Σταθερότητα Εκλογικού Νόμου και Λαϊκή Κυριαρχία
Η τηλεόραση, στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, έδειχνε, πάλι, κουβέντες αρχόντων με δημοσιογράφους, που μιλούσαν για αλλαγή του Εκλογικού Νόμου. Ο νεαρός Βαγγέλης στο Ηλιόφωτο, φιλομαθής από φυσικού του, έβλεπε και άκουγε όλες αυτές τις κουβέντες, με πολύ ενδιαφέρον. Άλλες καταλάβαινε και άλλες όχι, κι έτσι είχε γεννηθεί μέσα στο μυαλό του μια μεγάλη απορία. Αφού είναι τόσο σπουδαίος ο εκλογικός νόμος και όλο γι αυτόν μιλάνε, γιατί πριν από κάθε εκλογές γυρεύουν να τον αλλάξουν ; Όταν, λοιπόν, ήρθε ο παληός άρχοντας, ο Μενέλαος να πιει τον καφέ του, στο καφενείο της Πολυξένης, τον ρώτησε γιατί γίνεται τόσος λόγος γι αυτόν τον νόμο.
Ο Μενέλαος εκτιμούσε πολύ την φιλομάθεια του Βαγγέλη και του είπε :
«Ο Εκλογικός Νόμος, Βαγγέλη, είναι ο σπουδαιότερος από όλους διότι με αυτόν αποφασίζεται ποιοί θα κουμαντάρουν την Χώρα μας για 4 χρόνια.
Αυτός ορίζει με τι τρόπο οι απλοί άνθρωποι θα ψηφίσουν αυτούς που θέλουν για άρχοντες, και ποιοι, από τους άρχοντες, θα έχουν το κουμάντο.
Από το πως είναι γραμμένος αυτός ο Νόμος, φαίνεται αν μια χώρα είναι δημοκρατική.
Από αυτόν εξαρτιέται αν στις εκλογές βγαίνουν αυτοί, που οι απλοί άνθρωποι θέλουν πραγματικά, να κουμαντάρουν την Χώρα, χωρίς νοθείες και εκλογικές κομπίνες. Αυτός κανονίζει το πώς θα γίνει ο εκλογικός αγώνας ανάμεσα στους υποψήφιους και ανάμεσα στα κόμματα, ώστε να μην ζημιώνεται κανένας και κανένα. Μόνον, έτσι είναι κερδισμένοι και οι απλοί άνθρωποι και η Χώρα.
Ο Νόμος αυτός πρέπει να είναι απλός και πεντακάθαρος, χωρίς χαραμάδες και παράθυρα. Μόνο τότε είναι εγγύηση και σιγουριά, ότι αυτοί που θα πάρουν το γκουβέρνο είναι αυτοί που αληθινά ήθελαν οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι και όχι κάποιοι που έκατσαν επάνω με ξεγέλασμα, ή με το ζόρι.
Ο εκλογικός νόμος πρέπει να είναι συμφωνημένος με όλους μαζί και να είναι γραμμένος στο Σύνταγμα. Έτσι, μόνο είναι σταθερός και διασφαλίζει καρπερή πολιτική ζωή στη Χώρα. Όταν, μάλιστα, δίνει στην Πλειοψηφία τον αέρα να κουμαντάρει και στη Μειοψηφία να τσεκάρει το κουμάντο, τότε λειτουργεί η δημοκρατία σωστά και η οικονομία αποδοτικά και όλα πάνε μια χαρά..
Βαγγέλη μου, αυτά είχα να Σου πω για το πόσο σπουδαίος είναι ο εκλογικός νόμος. Τώρα γιατί τον αλλάζουν, συνέχεια, στη Χώρα μας, ας το εξηγήσει ο Στάθης που τόση ώρα ακούει, ξέρει πολλά, αλλά δεν μιλά.»
Άλλο που δεν ήθελε ο Στάθης, ο αριστερός ψάλτης, έτοιμος πάντα να γκρινιάξει για το αρχοντολόι της Πατρίδας τους. Επειδή του άρεσε ένα μικρό κόμμα, δεν τον ένοιαζε πως θα έχει καλό κουμάντο η Χώρα τους, αλλά πως θα έχει πιο πολλούς άρχοντες το κόμμα του. Όταν ο Μενέλαος του πρότεινε να εξηγήσει τα καθέκαστα, για την συχνή αλλαγή του νόμου, ήξερε ότι θα αραδιάσει όλα τα στραβά και τα ανάποδα και πραγματικά είπε:
«Ο σκοπός όλων των μεγάλων κομμάτων ήταν, πάντα, το πως θα πάρουν και πως θα κρατήσουν, όσο το δυνατόν πιο πολύ καιρό, το κουμάντο της Χώρας μας στα χέρια τους. Ήθελαν, λοιπόν, να τα έχουν λυμένα, για να μανουβράρουν τον κοσμάκη να τα ψηφίζει. Έτσι, αντί να έχουν συμφωνήσει ένα σταθερό εκλογικό νόμο, κρατούσαν, για τον εαυτό του το καθένα, το δικαίωμα να τον αλλάζει σαν πολυεργαλείο για να ξανακερδίζει τις εκλογές, με κόλπα. Εκμεταλλεύονταν το ό,τι ο εκλογικός νόμος δεν ήταν σταθερός και το κάθε μεγάλο κόμμα, τον νόθευε, προκειμένου να τον φέρει στα μέτρα του..
Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό, διάλεγαν το πότε τους συνέφερε να γίνουν οι εκλογές, με ποιο τρόπο θα έβγαιναν οι άρχοντες, ποιοι θα είχαν το κουμάντο, το πώς θα ήταν μοιρασμένη η Χώρα για τις εκλογές, ακόμη και το ποιοι είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν. Άσε που δεν τσεκάριζαν ποτέ τους καταλόγους και πρόσθεταν καινούριους, χωρίς, να διαγράφουν τους πεθαμένους και τους ανθρώπους που είχαν αλλάξει τόπο κατοικίας. Πολλές φορές αυτοί οι τελευταίοι ψήφιζαν δυο φορές, μια στο χωριό τους και μια στην πόλη. Με αυτές και άλλες πολλές επιτήδειες αλλαγές, έπαιρναν με κόλπα το κουμάντο της Χώρας, ξαφνιάζοντας τους αντιπάλους τους και αδικώντας τα μικρά κόμματα. Το χειρότερο είναι ότι έχουν γεμίσει τις ψυχές των απλών ανθρώπων με την ιδέα πως όλα είναι ψεύτικα, όλα είναι καπελωμένα και τίποτα δεν γίνεται όπως θα έπρεπε.
Μα δεν ήταν μόνο αυτά. Η μεγάλη ζημιά είναι η εκλογική θολούρα, που συντηρούν, επίμονα. Είναι σαν μια βαρειά συννεφιά στον τόπο μας που δεν αφήνει τον ήλιο να βγει. Πως θα πάμε μπροστά, όταν όλοι πιστεύουν ότι αυτοί που κάνουν το κουμάντο, βγήκαν με το έτσι θέλω και είναι κομπιναδόροι, που νοιάζονται για τις καρέκλες τους και όχι για τον τόπο ;
Να ξέρετε, ότι έχει πληρώσει ακριβά η Πατρίδα μας αυτήν τη ζημιάρικη τακτική των αρχόντων να αλλάζουν κάθε τόσο και όπως τους συμφέρει .τον εκλογικό νόμο.»
Στην παρέα προστέθηκε και ο Μιχάλης, που σαν δικηγόρος, είχε μελετήσει καλά, όλα αυτά τα πράγματα. Συνήθως διαφωνούσε με τον Στάθη, αλλά αυτήν την φορά τον επαίνεσε για τα σωστά λόγια που είπε.
Του Βαγγέλη, όμως, του άνοιξε η όρεξη να μάθει περισσότερα και τον ρώτησε πως θα έπρεπε να είναι ο εκλογικός νόμος, για να ωφελεί και όχι να ζημιώνει την Χώρα τους. Ο Μιχάλης τόσο με αυτά που ήξερε ως δικηγόρος, αλλά και ως άνθρωπος που παρακολουθούσε τις πολιτικές συζητήσεις, είχε έτοιμη την απάντηση και είπε στον Βαγγέλη, για να ακούσουν και οι άλλοι της παρέας τους:
«Το συμφέρον των απλών ανθρώπων είναι ο εκλογικός νόμος να καταγράφει γνήσια το ποιους θεωρούν καλύτερους να κρατούν το τιμόνι της Χώρας. Πρέπει, όμως και να φτιάχνει έτσι τα πράγματα, που οι τιμονιέρηδες να μπορούν να κρατούν σταθερή τη ρώτα του βαποριού και να το οδηγούν σε σίγουρο λιμάνι. Αυτό που λένε στα χαρτιά, πολιτική σταθερότητα και αποτελεσματική διακυβέρνηση.
Για να πετυχαίνετε, όμως, αυτό πρέπει ο τρόπος που γίνονται οι εκλογές να είναι έτσι που κανένας να μην μπορεί να λέει ότι έγιναν μπαμπεσιές και βγήκαν διαφορετικοί, από αυτούς που ήθελε ο Λαός να κουμαντάρουν τον τόπο. Μόνο τότε, οι απλοί άνθρωποι θα τους σέβονται, θα τους έχουν εμπιστοσύνη και θα ακολουθούν τις οδηγίες τους, ώστε να προχωρούν όλα μπροστά, με τον καλύτερο τρόπο. .
Από την μια, να είναι έτσι, που να μην γίνονται άρχοντες όλο οι ίδιοι. Να βγαίνουν και καινούριοι, με φρέσκα μυαλά και καθαρά χέρια. Και από την άλλη, να κατευθύνει τους απλούς ανθρώπους να ψηφίζουν τους άξιους να κάνουν καλό στην Χώρα και όχι όποιον νάναι, ή τους φίλους τους.
Ο εκλογικός νόμος πρέπει να μην αφήνει να περνά το νταραβέρι με τις υποσχέσεις και τις προσωπικές παρτίδες, που, κάνουν καλό σε μερικούς, σε βάρος των πολλών.
Να τα κανονίζει όλα τακτικά, ώστε να μαγνητίζει και τους επιτυχημένους να θέλουν να γίνουν άρχοντες και να είναι χρήσιμοι στον τόπο τους.
Και να είναι έτσι κανονισμένα, που και αυτοί που δεν έχουν λεφτά, αλλά είναι ικανοί, να μπορούν να είναι υποψήφιοι. Στο να γίνει άρχοντας, δηλαδή, ο καθένας, να μην μετρούν τα ταξίματα και τα λεφτά, αλλά η αξιοσύνη και η διάθεση να κάνουν καλό στον τόπο τους.
Ύστερα, είναι και κάτι άλλο. Να μην είσαι υποχρεωμένος, σώνει και καλά, να πρέπει να πας να γραφτείς σε ένα κόμμα, για να είσαι υποψήφιος. Άμα σε θέλουν οι απλοί άνθρωποι της περιοχής σου να μπορείς να είσαι μόνος σου, ανεξάρτητος όπως λένε.
Ο εκλογικός νόμος δεν πρέπει να είναι φτιαγμένος έτσι, που να αγαντάρει πολύ, τα μεγάλα κόμματα, στο να βγάζουν παραπάνω δικούς τους άρχοντες. Πρέπει βέβαια, το πρώτο κόμμα να παίρνει πιο μεγάλο μερδικό, για να μπορεί να κρατά το τιμόνι του κουμάντου πιο σίγουρα, μα δεν είναι και σωστό να εξαφανίζονται τα μικρά κόμματα. Έχουν κι αυτά σημαντικό ρόλο να παίξουν.
Πολύ σπουδαίο είναι, ακόμη, να μην μπορούν να βοηθούν, με κόλπα, όλοι αυτοί, που έχουν πολλή δύναμη, να γίνουν άρχοντες όσους λογαριάζουν για υποταχτικούς τους Ούτε οι μεγάλες εφημερίδες και οι τηλεοράσεις να μπορούν να παρουσιάζουν τους μέτριους για αστέρια, όπως γίνεται όταν οι απλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν πρόσωπο με πρόσωπο τους υποψήφιους .
Και μια κουβέντα ακόμη, πριν σταματήσω, γιατί είπα πολλά. Μερικές φορές, κάποιοι που τους ενώνουν συμφέροντα της δουλειάς τους, ή πιστεύουν σε ξεχωριστό Θεό, ή λένε ότι είναι από άλλη φυλή, μα κατοικούν στην χώρα μας, προσπαθούν να κάνουν δικά τους κόμματα. Αυτό είναι καταστροφή για τον τόπο μας, διότι οι άρχοντες που θα διαλέξουν, δεν θα νοιάζονται, επίσημα πια, για όλους, μα μόνο για τους δικούς τους, έστω και αν κάνουν ζημιά στην Πατρίδα μας.»
Ένα –ένα, όπως τα έλεγε, ο Μιχάλης, απλά, τα καταλάβαιναν όλοι, αλλά ήταν τόσα πολλά όλα μαζί, που στο τέλος είχαν ζαλιστεί πια. Ο Κωσταντής ήθελε πραχτικές λεπτομέρειες. Με τι τρόπο θα μπορούσαν να τα πετύχουν όλα αυτά, μα οι υπόλοιποι του είπαν να κάτσει να πιουν τις ρακές τους και μια άλλη φορά να συζητήσουν τα υπόλοιπα. Καλό ήταν να μαθαίνουν, μα και το μυαλό θέλει ξεκούραση, με λίγη ξένοιαστη συντροφιά.
Άφησαν, λοιπόν, την συνέχεια της σοβαρής συζήτησης, για την Κυριακή, και παράγγειλαν ρακές στην Πολυξένη, που πρόθυμα τους τις σέρβιρε, με σταφίδες και ξερά σύκα, που μόνη της έφτιαχνε κάθε χρόνο.