Η Αυτοδιοίκηση ως προαιώνιο δικαίωμα των λαών

Το πιο μεγάλο βάσανο του Πέτρου, σαν Πρόεδρος στο Ηλιόφωτο, δεν ήταν το να συμφωνήσουν οι αντίπαλοί του για το ποια έργα χρειαζόντουσαν στο χωριό, ή να βρει τα λεφτά, ή οι δυσκολίες να τα φτιάξει, μα το να καταφέρει να έχει την έγκριση, των από πάνω υπηρεσιών της Πολιτείας. Για να βαφεί ένα κάγκελο, ζητούσαν ένα σωρό χαρτιά και μήνες αναμονή, για να επιτρέψουν να γίνει.
Την τελευταία εβδομάδα ήταν έξω φρενών, διότι ενώ είχε πείσει τους Ηλιοφωτεινούς να βάλουν λεφτά, για να μετατρέψουν ένα μισογκρεμισμένο κτήριο σε γραφείο πληροφοριών για τους τουρίστες, ένας υπάλληλος του γκουβέρνου τους είπε ότι δεν συμφωνεί και να κάτσουν στα αυγά τους, διότι θα βρει τον μπελά του ο Πρόεδρος
Επειδή, όλοι σχεδόν, ήξεραν ότι Αυτοδιοίκηση, σημαίνει να κάνουν μόνοι τους κουμάντο στα δικά τους, πολύ τους κακοφάνηκε αυτή η απάντηση. Στην ουσία τους απαγόρευαν να βάλουν δικά τους λεφτά για να γίνει κάτι σωστό στο χωριό τους.

Ο Κωσταντής, που συνήθως γύρευε ευκαιρία να τα βάλει με το αρχοντολόι, αρπάχτηκε και άρχισε να κατηγορεί τους πάντες στην Πολιτεία λέγοντας, ποιοι είναι αυτοί που θα μας απαγορεύσουν, να κάνουμε στο χωριό μας, ό,τι μας αρέσει. Ο νεαρός Βαγγέλης, όμως, αν και σ’ αυτόν δεν άρεσε η απαγόρευση, αντί να θυμώσει, προτίμησε να ρωτήσει γιατί η Πολιτεία φέρνει εμπόδια στην Αυτοδιοίκηση και ποιος είναι πραγματικά ο ρόλο της. Ο παληός Δάσκαλος, που ήταν κοντά, ανάλαβε να τον ενημερώσει για το τι είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και από πότε υπάρχει. Είπε, λοιπόν :
« Οι άνθρωποι στο βάθος της ιστορίας, ξεκίνησαν να ζουν μαζί πρώτα σαν οικογένειες, μετά μαζεύτηκαν σε χωριά, που αργότερα μεγάλωσαν πολύ και έγιναν πόλεiς. Πολύ αργότερα, ενώθηκαν χωριά και πόλεις και έφτιαξαν μεγάλα κράτη, όπως τα σημερινά.
Όσο ήταν, ακόμη, σε χωριά ή και στις πόλεις, από την μια έβαζαν τους γνωστικούς να τους λένε τι τους συμφέρει να κάνουν και από την άλλη μαζευόντουσαν όλοι μαζί, συζητούσαν για το κάθε τι και αποφάσιζαν το ποιο είναι το σωστό να κάνουν.
‘Όταν, όμως, ιδρύθηκαν τα κράτη, με εκατομμύρια κατοίκους, δεν μπορούσε, πια, να γίνεται έτσι και συμφώνησαν ότι θα διάλεγαν, όλοι μαζί, κάποιους να τους κάνουν το κουμάντο για κάθε τι που αφορούσε όλους στο κράτος. Αυτούς τους είπαν Κυβέρνηση και τα παρακλάδια της Κεντρική Διοίκηση
Σε ότι αφορούσε, όμως, σε κάθε χωριό ή πόλη, οι ίδιοι οι κάτοικοι θα αποφάσιζαν μόνοι τους το τι ήθελαν. Αυτό το είπαν Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Για τα τοπικά ζητήματα, δηλαδή, δεν είχαν καμμιά δουλειά να ανακατεύονται αυτοί που διοικούσαν όλο το κράτος. Αυτήν την τοπική διοίκηση, την κράτησαν για τον εαυτό τους, για να γίνονται όλα πιο εύκολα και να μην ξεχνούν πως η δύναμη του κουμάντου είναι δική τους..
Στα χρόνια που το Έθνος μας ήταν σκλαβωμένο από ξένους κατακτητές, οι οποίοι δεν χάλασαν την Αυτοδιοίκηση, βοήθησε πολύ, στο να διατηρηθεί η ιδέα πως ανήκουμε σε μια ξεχωριστή φυλή ανθρώπων, να κρατήσουμε την γλώσσα μας. και όλες μας τις συνήθειες, που διατηρήθηκαν από Πάππο προς Πάππο.
Ακόμη και όσοι πήγαιναν να ζήσουν καλύτερα σε ξένες πλούσιες χώρες, αμέσως οι πρώτοι έστηναν μια δική τους οργάνωση, μια κοινότητα και να τι λέει γι αυτές ένας παληός σοφός, δικός μας άνθρωπος.
«Όπου δέκα, Ηλιοθαλασσινοί, εκεί και κοινότητα. Κυβερνούνε τα ιδιαίτερά τους μοναχοί τους, και υποτάσσονται, κατά τα άλλα, στους νόμους του κράτους όπου βρίσκονται. Κυβερνούν μονάχα τα δικά τους, όσα μεταξύ τους, ταιριάζει να γίνονται, έξω από ξένους,. Και αυτό το ξέρουν καλά οι Ηλιοθαλασσινοί, όσο και να τρώγονται αναμεταξύ τους»
Ακόμη, δηλαδή, και όταν το γκουβέρνο ήταν ξένος κατακτητής, κρατούσαν όσα μπορούσαν περισσότερα στα χέρια τους. Το μικρό αυτό κομμάτι, δείχνει μια συγκεκριμένη και βαθειά στεριωμένη, μέσα στις ψυχές των απλών ανθρώπων της φυλής μας, κατάσταση ανάμεσα στην κεντρική διοίκηση και την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό το ξεχώρισμα του κουμάντου της Χώρας μας, υπήρχε και πριν τη δημοκρατία και μάλιστα βοήθησε τους προγόνους μας να την κάνουν πράξη.
Το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης κάθε χωριού, δεν είναι κάτι που επιτρέπεται να το περιορίσει το όποιο προσωρινό γκουβέρνο της Χώρας. Δεν είναι παραχώρηση δύναμης στους απλούς ανθρώπους , από το όποιο γκουβέρνο. Είναι δύναμη που κράτησαν μόνοι τους, από τότε που ήταν όλη δική τους, πριν παραδώσουν την υπόλοιπη στους άρχοντες. Αποτελεί κομμάτι του κουμάντου της Χώρας, που το κρατούν για τον εαυτό τους οι απλοί άνθρωποι, χωρίς να έχουν αφεντικά τους άρχοντες και τους παραγιούς τους. .
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι μια παγκόσμια αλήθεια ξεχωριστής διοίκησης, που αποτελεί πηγή ζωής, για όλους τους Λαούς.»

Ο Δάσκαλος δεν είπε περισσότερα διότι δεν ήθελε να μπερδευτεί στα κομματικά μαλώματα, που ήταν τότε στο φόρτε τους. Ο Μιχάλης, όμως, που παρακολουθούσε τα λόγια του Δασκάλου, κούνησε απογοητευμένος το κεφάλι του και ήταν σαν να έλεγε πως, μακάρι να ήταν έτσι Δάσκαλε και στην Πατρίδα μας. Αποφάσισε, λοιπόν, να πει την αλήθεια, για το τι συμβαίνει στη Χώρα τους σε σχέση με την Αυτοδιοίκηση διότι σαν δικηγόρος και Πρόεδρος του Συλλόγου τους, ήταν το κατάλληλο πρόσωπο. Είπε λοιπόν :
« Στη Χώρα μας, του Ήλιου και της Θάλασσας, όλα αυτά που είπε ο Δάσκαλος εφαρμόζονταν στο ακέραιο. Όμως, αυτό δεν άρεσε στους σύγχρονους άρχοντες, που ήθελαν να τα κουμαντάρουν όλα μόνοι τους. Βρήκαν, λοιπόν, αφορμή από το ότι το Σύνταγμα έγραφε ότι οι Άρχοντες μπορούσαν να παρακολουθούν τι γίνεται στην Αυτοδιοίκηση και αντί να κάνουν έναν απλό έλεγχο, έγιναν χαλινάρι της. Βραχυκύκλωσαν κάθε της ενέργεια, με νόμους που δεν άφηναν τους τοπικούς άρχοντες, ούτε να ανασάνουν, χωρίς να επιτρέψουν εκείνοι να το κάνουν.
Και δεν τους έφτανε αυτό, μα εδώ και 15 χρόνια, αποφάσισαν να χαλάσουν τις παληές κοινότητες και να ενώσουν τα χωριά σε μεγάλους Δήμους που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, διότι ο κόσμος εξακολουθούσε να μένει στα πατρογονικά του σπίτια και χωράφια. .
Υποσχέθηκαν ότι έτσι θα εξυπηρετούνταν καλύτερα ο κοσμάκης και θα ξόδευε λιγότερα το κράτος, αλλά έχει γίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι απλοί άνθρωποι αντί να κάνουν την δουλειά τους καλύτερα, ταλαιπωρούνται άσχημα, πηγαίνοντας μακρυά για να εξυπηρετηθούν, και τα έξοδα της Πολιτείας πήγαν 5 φορές επάνω. Και το χειρότερο είναι ότι, αντί να έχουν το μικρό τους κουμάντο στο χωριό και να νιώθουν αφεντικά, πήγαιναν σε ξένους μακρυά, ζητώντας σαν παρακατιανοί μια εξυπηρέτηση.
Οι Δήμοι που έφτιαξαν δεν είναι πια αυτό που ο κάθε Ηλιοθαλασσίτης είχε στο μυαλό του. Δεν κουμαντάρονται από τοπικούς άρχοντες, που είναι διαλεγμένοι από τους ντόπιους, αλλά από ξένους που ουσιαστικά τους έχουν ορίσει τα κόμματα. Δεν είναι λοιπόν, πια αυτοδιοίκηση, αλλά κομμάτια της πολιτείας που είναι υποχρεωμένα να κάνουν ό,τι θέλει το γκουβέρνο.
Είναι φανερό ότι οι άρχοντες χάλασαν την απλότητα που είχε το μικρό χωριό με τους απλούς ανθρώπους, επειδή δεν μπορούσαν να τους κάνουν ό,τι ήθελαν. Έφτιαξαν μεγάλους δήμους, για να κάνουν κουμάντο αυτοί και όχι οι απλοί άνθρωποι, τους οποίους υποχρεώνουν να υπακούουν στη δική τους θέληση και στα δικά τους γούστα.
Χάλασαν αιώνων δημοκρατική ζωή και κουμάντο απλών ανθρώπων, για να τα ενώσουν, όπως βόλευε αυτούς. Και μετά, νέοι άρχοντες θα τα αλλάξουν πάλι, όπως θα βολεύουν εκείνους. Και οι απλοί άνθρωποι ζαλίζονται βλέποντας το κουμάντο της Πολιτείας να γυρίζει σαν σίφουνας και να εξαφανίζει το δικό τους. Καμμία σχέση δεν έχουν αυτοί οι κατασκευασμένοι, από την Πολιτεία, ψεύτικοι δήμοι με την Αυτοδιοίκηση, όπως την ξέραμε στον τόπο μας. Η αθώα προσωπική άποψη των απλών ανθρώπων, αντικαταστάθηκε από τις πονηριές των μεγαλοσυμφερόντων και των κομμάτων. Με ατέλειωτη γραφειοκρατία αλυσόδεσαν, οι φωστήρες της πολιτικής, τους απλούς ανθρώπους, αντί να τους διευκολύνουν, όπως τους υπόσχονταν, όταν τους έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Μιλούσαν για πιο πολλά λεφτά, μα τελικά χρεωκόπησαν όλους τους δήμους.
Αντί να φροντίζουν να δυναμώνουν το δημοκρατικό πνεύμα των απλών ανθρώπων τους ξεγέλασαν, εξαγόρασαν, συνειδητά, με οικονομικά ταξίματα, το δικαίωμά του να αποφασίζει ο ίδιος και τον σκλάβωσαν.
Πρέπει, επί τέλους, η Πολιτεία να δείξει πίστη και εμπιστοσύνη, στον απλό άνθρωπο και σεβασμό στην ιδέα της αυτοδιοικησίας του.»

Δεν ήταν και τα καλύτερα που θα ήθελαν να ακούσουν, για την Πατρίδα τους, μα ένιωθαν ότι ήταν πικρές αλήθειες, που έπρεπε να ξέρουν για να προσπαθήσουν να τις αλλάξουν. Πως ; θα το πούμε στο επόμενο ιστοριάκι.