συμμετοχής, με λαϊκές πρωτοβουλίες, στο κουμάντο της χώρας τους

Δεν πρέπει, όμως, να κλείνουμε τα μάτια μας μέχρι τότε. Πρέπει να αρχίσουμε να γυρεύουμε συνταγματικά όργανα και τρόπους, που θα διευκολύνουν ξεκάθαρα, χωρίς πολιτικές κομπίνες και κόλπα, την Λαϊκή Κυριαρχία. Να είναι εξασφαλισμένη η διαφάνεια και το κύρος κάθε διαδικασίας, που θα την εδραιώνει. Αυτό είναι, που θα δώσει την ευκαιρία, σε μας τους απλούς ανθρώπους, να είμαστε μέσα στο κουμάντο και θα μας κάνει έτοιμους να το υπερασπιστούμε. Θα πάψουμε να περιφρονούμε την πολιτική μας ζωή και θα την αγαπάμε, όπως αγαπάμε, όλοι την Πατρίδα μας.

Είναι καιρός, έστω και τόσο καθυστερημένα, η συμμετοχή και η πρωτοβουλία, να γίνουν ραχοκοκαλιά του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Αυτό θα κάνει πράξη την Λαϊκή Κυριαρχία, ώστε να πάμε μπροστά και Πολιτεία και απλοί άνθρωποι. Να αποκτήσουμε μια πραγματική Δημοκρατία, βαθειά ριζωμένη μέσα μας, που το πνεύμα της θα κυλά μέσα στις φλέβες μας και θα φωτίζει κάθε μας πράξη, πολιτική ή κοινωνική. Δημοκρατία, μέσα στην οποία, δεν θα χρειάζεται, ούτε θα μπορεί, να κουμαντάρει ο ένας τον άλλο, διότι θα ανήκει σε όλους. Ο καθένας, άρχοντας ή απλός άνθρωπος, θα είναι ένα κομμάτι της, ελεύθερο, μεν, να δράσει ατομικά, μα θα νοιάζεται και για τους άλλους. Μόνο με ουσιαστική πράξη την Λαϊκή Κυριαρχία, μπορεί να κατακτήσουμε την θέση που μας ανήκει, ανάμεσα στις δημοκρατίες των πολιτισμένων κρατών.».

Έγιναν πολλές ψιλοκουβέντες, στη συνέχεια, μα οι μελόρακες που άρχισε να φέρνει η Πολυξένη ήταν αχνιστές-αχνιστές και έφεραν κέφι, που άλλαξε την κουβέντα. Τις κερνούσε ο Μενέλαος, που σαν παληός άρχοντας, καμάρωνε τους ανθρώπους της παρέας του, για τις σοβαρές συζητήσεις που έκαναν. Του είπαν όλοι στην υγειά του και έφυγαν ευχαριστημένοι, ένας-ένας, για τα σπίτια τους. Πραγματοποιήθηκε κάτι από αυτά που είπαν;

Έ, αυτό θα γίνει αν διαβάσουν πολλοί τα Ιστοριάκια και πιστέψουν οι ίδιοι ότι θέλουν να είναι δημοκράτες στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια. Θα φανεί…