ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ο ανθισμένος δρόμος της συνεννόησης
Το απογευματινό της Κυριακής ήταν μουντό στο Ηλιόφωτο. Άκεφη ήταν και η φιλική παρέα, που έπινε καφέ στο καφενείο της Πολυξένης. Είχαν καταλάβει ότι την δυστυχία τους την έτρεφε η ασυνεννοησία, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους και στους άρχοντες, μα ένιωθαν ότι πολύ δύσκολα μπορούσε να αλλάξουν τα πράγματα. Μετά από κάποιες στενόχωρες ψιλοκουβέντες, είχαν σταματήσει να μιλούν.
Την σιωπή την διάκοψε ό Γιάννης, ο πιο διαβασμένος από όλους, και είπε :
«Μέσα σε κάθε άνθρωπο είναι φυτεμένη η διάθεση για πρόοδο και δημιουργία και κάθε άνθρωπος έχει ταλέντα για να τις επιτύχει. Μα πρέπει η χώρα, μέσα στην οποία ζει, όχι μόνο να μην του στερεί την ελευθερία, αλλά να του δίνει ευκαιρίες να το κάνει. Να μην αποφασίζουν άλλοι για το τι θα κάνει, αλλά να έχει την δυνατότητα να κάνει αυτό που ξέρει και θέλει. Αν δεν γίνει έτσι, οι άνθρωποι μένουν με καταπιεσμένες ψυχές, βουλιάζουν οι επιθυμίες τους, βαλτώνει η διάθεσή τους για δουλειά, γεμίζει η ψυχή τους με απωθημένα και η επιτυχία γίνεται ένας στόχος, όλο και πιο απόμακρος. Όλη η κοινωνία, σέρνεται, τότε, στην μιζέρια… και στην απογοήτευση.
Ο πλούτος δεν μπορεί να ανθίσει, βέβαια, σε μια κοινωνία, που αισθάνεται περιφρονημένη και σκλαβωμένη. Όταν την αγνοεί η Πολιτεία, αυτή την ξεχνά. Όταν την πιέζει, της γυρίζει την πλάτη και αδιαφορεί
Πρέπει, λοιπόν, να κεντριστεί ο εγωισμός των ανθρώπων, με το πως η φτώχεια και η μιζέρια δεν τους ταιριάζει και είναι πλασμένοι να κάνουν πολλά περισσότερα, πιο δημιουργικά, πιο παραγωγικά και πιο σημαντικά. Μα αυτό μπορεί να γίνει, όταν αντί να σκύβουν το κεφάλι στην θέλησή των αρχόντων, απαιτήσουν να συζητούν και να συνεργάζονται μαζί τους για κάθε τι σπουδαίο.
Να ξυπνήσει, μέσα τους, το ένστικτο της δημιουργίας για να γεννηθούν αισθήματα στην ψυχή τους, χωρίς τα οποία κανένας λαός δεν προχωρεί, όσο κι αν οι άρχοντες του δείχνουν δρόμους κατά το δικό τος μυαλό.
Για να έρθει ο πλούτος και η ευτυχία, πρέπει να πάψει η έχθρητα με την Πολιτεία, Να νοιώσουν οι απλοί άνθρωποι ότι είναι δική τους. Πρέπει όσα πιστεύουν οι άρχοντες ότι είναι σωστά, να είναι τέτοια, που να τα θέλουν και οι απλοί άνθρωποι, χωρίς να νιώθουν πιεσμένοι. Και για να πετυχαίνεται αυτό πρέπει να συζητούν μαζί τους, πριν αποφασίζουν. Να μην υπάρχουν ρετσέτες των αρχόντων , αλλά επίμονος διάλογος με τον Λαό. Όσο πιο πολύ θέλει κάτι ο Λαός, τόσο πιο πολύ το πετυχαίνει και ο πλούτος γρήγορα γεμίζει και τις τσέπες των ανθρώπων και της Πολιτείας.»
Στην αρχή που τα έλεγε αυτά ο Γιάννης, όλοι εκτός από τον κυρ Βασίλη, σκεπτόντουσαν ότι είναι θεωρίες των βιβλίων και δεν γίνονται έτσι στην ζωή τα πράγματα. Άμα σταμάτησε, όμως, να μιλά, είχαν πειστεί ότι δεν είναι αδύνατον να τα κάνουν πράξη.
Κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους και συμφώνησαν ότι ο δρόμος της συνεννόησης και της συνεργασίας αρχόντων και λαού, που είχε πει ο κυρ Βασίλης ότι ακολουθούν οι ξένες πλούσιες χώρες, είναι και για την χώρα τους ο σωστός .
Ο πιο θυμόσοφος της παρέας, ο κυρ Θάνος, που σπάνια έπαιρνε τον λόγο και απέφευγε τις ξινές κουβέντες, ανασηκώθηκε για να φύγει, μα τελικά έκατσε και είπε:
«Πολλοί λένε ότι για να γίνεις πλούσιος, πρέπει να έχεις κεφάλαια. Κουροφέξαλα. Η αλήθεια είναι, από ό,τι άκουσα, ότι πρέπει να ζεις σε δημοκρατικό περιβάλλον. Εκεί μπορείς να ξεδιπλώσεις τα ταλέντα σου και να τα χρησιμοποιήσεις σαν ένα ανεκτίμητο κεφάλαιο. Εκεί, η ίδια η ψυχή σου θα γίνει σκαλοπάτι επιτυχίας και κλειδί ανάπτυξης. Το δίλημμα αν πρώτα έγινε το αυγό από την κότα, ή η κότα από το αυγό, δεν υπάρχει για την Οικονομία και την Δημοκρατία. Το βάθεμα της Δημοκρατίας φέρνει το ψήλωμα της Οικονομίας. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις, στην οικονομία, για τις οποίες μιλούν οι άρχοντες δεν είναι παρά μπαλώματα σε χιλιοτρυπημένη κουρελού. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για βαθύ εκδημοκρατισμό, με τελείως διαφορετικό σκεπτικό στο Σύνταγμά μας. Να αντιστραφεί η κυριαρχία των αρχόντων πάνω στους απλούς ανθρώπους. και να συνταιριάζονται οι αποφάσεις τους, υποχρεωτικά, με το θέλημα των απλών ανθρώπων. Αυτό θα επιτρέψει τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό, με τον οποίο οι φτωχοί θα γίνονται πλουσιότεροι και οι πλούσιοι δεν θα γίνονται φτωχότεροι, στο πέρασμα του χρόνου.
Σε όλο τον κόσμο, πλούσιοι έγιναν οι Λαοί, που είχαν πραγματική δημοκρατία, έστω κι αν δεν είχαν σπουδαία ιστορία… Αντίθετα βούλιαξαν χώρες, με μεγάλο βάθος ιστορίας, διότι προτίμησαν απολυταρχικά καθεστώτα, που τα ονόμασαν, ψευδεπίγραφα, δημοκρατίες.
Πρέπει να βρούμε την αυτοπεποίθηση και την τόλμη να αναλάβουμε τις ευθύνες των πολιτικών αποφάσεων, από κοινού με τους άρχοντες, αφού η μη ανάληψή τους, λόγω ατολμίας και ο φόβου, έφερε την ανέχεια και την δυστυχία. Να πούμε σε όλους και να τους πείσουμε, ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος, για να χαθεί η μιζέρια των κρίσεων και να έρθει η χαρά της ευημερίας και της προόδου»
Δεν χρειάστηκαν άλλες κουβέντες, για να συνειδητοποιήσουν όλοι, ότι η συνεννόηση αρχόντων και απλών ανθρώπων, για το τι πρέπει να γίνεται στο κουμάντο της Χώρας τους, ήταν το κλειδί, που άνοιγε τις πόρτες για μια καλύτερη δημοκρατία και δυναμικότερη οικονομία.
Τα κατάφεραν να συνεννοηθούν;
Από τα ιστοριάκια που θα ακολουθήσουν θα μάθουμε, διότι τα κείμενά τους δεν παρουσιάζουν ένα φανταστικό κόσμο, που όλα είναι ψεύτικα, όπως αυτά που λένε οι πολιτικάντηδες.
Είναι σκληρές πραγματικότητες, που θα μπορούσαν να είναι αλλιώς και μάλιστα ώμορφες, αν χανόταν η υποκρισία και ερχόταν η αλήθεια στον πολιτική ζωή της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας.