Δωρεάν τηλεοπτικός χρόνος στην Πολιτεία

Οι σοβαρές συζητήσεις γινόντουσαν στο καφενείο της Πολυξένης, αργά και που. Οι άνθρωποι είχαν να αντιμετωπίσουν τα καθημερινά προβλήματα της ζωής τους και αυτά προτιμούσαν να κουβεντιάζουν. Μα το θέμα το τι λέγεται στην τηλεόραση, τους ταρακουνούσε όλους, διότι ένιωθαν την ανάγκη να μπορούν να ξεχωρίζουν τι, από αυτά που έβλεπαν και άκουγαν, ήταν αλήθεια.
Ένα απόγευμα Κυριακής, μόλις μαζεύτηκαν στο καφενείο της πλατείας οι Ηλιοφωτεινοί, και παράγγειλαν τις απογευματινές ρακές τους, ο κυρ Θάνος, πήρε τον λόγο, για να πει αυτά που, από πολλές μέρες, βασάνιζαν το μυαλό του και δεν είχε βρει την ευκαιρία να το κάνει. Είπε, λοιπόν :
«Στους ανθρώπους αρέσει να μαζεύονται παρέες και να μοιράζονται τις χαρές και τις λύπες. Και όταν υπάρχει κίνδυνος γίνονται μια γροθιά, για να υπερασπιστούν την ελευθερία τους. Αυτήν την συνήθεια των ανθρώπων εκμεταλλεύεται η τηλεόραση, για να τους σέρνει, από την μύτη, προς τα εκεί που θέλει. Μαζεύονται οι απλοί άνθρωποι, για να συζητήσουν και αντί να νοιάζονται για τα δικά τους προβλήματα, παρακολουθούν την τηλεόραση και καταλήγουν να τα ξεχνούν και να γίνονται μια μπουκιά στο στόμα του λύκου.
Κάποιοι, επαγγελματίες της επικοινωνίας, που έχουν το ταλέντο να γράφει η φάτσα τους στο γυαλί, κάνουν το μαύρο άσπρο, με μεγάλη ευκολία. Άλλοι επειδή αυτό τους λένε τα αφεντικά τους και άλλοι από πλεονεξία ή φιλοδοξία, ξεπουλούν τις ιδέες και το ταλέντο, τους χωρίς να νοιάζονται καθόλου, για το τι ζημιά κάνουν στην κοινωνία. Χωρίς ντροπή, προσπαθούν να στρέψουν, την προσοχή των απλών ανθρώπων, σε ανούσιους τσακωμούς των αρχόντων, οι οποίοι καυγαδίζουν για ασήμαντες διαφορές, που καμμιά σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα. .
Πολλοί άρχοντες, από την μεριά τους, παριστάνουν τον καραγκιόζη, άλλοι επειδή δεν είναι σοβαροί και άλλοι επειδή ξέρουν ότι αν κάνουν τον θυμωμένο, θα τους φωνάζουν ολοένα οι παρουσιαστές της τηλεόρασης, για να στήνουν καυγάδες και θα τους μάθει ο κόσμος.
Οι σοβαροί άρχοντες υποχρεώνονται σε επιπόλαιους διαλόγους και προσπαθούν να ακουστεί η γνώμη τους ανάμεσα στους πολλούς που μιλούν. γύρω από τρέχοντα θέματα. Οι δημοσιογράφοι, που κουμαντάρουν τις συζητήσεις, τις κρατούν στο χαμηλό επίπεδο της σκέψης τους.
Οι απλοί άνθρωποι , από την μεριά τους, περνούν την ώρα τους, με το να περιμένουν να δουν πως θα τελειώσει ο καυγάς. Όσοι, όμως, θελήσουν να παρακολουθήσουν με σοβαρότητα, βγαίνουν από τα ρούχα τους, με την φθήνια αυτών που συζητιούνται.
Το αποτέλεσμα, είναι, να εξευτελίζεται ο πολιτικός διάλογος. Οι άρχοντες έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια να ενημερώνουν με αλήθειες τους απλούς ανθρώπους και αυτοί να μην νοιάζονται, παρά για το ποιος φαίνεται πιο ωραίος και ετοιμόλογος στην οθόνη της τηλεόρασης.»

Στην άλλη μεριά του τραπεζιού τους, καθόταν ο κυρ Γιώργος, άνθρωπος της παραγωγής, που μετρούσε το κάθε τι, από το αποτέλεσμα. Όταν σταμάτησε, λοιπόν ο κυρ Θάνος, πήρε τον λόγο και χωρίς δισταγμό είπε :
«Δεν είναι απλό αυτό που λες Θανάση. Στις δημοκρατίες, όποιος έχει τον τρόπο να μαζεύει και να επηρεάζει τους απλούς ανθρώπους. αυτός είναι που έχει και την δύναμη του κουμάντου. Οι τηλεοράσεις έχουν καταφέρει να επηρεάζουν όλον τον κοσμάκη, διότι δεν φέρνουν μερικούς στην πλατεία για να τους πουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά πάνε αυτές μέσα στο σπίτι του καθ ενός και του πιπιλίζουν το μυαλό με τα ψέματά τους. .
Οι απλοί άνθρωποι ζημιώνονται, βέβαια, με αυτήν την κατάσταση, διότι τα συμφέροντά τους είναι αντίστροφα, από αυτά που τους λένε οι τηλεοράσεις, οι οποίες νοιάζονται μόνο για το συμφέρον των αφεντικών τους. Προσπαθούν να αποκοιμίσουν τον κοσμάκη, αντί να τον ξυπνούν να διεκδικήσει ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Του προσφέρουν ευχάριστο θέαμα, όταν πρέπει να του προκαλέσουν προβληματισμό και ανησυχία.
Και όλα αυτά μέσα σε ένα κρυφό οικονομικό αλισβερίσι, των αρχόντων, αυτών που έχουν καταλάβει τις συχνότητες, των παράκεντρων του κεφαλαίου και των παρουσιαστών της οθόνης, που καθόλου δεν έχει σχέση με ιδεολογίες και πολιτικές. Κανένας δεν ξέρει που αρχίζει και που τελειώνει αυτό το πάρε-δώσε. Κάνουν μυστικές κουβέντες, όλοι με όλους, διότι μόνος τους σκοπός είναι το πώς θα τα οικονομήσουν.
Οι καναλανάρχες κρατούν στα χέρια τους το μονοπώλιο της αποδοτικής διαφήμισης και παζαρεύουν και τα βρίσκουν με όποιον ενδιαφερθεί. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μπορούν να επηρεάζουν πολύ τον κοσμάκη, ώστε να πουλούν ακριβά τη βοήθεια τους.
Κι αυτό το πολύ κακό για την Χώρα μας, τους το έχουν επιτρέψει , με την αμέλειά τους, οι άρχοντες, αλλά και εμείς οι ίδιοι, που αντί να περιφρονούμε τις τηλεοράσεις, για τα ψέματα που μας λένε, καθόμαστε και όχι μόνο τις ακούμε και τις βλέπουμε, αλλά και τις πιστεύουμε

Με τις τελευταίες λέξεις του κυρ Γιώργου ο Γιάννης, που με ενδιαφέρον παρακολουθούσε τα λόγια του, θέλησε να προσθέσει κάτι :
« Ναι Γιώργη, τους ακούμε με ευχαρίστηση ή θυμό, αλλά δεν αναρωτιόμαστε ποιος τους έδωσε το δικαίωμα, να παραμυθιάζουν μικρούς και μεγάλους, χωρίς καμμιά άδεια, χωρίς κανένα δίπλωμα σωστής δημόσιας επικοινωνίας.
Οι διάφοροι παρουσιαστές, νιώθουν ότι πουλάνε ένα πράγμα του εμπορίου, και χρησιμοποιούν όση πιο πολλή μαγκιά και πονηρά κόλπα μπορούν, χωρίς να σκέπτονται ότι κάνουν ζημιά στην Χώρα τους και στην κοινωνία της.
Είναι απαράδεκτο και παλαβό αυτό το ‘’μπείτε σκύλοι αλέστε’’ στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα. Είναι ένα αλαλούμ, που δεν ταιριάζει με ότι συμβαίνει στη Χώρα μας, που για να κάνεις ο,τιδήποτε χρειάζεσαι άδειες και ένα σωρό εγκρίσεις. Κι όμως, στον πιο ευαίσθητο τομέα της δημόσιας ζωής, ανεχόμαστε ένα καλά-καλά ανεξέλεγκτο επάγγελμα. Επιτρέπουμε, στον οποιοδήποτε άσχετο, να μιλά μπροστά σε μια κάμερα, ή ένα μικρόφωνο και να διαμορφώνει, με φανερά ψέματα, την γνώμη των απλών ανθρώπων.
Γιατί όταν για όλα τα επαγγέλματα χρειάζεται στην Χώρα μας, ειδική εκπαίδευση και εξετάσεις, για να πάρεις άδεια εργασίας να μην απαιτείται και για τους δημοσιογράφους, που η δουλειά τους είναι λένε στον κοσμάκη την αλήθεια ; Αυτό δεν είναι ελευθερία λόγου, αλλά επικίνδυνη ασυδοσία σε βάρος των απλών ανθρώπων.
Στις άλλες προοδευμένες χώρες, για να δουλέψει κάποιος σαν παρουσιαστής, πρέπει να έχει σπουδάσει σε ειδικές σχολές και να έχει πάρει δίπλωμα. Μόνο έτσι μπορεί να συνειδητοποιήσει το πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη του και να συγκρατεί, μόνος του, τον εαυτό του.
Οι όποιες απαγορεύσεις, από το Νόμο, μόνο πολύ λίγο μπορούν να περιορίσουν την ζημιά που κάνουν, σε βάρος των απλών ανθρώπων. Δεν λύνουν κανένα πρόβλημά του. Τα σκεπάζουν και αυτά μεγαλώνουν

Ο Μενέλαος είχε επισημάνει, σε μια άλλη συζήτηση, το πόση δύναμη έχουν τα ΜΜΕ, στο να επηρεάζουν και το κουμάντο της χώρας και τους απλούς ανθρώπους. Διαπιστώνοντας πόσο νοιάζονταν όλοι για αυτό το θέμα, τους είπε ότι άμα έρχεται ορμητικός ο ποταμός, κανένας δεν μπορεί να τον σταματήσει. Μόνο να τον λοξοδρομήσεις μπορείς, για να ποτίσεις απότιστα χωράφια. Έτσι πρέπει να γίνει και με την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα. Τους εξήγησε, λοιπόν :
« Αυτό που πρέπει να κάνει και μπορεί η Πολιτεία, είναι να παίρνει, από τα ιδιωτικά κανάλια, τζάμπα τηλεοπτικό χρόνο και να τον μοιράζει σε πολύ υπεύθυνα πνευματικά ιδρύματα, για να μαθαίνουν τους απλούς ανθρώπους, με ειδικές εκπομπές και με εύκολους τρόπους, πως να διαλέγουν το σωστό από αυτά που ακούνε και βλέπουν. .
Το να βρεθεί η γνώση, που χρειάζεται για το κάθε τι, είναι πια πολύ εύκολο, μέσα από τα διεθνή ηλεκτρονικά δίκτυα. Το πρόβλημα είναι ποιος την διαλέγει και με ποιο σκοπό. Τα πνευματικά ιδρύματα είναι αυτά που μπορούν να κάνουν τις σωστές επιλογές, μα πρέπει να έχουν και τα μέσα να την μεταφέρουν στον απλό άνθρωπο. Όχι μόνο για να προστατευθεί από τα ΜΜΕ που θέλουν να τον σέρνουν από τη μύτη, μα και για να τα χρησιμοποιήσει στο να επιβάλει την γνώμη του στο κουμάντο της Χώρας. Κι αυτό θα γίνεται όλο και πιο εύκολο, όσο οι απλοί άνθρωποι πυκνώνουν την μεταξύ τους ηλεκτρονική επικοινωνία. Όπως χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ την τεχνολογία για το οικονομικό τους κέρδος, να την χρησιμοποιούν και οι απλοί άνθρωποι για την πολιτική τους ωφέλεια. Να λειτουργεί καλύτερα η Δημοκρατία, ώστε και η ζωή τους, να γίνεται όλο και καλύτερη.» .

Όλα αυτά για την τεχνολογία και τα ΜΜΕ οι απλοί άνθρωποι, που παρακολουθούσαν τη συζήτηση, ένιωθαν ότι ήταν σπουδαία για την δική τους ζωή, μα ήταν λίγο βαρετά και δύσκολα για τα μυαλά τους Το κατάλαβαν οι γραμματισμένοι της παρέας και σταμάτησαν αυτή τη συζήτηση, ξεκινώντας να λένε παληές αστείες ιστορίες, για την ζωή του χωριού.

(Visited 132 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *