Πρόσφορο Εκλογικό Σύστημα
Ήταν η δεύτερη Κυριακή, μετά τη συζήτηση που είχε γίνει στο Ηλιόφωτο, για το πόση σημασία έχει ο εκλογικός νόμος και όλοι είχαν καταλάβει ότι αυτός επηρεάζει όλα εκείνα που χρειάζονται για να πάει ο τόπος μπροστά. Είχε μείνει, όμως, αναπάντητο το ερώτημα του Κωσταντή, που ήταν πια απορία και όλων. Πως θα έπρεπε να είναι γραμμένος για να είναι σωστός και να συμβαίνουν όλα τα καλά, που είχαν ειπωθεί στην περασμένη συζήτηση
Αυτή την φορά, στην παρέα, ήταν και ο Πέτρος, ο Πρόεδρος του χωριού, που φρόντιζε, κάθε φορά, το πώς θα γίνουν οι εκλογές σύμφωνα με το Νόμο.
Όταν, λοιπόν, άρχισε πάλι η συζήτηση, τον ρώτησαν, σαν πιο έμπειρο, τι θα άλλαζε εκείνος, για να γίνει σωστός ό εκλογικός Νόμος. Χωρίς δισταγμό, αφού ήταν ένα ζήτημα που ενδιέφερε πολύ και τον ίδιο, είπε:
«Πρώτα απ’ όλα τι χάλι είναι αυτό, που μπορούν αυτοί που είναι στο γκουβέρνο, να κάνουν εκλογές, όποτε συμφέρουν τους ίδιους, χωρίς να νοιάζονται αν ζημιώνεται η Πατρίδα μας. Η ημερομηνία που γίνονται οι εθνικές εκλογές στα 4 χρόνια, πρέπει να είναι κάθε φορά η ίδια και να καθορίζεται μέσα στο Σύνταγμα, ώστε να αποκλείονται τα πονηρά εκλογικά ξαφνιάσματα. Και μάλιστα να είναι μακρυά από αυτήν που γίνονται οι δημοτικές εκλογές, ώστε σ’ αυτές, να μην φανατίζεται ο κόσμος κομματικά, αλλά να ψηφίζει τον καλύτερο για το χωριό.
Είναι και κάτι άλλο, όμως σπουδαίο. Οι εκλογικοί κατάλογοι, που μας στέλνουν, έχουν μέσα ανθρώπους που έχουν φύγει, από πάρα πολλά χρόνια, από το χωριό και πολλούς πεθαμένους. Ακόμη, κάποιοι πονηροί, προσθέτουν άκυρα ονόματα, γεγονός, που μπερδεύει τα πράγματα και δίνει ευκαιρία στους μπαγαπόντηδες να νοθεύουν τα αποτελέσματα. Κανονικά, θα έπρεπε κάθε χρόνο να ξεκαθαρίζονται, ώστε να είναι γραμμένοι μέσα, μόνο εκείνοι που πραγματικά έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν.
Ακούστε, τώρα και κάτι άλλο. Μας στέλνουν έτοιμα τα ψηφοδέλτια, χωρίς να ξέρουμε από πριν ποια ονόματα είναι γραμμένα μέσα. Δηλαδή άλλοι αποφασίζουν από ποιους θα διαλέξουμε να ψηφίσουμε εμείς. Και αυτοί οι άλλοι, που είναι οι αρχηγοί των κομμάτων, δεν διαλέγουν αυτούς που μπορούν να κάνουν καλό στον τόπο μας, αλλά εκείνους που είναι σίγουροι ότι θα κάνουν ότι τους λένε.
Το σωστό είναι, οι απλοί άνθρωποι που πιστεύουν σε κάθε κόμμα, να ορίζουν τους υποψήφιους με μια προ-εκλογή, προκριματική όπως την λένε. Και αν κάποιος δεν θέλει τα κόμματα, αλλά να είναι υποψήφιος μόνος του, να συμμετέχει στις εκλογές, αν μαζέψει κάποιες υπογραφές προτίμησης, που τον αριθμό τους θα ορίζει ο Νόμος.
Είναι και κάτι άλλο, όμως, που δεν κουβεντιάζεται καθόλου, μα είναι πολύ σοβαρό. Ο τρόπος της ψηφοφορίας. Ο απλός άνθρωπος, όταν ψηφίζει πρέπει να έχει την ελευθερία να ψηφίζει χωριστά το κόμμα στην ιδεολογία του οποίου πιστεύει και χωριστά τον ντόπιο που θεωρεί καλύτερο, για να πάει μπροστά ο τόπος του.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν, ο κάθε άνθρωπος θα διαθέτει δύο ψήφους, μια για την εκλογή του τοπικού άρχοντα και μια για το κόμμα που θα προτιμά στην Περιφέρειά του
Οι υποψήφιοι κάθε επαρχίας, να συμπεριλαμβάνονται σε ένα μονοκόμματο ψηφοδέλτιο, με όλα τα ονόματα των υποψήφιων όλων των κομμάτων.
Σε άλλο ψηφοδέλτιο, να γράφονται τα ονόματα όλων των κομμάτων.
Ο καθένας, να είναι ελεύθερος να σταυρώνει, στο πρώτο, όποιον υποψήφιο θεωρεί καλύτερο, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα προτιμά
Στο δεύτερο θα σταυρώνει το κόμμα στο οποίο πιστεύει και θα το ρίχνει στην κάλπη των κομμάτων.
Όταν τα ψηφοδέλτια θα είναι μονοκόμματα, θα υποχρεωθούν τα κόμματα να στηρίζουν πρόσωπα γνωστά, για την αξιοσύνη τους, και όχι κράχτες ψήφων.
Τα πράγματα είναι φανερά για το πώς πρέπει να γίνουν, μα κανένας δεν βρίσκεται να τα φτιάξει σωστά.»
Στην παρέα ήταν και ο Μενέλαος, που σαν παληός άρχοντας ήξερε τα αδύνατα σημεία το Νόμου, ακόμη και τα πιο κρυφά. Τους είπε, λοιπόν :
«Όλα αυτά που λέτε είναι καλά, μα δεν θα φτιάξουν τα πράγματα, εάν συνεχιστεί η αδικία, αλλού να βγαίνουν άρχοντες με 1000 ψήφους και αλλού να απαιτούνται 30.000. Και ακόμη, άλλες περιοχές να είναι μικρές και να βγάζουν έναν άρχοντα και άλλες πολύ μεγάλες και να βγάζουν 40. Αυτές οι διαφορές είναι άδικες και παρουσιάζονται , διότι είναι λαθεμένα μοιρασμένη, η Χώρα μας, σε εκλογικές περιφέρειες.
Η ψήφος του κάθε ανθρώπου πρέπει να έχει την ίδια δύναμη, σε κάθε γωνιά του κράτους. Ακόμη πρέπει, ο απλός άνθρωπος να γνωρίζει αυτόν που ψηφίζει και όχι να του τον παρουσιάζουν οι άλλοι όπως θέλουν. Μα και ο υποψήφιος άρχοντας, πρέπει να γνωρίζει για την περιοχής που ψηφίστηκε, τους ανθρώπους, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και την θέληση τους, κάθε φορά που θα πρέπει να ψηφίζει για λογαριασμό τους. Και ακόμη, πρέπει να είναι κοντινές οι αποστάσεις, ώστε να μπορεί να συναντιέται, συχνά, μαζί τους. Έτσι, μόνο, θα κάνει την δουλειά του σωστά, σαν άρχοντας.
Γι αυτό, η Χώρα μας, πρέπει να ξαναμοιραστεί, όπως ήταν παληά, επί αιώνες, σε Επαρχίες. Εκεί, άρχοντες και απλοί άνθρωποι είναι κοντά, γνωρίζει ο ένας τον άλλο, είναι γνωστή σε όλους κάθε κατάσταση. Η κοινή γνώμη, εκεί, δεν επηρεάζεται από τις φωνές αυτών που τραβούν το σκοινί μέχρι να σπάσει, προκειμένου να κάνουν κουμάντο με το ζόρι. Είναι σταμπαρισμένοι και δεν τους ακολουθεί η ήρεμη σιωπηλή πλειοψηφία.
Η αναγνώριση του άρχοντα , σαν σοβαρό άτομο, από τους ανθρώπους της περιοχής του, έχει και το επί πλέον καλό ότι δυναμώνει και την ελευθερία του, απέναντι στις αρχηγικές προσταγές. Βέβαια, έτσι κοντά που θα είναι θα έχει το μειονέκτημα να του φορτώνονται όλοι για ρουσφέτια, μα άμα τα πράγματα αλλάξουν και δουλεύει καλά η Πολιτεία, δεν θα χρειάζεται κανένας ρουσφέτι για να εξυπηρετηθεί, άρα αυτός ο κίνδυνος είναι προσωρινός
Στη μεγάλη εκλογική περιφέρεια, η αλήθεια είναι ότι λιγοστεύει το προσωπικό νταραβέρι και οι άρχοντες έχουν περισσότερο χρόνο, για να ασχοληθούν με τα σοβαρά θέματα του κράτους και της περιοχής τους. Όμως γίνεται, ο άρχοντας, σκλάβος του αρχηγού του, διότι είναι σπάνιο ένας υποψήφιος να είναι γνωστός σε μια τόσο μεγάλη περιοχή και να μην έχει ανάγκη να τον στηρίξει ένα κόμμα. Στήριξη, όμως, από αρχηγό, σημαίνει υποταγή σ’ αυτόν. Άσε, που γίνεται αδύνατη η ανάδειξη ανεξάρτητων από τα κόμματα αρχόντων.
Το σωστό, κατά την γνώμη μου, είναι οι απλοί άνθρωποι να βγάζουν αυτούς που θέλουν για άρχοντες σε μικρές εκλογικές περιοχές, όπως είναι οι Επαρχίες. Τα κόμματα να βγάζουν, σε μεγάλες περιφέρειες, κάποιους που διαλέγουν για πολύ απαραίτητους στο κουμάντο της Χώρας, βάζοντας τα ονόματά τους, με σειρά, σε καταλόγους. Αυτούς που λένε λίστες.
Εδώ, θέλω να σας πω και κάτι παραπάνω. Οι μεγάλες εφημερίδες και τηλεοράσεις κάνουν, κάποιες φορές, το μαύρο άσπρο και μπερδεύουν τον κόσμο, στις μεγάλες περιφέρειες. Στις μικρές, όμως, όσο νταραβέρι και να γίνει με τους υποψήφιους και τα τοπικά μέσα, ο καθένας ξέρει, από μόνος του, την αλήθεια για το ποιόν του κάθε υποψήφιου. Κι ακόμη, σε τέτοια θέματα, τα τοπικά επηρεάζουν πιο πολύ τον κόσμο, από τα μεγάλα της πρωτεύουσας.
Ο απλός άνθρωπος βλέπει τηλεοράσεις, ακούει ραδιόφωνα, διαβάζει εφημερίδες, για γνωστά του πράγματα, όμως, και μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις. Η κοινή γνώμη δεν πλάθεται από τα μέσα, σε μια επαρχία, είναι πλασμένη από μόνη της, με την αλληλογνωριμία των πολιτών.
Ακόμη θα επιτρέψει την συμμετοχή και αυτών που δεν έχουν πολλά λεφτά να ξοδέψουν, διότι στη μικρή εκλογική περιφέρεια, περιορίζονται τα έξοδα της προεκλογικής προετοιμασίας.
Επίσης με δεδομένο τον τοπικισμό στην ψυχή των ανθρώπων της Χώρας μας, θα τους σπρώχνει να πάνε να ψηφίσουν και η συμμετοχή, στις εκλογές, θα είναι όλο και πιο μεγάλη.
Η εκλογή των αρχόντων, σε μικρές περιοχές, είναι ό,τι το καλύτερο για να γίνουν πράξη όλα αυτά τα καλά που πρέπει να γίνουν, όπως είπε ο Πέτρος
Ένα τέτοιο εκλογικό σύστημα, θα μας απαλλάξει από ψεύτικα και νοθευμένα κουμάντα, θα δώσει την ευκαιρία και την δυνατότητα, να καταγράφεται, φανερά και ξάστερα, η δική μας θέληση. Το κουμάντο της Πατρίδας μας θα είναι στα χέρια αυτών που εμείς θα θέλουμε. Έτσι, με την στήριξη την δική μας, θα κάνει αυτά που πρέπει για να προοδέψουν οι άνθρωποι και να πάει ο τόπος μπροστά.»
Όλα είχαν κουβεντιαστεί, ώμορφα και ωραία, μα ο κυρ Γιώργης, που δεν του καλοπήγαιναν τα πολλά λόγια, ήθελε αριθμούς. Πόσοι και από πού θα εκλέγονταν οι άρχοντες της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας.
Η ερώτησή του είχε να κάνει με αριθμούς και ο πιο κατάλληλος, να απαντήσει για μετρήματα, ήταν ο Γιάννης, που σαν μηχανικός και παληός υποψήφιος, τα έπαιζε στα δάκτυλά του, όλα αυτά. Η ώρα, όμως, είχε περάσει και άφησαν την συνέχεια για την επόμενη συνάντηση. Ένα άλλο ιστοριάκι για την Κυριακή.