Συνταγματική πραγματικότητα και οραματισμοί

Στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, στην πλατεία του Ηλιόφωτου, μια εκδήλωση για το Σύνταγμα, προχωρούσε, με πολύ ενδιαφέρον από τους απλούς ανθρώπους. Άκουγαν χρήσιμα πράγματα, τα οποία νόμιζαν ότι τα ήξεραν, μα διαπίστωναν ότι υπήρχε πολύ μεγαλύτερο βάθος, από ότι νόμιζαν και το μάθαιναν με ενδιαφέρον.

Ο Μιχάλης, ο νεαρός εγκατεστημένος στο χωριό δικηγόρος, ήταν ο επόμενος, που είχε αναλάβει να μιλήσει για το πιο σπουδαίο κομμάτι. Αφορούσε στο νέο πνεύμα, που έπρεπε να κυριαρχήσει στο καινούριο Σύνταγμα, ώστε να αλλάξει η πολιτική τους ζωή, προς το καλύτερο και να πάει ο τόπος μπροστά. Όπως έκανε πάντα, ξεκίνησε χαμογελαστός, επαίνεσε τον Μενέλαο και τον Δάσκαλο, γι αυτά που είχαν πει και συνέχισε με τα εξής:
«Ζούμε στην εποχή που μας απασχολεί πολύ το πόσο γρήγορα μπορούμε να φτιάξουμε κάτι, παρά το πώς θα είναι. Το γρήγορο είναι που μετρά, περισσότερο. Άμα φτιάχνεται ,πχ, ένα καινούριο μοντέλο αυτοκινήτου, νοιάζονται πολύ περισσότερο να είναι υψηλής τεχνολογίας το ρομπότ που το φτιάχνει, παρά να εξελίξουν το ίδιο το αυτοκίνητο. Όσο πιο μεγάλη ταχύτητα κατασκευής, τόσο πιο ανταγωνιστική γίνεται η τιμή του.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την ποιότητα της Δημοκρατίας. Δεν ορίζεται από το πόσο καλοί είναι οι πολιτικοί, αλλά από το βαθμό της λαϊκής συμμετοχής στο κουμάντο της Χώρας. Κι αυτό, το καθορίζει το Σύνταγμα, που διαμορφώνει το είδος της δημοκρατίας. Η σύγχρονη υπερτεχνολογία της επικοινωνίας μας επιτρέπει να παίρνουμε μέρος όλοι μας, σε κάθε δημόσια απόφαση.

Ας μην ξεχνούμε, ότι οι πρόγονοί μας απόκτησαν το μεγαλείο τους, την εποχή που όλοι μαζί, άρχοντες και απλοί άνθρωποι, αποφάσιζαν, για το τι έπρεπε να γίνει στην πόλη τους. Τότε που η συμμετοχή, πήγε στο απόγειό της. Αυτή ήταν, για τους προγόνους μας, η υπερτεχνολογία της Δημοκρατίας,. Έτσι και σήμερα, η πρώτη απαίτησή μας πρέπει να είναι ο περιορισμός, και όχι η κατάργηση της αντιπροσώπευσής μας από τους πολιτικούς. Να εξασφαλίσουμε επίσημους τρόπους δικής μας ατομικής συμμετοχής, με παρεμβάσεις και έλεγχο, στη διαχείρισης του γκουβέρνου.

Οι βόρειοι λαοί, που έχουν τη φύση ενάντιά τους, δεν είναι ούτε πιο ξύπνιοι, ούτε πιο εργατικοί, ούτε πιο δημοκράτες από εμάς που ζούμε σ αυτήν. την ευλογημένη από τη φύση. χώρα. Το πλεονέκτημά τους είναι τα δημοκρατικότερα Συντάγματα που έχουν, τα οποία τους διαμορφώνουν σε καλούς πολίτες. Αυτά τους βοήθησαν να φτάσουν σε οικονομική πρόοδο, πολλά σκαλοπάτια πάνω από εμάς. Οι απλοί άνθρωποι εκεί, μπορούν να ελέγχουν και να σταματούν, άδικες αποφάσεις των κυβερνήσεών τους και να ψηφίζουν, ή να καταργούν, νόμους του κράτους. Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα ούτε γράμμα να στείλουμε στη Βουλή. Μόνο να γκρινιάζουμε, να απεργούμε και να διαδηλώνουμε, μας επιτρέπουν, μόνο και μόνο για να εκτονωνόμαστε.

Ενώ εμείς είμαστε, ακόμη, υποταχτικοί των πολιτικών, άλλοι λαοί, αν και έχουν πολύ καλύτερες δημοκρατίες από μας, προσπαθούν να περάσουν, μέσα στα Συντάγματά τους, καινούργιες πιο δημοκρατικές Ιδέες. Ιδέες για ανόθευτο ανταγωνισμό, για ελεύθερες πρωτοβουλίες, για άρση των άχρηστων νόμων, για περιορισμό των μέτρων ψεύτικης προστασίας και για όλα αυτά που δυσκολεύουν τη ζωή μας. Αποδυναμώνουν τους άρχοντες και ελευθερώνουν τους απλούς ανθρώπους, για να δημιουργούν και να παράγουν, χωρίς εμπόδια.»

Μετά τον Μιχάλη, που στην ουσία τόνισε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν επίσημοι τρόποι να συμμετέχουν οι απλοί άνθρωποι στο κουμάντο της Πολιτείας, τον λόγο πήρε ο Γιάννης, για να υπερασπιστεί την πολιτική τους ωριμότητα και είπε :
«Πολλά από αυτά που ακούσαμε ήταν ανύπαρκτα ή παράξενα για εμάς, μα αυτά είναι που πρέπει να προσθέσουμε στο Σύνταγμά μας για να πάμε μπροστά. Με μια κουβέντα, πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να αλλάξουμε μυαλά και να δούμε την αλήθεια. Να χωνέψουμε ότι μόνο αν συμπληρώσουμε το δημοκρατικό έλλειμμα που υπάρχει στην Χώρα μας, θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τα οικονομικά ελλείμματα και να βγούμε παντοτινά από τη δυστυχία των κρίσεων.

Είναι ανάγκη να αποκτήσουμε ένα Σύνταγμα, που θα μας αντιμετωπίζει σαν συνειδητούς δημοκράτες, που μπορούν να παίρνουν υπεύθυνα αποφάσεις, για τα δημόσια πράματα. Εξ άλλου ούτε το σκύψιμο του κεφαλιού, που ανεχόμαστε σήμερα, ούτε το κυνήγι του βολέματος της αφεντιάς μας, είναι αυτά που ταιριάζουν στη φύση της εθνικής μας ταυτότητας. Δεν είμαστε αυτό που δείχνει η πολιτική μας συμπεριφορά και είναι ώρα να αλλάξουμε Πολίτευμα, ώστε να καλλιεργήσουμε τον χαρακτήρα που πράγματι μας ταιριάζει. Πρέπει να περάσουμε σε μια διαφορετική πολιτική ζωή, που θα νοιώθουμε υπεύθυνα αφεντικά. Που το χωρίς όρια κυνήγι του προσωπικού συμφέροντος θα καταδικάζεται από όλους τους άλλους. Που θα πηγαίνουν μπροστά οι άξιοι και όχι οι εξυπνάκηδες.

Όλοι μιλούν και όλοι θέλουν την δημοκρατία. Ναι, να σκεφθούμε, όμως, τι είναι πιο δημοκρατικό, αυτό που αποφασίζεται στη Βουλή των 300 βουλευτών, ή στο Δημοψήφισμα των 7.000.000 πολιτών; Ποιά Δημοκρατία είναι πιο ισχυρή και πιο αληθινή; αυτή των 300 βουλευτών, ή αυτή των 7.000.000 ψηφοφόρων; Οι άρχοντες, που τα θέλουν όλα δικά τους, λένε πως είμαστε αμάθητοι, ακόμα, για πολλή δημοκρατία. Το παραδεχόμαστε ή βάζουμε πρώτο μας σκοπό ένα Σύνταγμα, αντάξιο της αξιοσύνης μας και της πολιτικής μας σκέψης. Προφανώς, δεν χρειάζεται να συντάξουμε εμείς τα άρθρα του. Αυτό είναι δουλειά των συνταγματολόγων. Το πνεύμα και τις προτεραιότητές του, όμως, πρέπει να τα αποφασίσουμε εμείς πρώτα, με διαδικασίες που θα μπορούμε όλοι να πάρουμε μέρος. Θα γίνει επίσημο, μετά την έγκριση του από μας τους ίδιους, με δημοψήφισμα.»

Στην ουσία, με την ομιλία και του Γιάννη, είχαν συμπληρωθεί αυτά που έπρεπε να ξεκαθαρίσουν στο μυαλό τους οι Ηλιοφωτεινοί. Ακολούθησε, όμως, ο κοσμογυρισμένος κυρ Βασίλης, τους έδινε πάντα μια εικόνα, του πως ήταν τα πράγματα, στα ξένα προοδευμένα μέρη που είχε ζήσει. Αυτό τους βοηθούσε να βεβαιωθούν, μέσα τους, ότι δεν ήταν φούμαρα τα καλά λόγια, που είχαν ακούσει, αλλά πραγματικότητα που μπορούσαν να την χαρούν και οι ίδιοι. Ο Βασίλης δεν ήταν σπουδαίος ομιλητής, όπως οι άλλοι, μα είχε ένα απλό τρόπο να μιλά και άρεσε στους συγχωριανούς του να τον ακούν, να μιλά πάντα για ειρήνη και πρόοδο. Να, τι είπε :
«Με το μεγάλωμα της πολιτικής δύναμης των απλών ανθρώπων και το άπλωμα της επιρροής τους, στο κουμάντο της Πολιτείας, θα γίνει δυνατό, να λυθούν τα προβλήματα που μας βασανίζουν και να απαλλαγούμε από τη μιζέρια, που μάζεψε η κακοδιαχείριση από τους χθεσινούς και σημερινούς άρχοντές μας. Ούτε οι άρχοντες, ούτε οι απλοί άνθρωποι, μπορούν να φτιάξουν την κατάσταση μόνοι τους. Είναι η ώρα της συνεργασίας, των πολιτικών που κακοποίησαν την δημοκρατία και των πολιτών που το ανέχθηκαν. Είναι η ώρα να μετατρέψουμε τις χλιαρές συνεννοήσεις και τους ψεύτικους συμβιβασμούς, σε ειλικρινή και ολόψυχη συνεργασία. Είναι η ώρα της μεγάλης προσπάθειας για την ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Χωρίς καθυστερήσεις πρέπει να προχωρήσουμε, σε έναν ξεσηκωμό, που δεν θα έχει τσακωμούς, αλλά ήρεμες κουβέντες, για να περάσει, με γλυκό τρόπο, στο μυαλό όλων, η ανάγκη να έχουν το πάνω χέρι στον έλεγχο του κουμάντου της Χώρας μας, οι απλοί άνθρωποι.
Με δυναμικές δημοκρατικές διαδικασίες θα λύνεται, με τον καλύτερο τρόπο, κάθε πρόβλημα, σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.

Νέες διοικητικές λειτουργίες, θα επιτρέπουν στους δημόσιους υπάλληλους, να δίνουν θάρρος, στους απλούς ανθρώπους, για τολμηρές πρωτοβουλίες και να βάζουν πλάτη για κάθε καινούρια παραγωγική ιδέα.
Νέοι πολιτικοί στόχοι, που θα θέλουν το Έθνος μας να γίνεται και πάλι μπροστάρης στον πολιτισμό, θα παρακινούν στο να χτίσουμε ένα οικουμενικό κράτος, που τα σύνορά του θα φτάνουν, μέχρι εκεί που θα ζει και ο τελευταίος ξενιτεμένος μας. .

Νέας κοψιάς αρχοντολόι, που θα συνεργάζεται ισότιμα με τους απλούς ανθρώπους, για να κάνουν μαζί τον τόπο μας, γόνιμο Σημείο Συνάντησης, για τους πιο σοφούς και τα καλύτερα μυαλά στη οικονομία, του πλανήτη μας. Είναι γνωστά η εξυπνάδα και η φιλοξενία του Λαού μας, το κλίμα και οι φυσικές ωμορφιές της γης μας. Μπορούμε, άμα το θελήσουμε να κάνουμε την Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, παγκόσμια πατρίδα, όχι μόνο για τους ξενιτεμένους Έλληνες, αλλά για όλους τους ανθρώπους της σοφίας, της τέχνης και του πολιτισμού. Και τότε όχι μόνο δεν θα έχουμε κρίσεις, αλλά θα είμαστε ανάμεσα σ’ αυτούς με τον υψηλότερο βαθμό ανάπτυξης στον κόσμο.»

Μετά και τους οραματισμούς του κυρ Βασίλη, που γλύκαναν τις ψυχές όλων, ο Πρόεδρος ευχαρίστησε τον κόσμο που ήρθε και άρχισαν οι ψιλοκουβέντες παρέες, παρέες. Όλοι ένοιωθαν ότι κάτι καινούριο, πολύ σπουδαίο, θα μπορούσε να γεννηθεί στην Χώρα τους, αν όλες αυτές οι ιδέες άρχιζαν να διαδίδονται από τον ένα στον άλλο, σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Πατρίδας τους. Υπήρχαν, βέβαια και πολλά άλλα, για τα οποία θα έπρεπε να γίνεται, μια πλατειά ενημέρωση. Ποια; Έ, αυτά θα τα πούμε σε επόμενα ιστοριάκια.

(Visited 104 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *