ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η καλή δημοκρατία, γεμίζει τις τσέπες
Στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, που οι άνθρωποι ζούσαν ξέγνοιαστοι και ευτυχισμένοι, ήρθε ξαφνικά δυστυχία και κατατρεγμός. Παρουσιάστηκαν κάποιοι ξένοι, με πολύ μεγάλη δύναμη και τους είπαν ότι θέλουν πίσω τα λεφτά, που τους είχαν δανείσει.
Αγανάκτησαν οι απλοί άνθρωποι και έβριζαν τους άρχοντες ότι είχαν χρεώσει αυτούς, για να πλουτίζουν εκείνοι. Γρήγορα, όμως, όλοι κατάλαβαν ότι εκτός από τους άρχοντες που πλούτιζαν, και η δική τους καλοπέραση δεν ήταν από την δουλειά τους, αλλά από τα δανεικά. Οι άρχοντες τα έπαιρναν από ξένες χώρες, λέγοντας πως θα κάνουν χρήσιμα πράγματα, μα τα πολλά τα ξόδευαν, για να καλοπιάνουν το Λαό και να τους ξαναψηφίζει. Βλέπεις όποιος ήταν άρχοντας τα είχε όλα δικά του. Μεγάλο μισθό, βοηθούς, υπηρέτες, τσάμπα αμάξι, όλα του τα έξοδα πληρωμένα και όλοι έτρεχαν να τον έχουν από κοντά, για να τους κάνει τα χατίρια τους.
Μέσα στην δυστυχία τους, λοιπόν, άρχισαν ένα μεγάλο κουβεντολόι, για το τι φταίει και ενώ όλοι ήταν έξυπνοι και προκομμένοι και η χώρα τους με καρπερή γη και πανέμορφα ακρογιάλια, τελικά χρειάζονταν να παίρνουν δανεικά για να περνούν καλά.
Στην αρχή είπαν, οι πολλοί, ότι φταίνε οι άρχοντες που είναι πονηροί και κλέβουν. Μετά είπαν ότι είναι ανάξιοι και να τους αλλάξουν. Άλλοι έλεγαν ότι φταίνε οι ξένοι που τους έκαναν τους φίλους, ενώ ήταν τοκογλύφοι. Κάποιοι επέμεναν ότι φταίει ο τρόπος που οι άρχοντες έκαναν κουμάντο στα λεφτά του κράτους και πρέπει να τον αλλάξουν.
Πραγματικά, οι άρχοντες εφάρμοζαν ό,τι τους κατέβαινε στο μυαλό, χωρίς να ρωτούν καθόλου την γνώμη των απλών ανθρώπων. Έτσι, αυτοί ένοιωθαν ξένοι με τις τακτικές των αρχόντων και ήταν ενάντιοι στις αποφάσεις τους. Με τον κοσμάκη, όμως, απέναντι, σε καμμιά χώρα δεν προκόβει τίποτα.
Όσες προσπάθειες και όσες αλλαγές κι αν έκαναν δεν έβγαινε τίποτα καλύτερο. Η μιζέρια και η κακοπέραση συνεχίζονταν όλο και πιο αβάστακτες.
Κάποιοι γνωστικοί, σκέφθηκαν να ψάξουν να βρουν τι γινόταν στα άλλα κράτη και τους περίσσευαν τα χρήματα και μπορούσαν και να τους δανείζουν. Διάβασαν, λοιπόν, ότι για να πάει μια χώρα μπροστά, δεν φτάνει να έχει καλά χωράφια και εργατικό Λαό, αλλά να είναι σύμφωνοι οι απλοί άνθρωποι με αυτά που τους λένε να κάνουν οι άρχοντες. Άμα είναι μαλωμένοι και διαφωνούν, συναμεταξύ τους, για το τι πρέπει να γίνει, δεν εμπιστεύεται ο ένας τον άλλο και τίποτα δεν πάει μπροστά.
Μένει ακαλλιέργητη η γη, οι παραλίες ρημαγμένες και οι άνθρωποι τεμπελιάζουν. Κάποιοι τα βγάζουν πέρα με κουτοπονηριές, κάποιοι διορίζονται και παίρνουν αργομισθίες, μα οι πολλοί δυστυχούν και το κράτος όλο και φτωχαίνει.
Για να μην μπορούν οι άρχοντες να ξεγελούν, τον απλό κόσμο, με ψεύτικες υποσχέσεις και να αποφεύγονται αυτά τα κακά, πρέπει να είναι συμφωνημένο ότι θα κουβεντιάζουν αναμεταξύ τους και θα αποφασίζουν μαζί, για το τι πρέπει να γίνεται κάθε φορά, που τα πράγματα είναι δύσκολα. .
Για να μην αλλάζει οι συμφωνίες, άμα αλλάζουν οι άρχοντες, πρέπει να είναι γραμμένο στο μόνιμο συμφωνητικό, που υπάρχει ανάμεσα στο Λαό και στους άρχοντες, το Σύνταγμα. Τα γραμμένα εκεί, κανένας δεν μπορεί να τα παραβαίνει.
Αυτά όλα, που διάβασαν οι λίγοι, τα είπαν και σε άλλους και άρχισαν να ξεσηκώνουν τον κόσμο, πως για να πλουτίσουν πάλι, δεν πρέπει να ακούν τις ψευτιές που λένε οι άρχοντες, αλλά ότι πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα.
Όπως έγραφαν οι σοφοί στα βιβλία, έπρεπε να φτιάξουν πρώτα καλύτερη Δημοκρατία, για να μπορέσουν να αποκτήσουν καλύτερη οικονομία.
Ο Λαός μαζί με τους άρχοντες και όχι μόνοι τους, να αποφασίζουν αν πρέπει να πάρουν δάνεια ή όχι, αν τα παίρνουν για να κάνουν δουλειές ή για να καλοπερνούν, χρεώνοντας τα παιδιά και τα εγγόνια τους Ακόμη, αν θα κάνουν συμφωνίες με άλλα κράτη, ή θα παλεύουν μόνοι τους και για όσα άλλα έχουν σαν αποτέλεσμα το να περνούν καλά, χωρίς να κινδυνεύει από εχθρούς, ή ψεύτικους φίλους, η χώρα τους.
Ακόμη, δεν ξέρει κανένας αν οι υπόλοιποι κατάλαβαν το συμφέρον τους και μόνοιασαν όλοι μαζί, για να κάνουν την δημοκρατία και την οικονομία τους καλύτερη, ή ψάχνουν ακόμη, να βρουν νέους ψευτομάγους, για να τους κάνουν άρχοντες και να μένουν υποταχτικοί τους.