Λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών με ρυθμό ρολογιού
Στους κατοίκους της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας, άρεσε πολύ η πολιτικολογία, μα ειδικά στο καφενείο της Πολυξένης, στο ηλιόφωτο, οι πολιτικές συζητήσεις γίνονταν με απλές κουβέντες, μα είχαν ουσία. Στην τελευταία κουβέντα τους ο νεαρός δικηγόρος, ο Μιχάλης, είχε επισημάνει το πόσο ζημιά γίνεται με το ό,τι η γραφειοκρατία στην Χώρα τους, αντί να βοηθά τον απλό άνθρωπο, τον τσαλακώνει και τον εμποδίζει να πάει μπροστά. Μα και ο Γιάννης, που έβλεπε τα πράγματα πιο πραχτικά, είχε εξηγήσει, πως η μεγάλη ζημιά ήταν το ρουσφέτι και οι διορισμοί σε άχρηστες υπηρεσίες.
Ο Μενέλαος, ο παληός άρχοντας, συνταξιούχος, πια, μα πολύ έμπειρος και διαβασμένος άνθρωπος, είχε αναλάβει να πει την γνώμη του για το πώς μπορούσε αυτή η κακή κατάσταση να αλλάξει προς το καλύτερο. Διστακτικός, όχι επειδή δεν ήξερε τι χρειαζόταν, αλλά διότι είχε εμπειρίες από το πόσο ήταν δύσκολο να υπάρξει μια πραγματική βελτίωση στον τόπο τους, σ αυτόν τον τομέα, ήπιε μια γουλιά καφέ και είπε:
«Εσείς ρωτάτε για την καλυτέρευση μιας μηχανής, που σήμερα, όλο το πολιτικό και διοικητικό της προσωπικό, δεν ασχολείται με το πως θα αυξηθεί η παραγωγή για να μειώσουμε το χρέος, αλλά με το πώς θα επιβάλουν νέους φόρους για να πληρωθούν τα σπασμένα των ίδιων και των προηγούμενων. Δεν ψάχνουν για να φτιάξουν την μηχανή, αλλά για το πως θα την βάζουν να αδειάζει τις τσέπες των απλών ανθρώπων, ώστε να πληρώνουν τους ξένους δανειστές. Αποδεικνύονται ανίκανοι να την κάνουν να δουλέψει σωστά, ώστε να έρθουν ξένα κεφάλαια για να ανοίξουν οι δουλειές στον τόπο μας.
Το κακό είναι καλοί μου φίλοι, ότι δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει καμμιά αληθινή διόρθωση. Η Πολιτεία μας και όλο το διοικητικό της σύστημα, πρέπει να ξαναχτιστούν από την αρχή. Με άλλα μυαλά, με διαφορετικό τρόπο, με λιγότερους ανθρώπους. Μόνο τότε θα υπηρετεί εμάς και τον κάθε επιχειρηματία, που θα θέλει να ανοίξει μια μονάδα παραγωγής στον τόπο μας.
Μόνο με το ξαναχτίσιμο θα αλλάξει το λαθεμένο σκεπτικό, πως ο απλός άνθρωπος είναι κακός και πονηρός και οι άνθρωποι του γκουβέρνου καλοί και δίκαιοι. Μόνο έτσι, θα μας σέβονται και θα τους εμπιστευόμαστε.
Κατά καιρούς διάφοροι άρχοντες, το υποσχέθηκαν, αλλά κανένας δεν είχε πραγματική τη διάθεση και το θάρρος να το κάνει. Επανίδρυση του κράτους το είπαν, μα κανένας δεν είχε τα κότσια να το κάνει. Έμειναν στα λόγια.
Για να αποχτήσουμε μια καλή Διοίκηση, το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι
να υπάρχει ένα σταθερό κυβερνητικό σχήμα με μόνιμους υφυπουργούς. Συγκεκριμένα Υπουργεία, σταθερός εκλογικός Νόμος, αμετάβλητο φορολογικό σύστημα, σταθερές αρμοδιότητες των δήμων, ενιαία διοικητική περιφερειακή διαίρεση της Χώρας, για όλα τα υπουργεία και δημόσιους οργανισμούς, που δεν θα μπορεί να τα αλλάξει κανένας, εκτός από την πολύ μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής.
Πρέπει, ακόμη, να εξαφανιστεί το δικαίωμα της Πολιτείας να καθορίζει, όπως εκείνη την βολεύει κάθε φορά, τα σύνορα των δήμων και των χωριών.
Η διοικητική διαίρεση, (Περιφέρειες, Επαρχίες, Δήμοι και Κοινότητες), πρέπει να σταθεροποιηθεί, με δημοψηφίσματα, ώστε οι άνθρωποι να ανήκουν εκεί που θέλουν για πάντα, χωρίς κανένας άρχοντας, να μπορεί να τους πηγαίνει από εδώ και από εκεί, κατά που βολεύει το κόμμα του, όπως τώρα .
Κατά την γνώμη μου, πρέπει να φτιάξουμε αποκεντρωμένες υπηρεσίες του κράτους, σε κάθε Επαρχία, όπως ήταν μοιρασμένες παλιά, με τους απαραίτητους υπαλλήλους, διότι έτσι θα είναι οι απλοί άνθρωποι πιο κοντά στο γκουβέρνο, και θα εξυπηρετούνται καλύτερα.
Σε κάθε επαρχία, οι άνθρωποι είναι ενωμένοι από την ιστορία τους, έχουν τις ίδιες παραδόσεις, τα ίδια έθιμα και όσους ασχολούνται με το κουμάντο, τους γνωρίζουν όλοι. Έτσι, όλα θα γίνονται ευκολότερα και με καλύτερη διάθεση.»
Όλοι κατάλαβαν όσα είπε ο Μενέλαος, μα και όλοι έβαλαν στο νου τους, πόσο δύσκολο ήταν να γίνουν όλα αυτά και συζητούσαν πως ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πράγματα. Ο κυρ Βασίλης, όμως τους είπε να μην απογοητεύονται, διότι στις άλλες χώρες, που έζησε αυτός, έτσι ήταν όλα τακτοποιημένα και η πολιτεία βοηθούσε τους ανθρώπους χωρίς να τους καθυστερεί και να τους ταλαιπωρεί :
«Για τη δημόσια διοίκηση, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι αυτό που φταίει, για τα χάλια της, δεν είναι πως δεν έχει άξιους ανθρώπους, αλλά το πώς είναι χτισμένη. Ένα σύστημα ,που είναι σωστό, δουλεύει καλά ανεξάρτητα από την όρεξη και την καπατσοσύνη του υπάλληλου. Η μηχανή πρέπει να αλλάξει και όχι οι χειριστές της. Αυτοί που την βάζουν να δουλέψει.
Να πω και κάτι άλλο. Βλέπω, πχ, ότι άμα είναι να αποφασιστεί κάτι λίγο πιο σοβαρό, βάζουν μια επιτροπή. Έτσι, για την κάθε απόφαση, κανένας δεν έχει καμιά ευθύνη και ο πιο ματσαράγκας κάνει ό,τι θέλει. Ακόμη και αυτές τις επιτροπές, που λένε Ανεξάρτητες Αρχές, τις καπέλωσαν, πριν καλά-καλά τις κάνουν
Στις άλλες χώρες, για την κάθε απόφαση ένας είναι υπεύθυνος. Και αν πάει καλά, εν τάξει, αλλιώς αυτός πληρώνει το λάθος. Και όπου μπλέκονται πολλοί υπεύθυνοι, συνεννοούνται, για το τι θα αποφασίσουν, μα ο καθένας έχει την ευθύνη για τη δική του πάρτη.
Ακόμη, προϊστάμενοι δεν γίνονται οι παληότεροι, αλλά αυτοί που αξίζουν περισσότερο. Και το ποιος αξίζει, το αποφασίζουν και οι διευθυντές και οι ίδιοι οι συνάδελφοί τους.
Αν κάτι είναι νόμιμο ή όχι, δεν το αποφασίζουν οι διάφοροι προϊστάμενοι της διοίκησης, αλλά οι δικαστές. Και οι συνδικαλιστές δεν παρατούν τη δουλειά τους για να μαζεύουν ψήφους, αλλά ό,τι, καλό ή κακό, κάνουν γίνεται στις ώρες και μέρες της σχόλης τους, χωρίς να παίρνουν επί πλέον λεφτά.
Το πιο σπουδαίο και χρήσιμο, όμως, είναι ότι το κάθε τι αποφασίζεται από τους ανθρώπους που τους αφορά άμεσα και όχι, από τους παραπάνω. Είναι η αρχή της Επικουρικότητας, όπως την λένε, για την οποία, εμείς εδώ, έχουμε μεσάνυχτα. Είναι αυτή που ορίζει, να παίρνονται οι αποφάσεις στο πιο χαμηλό επίπεδο, κοντά στους ανθρώπους που αφορά, και όχι από τους παραπάνω δερβέναγες. .
Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά που λέμε είναι καλά, μα είναι ανάγκη η δημόσια διοίκηση να χτιστεί με τις θεωρίες και τους κανόνες της Επιστήμης, σε συνδυασμό με τις νέες δυνατότητες που δίνουν τα κομπιούτερ.
Αν δεν παραδεχθούμε τα στραβά και δεν κάνουμε ένα καινούριο σχεδιασμό που να ακυρώνει τις αιτίες τους, ούτε δημόσια διοίκηση της προκοπής θα αποκτήσουμε, ούτε η οικονομία της χώρας μας, θα φτιαχτεί ποτέ.
Προϋπόθεση, για όλα αυτά, είναι να αλλάξει το βασικό σκεπτικό της πολιτικής μας ζωής. Όλα θα γίνουν εύκολα, όταν η δημοκρατία μας γίνει πραγματική. Όταν για κάθε απόφαση των αρχόντων θα μπορούμε να έχουμε το πάνω χέρι, εμείς οι απλοί άνθρωποι, (συμμετοχική δημοκρατία) . όταν οι επίσημοι σύλλογοί μας, (ενδιάμεσα σώματα), θα έχουν λόγο σε κάθε απόφαση που αφορά στο σκοπό τους, (κοινωνία πολιτών). Είναι σχεδόν προδοσία, σε βάρος των απλών ανθρώπων, να λέγεται ότι είναι ανίκανοι και δεν καταλαβαίνουν την ευθύνη τους, να αποφασίζουν σωστά, για το κάθε σοβαρό πρόβλημα. Είναι ολοφάνερο, ότι με τον καιρό θα μπορεί ο καθένας μας να ψηφίζει το σωστό για την Πολιτεία και τον εαυτό του, χωρίς να ακολουθεί, σώνει και καλά, αυτό που θα του λένε να ψηφίζει τα κόμματα.»
Η ώρα είχε περάσει, αυτές οι κουβέντες, όσο ενδιαφέρον κι αν έχουν, κουράζουν γρήγορα κι έτσι σταμάτησε εκεί η συζήτηση, άδειασαν τα φλιτζάνια του καφέ, έφερε η Πολυξένη τις ρακές και άρχισαν τα ανέκδοτα, με τον Χότζα και τον φούρνο του, που τους θύμισαν οι συχνές αλλαγές της Πολιτείας τους