Ηλεκτρονικά ΜΜΕ και πολιτική

Ήταν εποχή εκλογών, στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, όταν ένα Σαββατόβραδο έγινε χαμός στην τηλεόραση, με τον άγριο καυγά, κάποιων υποψήφιων αρχόντων. Ακόμη και οι απλοί άνθρωποι του Ηλιόφωτου, στο καφενείο της Πολυξένης, αγανάκτησαν, διότι αντί να μιλούν, αυτοί που τσακώνονταν, για το τι είναι πιο σωστό να γίνει για την Χώρα, έβγαζαν τα μάτια ό ένας του άλλου, για το ποιος θα φιγουράρει πιο πολύ.

Την άλλη μέρα, μετά την κυριακάτικη λειτουργία, μαζεύτηκαν για τον πρωινό καφέ και άρχισε η κουβέντα για το τι είχε συμβεί, αποβραδύς, στην τηλεόραση. Ενώ ήταν τόσο μακρυά από τον καυγά, ένιωθαν σαν να ήταν κι αυτοί μπροστά. Αυτή είναι η πολύ μεγάλη δύναμη της τηλεόρασης, είπε ο Μενέλαος και να σας την εξηγήσω, διότι αυτήν από εδώ και πέρα θα την έχουμε όλο και πιο πολύ στη ζωή μας και θα μας παίρνει τα μυαλά:
«Την παληά εποχή, όταν οι πόλεμοι γινόντουσαν σώμα με σώμα, οι απλοί άνθρωποι αναγνώριζαν για αρχηγούς τους πιο δυνατούς,. Όταν, όμως, ιδρύθηκαν οι πόλεις, οι απαιτήσεις για τους άρχοντες ήταν πιο πολλές. Τους ήθελαν όχι μόνο δυνατούς, αλλά και έξυπνους, για να τους κουμαντάρουν και στον καιρό της ειρήνης. Όσο περνούσαν τα χρόνια τους ήθελαν να είναι και καλοί ρήτορες και ώμορφοι και να τάζουν πολλά, από τα μπαλκόνια που μιλούσαν, για να τους χειροκροτούν, από κάτω, με πάθος και φανατισμό.
Τώρα, όμως, με την τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, όλα άλλαξαν. Δεν χρειάζεται πια οι άρχοντες, ή οι υποψήφιοι, να τρέχουν από εδώ κι εκεί. Μπαίνουν μέσα σε ένα στούντιο και τους ακούν και τους βλέπουν σε όλη την Χώρα. Εκεί, όμως, δεν πολυπερνούν, πια, τα όσα έχει δώσει η φύση στον άρχοντα, αλλά το πώς θα τον μεταχειριστούν και πως θα τον παρουσιάσουν οι τεχνικοί και οι δημοσιογράφοι, ανάλογα με τις οδηγίες, που έχουν πάρει από τον ιδιοκτήτη.
Τα νέα μέσα επικοινωνίας, που τα λένε ΜΜΕ, μεταδίδουν, σε μηδέν χρόνο, τη φωνή και την εικόνα του ομιλητή, σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, πολύ πιο πέρα από εκεί που βρίσκεται. Δημιούργησαν μια νέα κατάσταση στην επικοινωνία, που έδωσε στα ΜΜΕ καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ζωή.
Ο συναγωνισμός, σε φυσικά χαρίσματα, μεταξύ των αρχόντων, μετακύλησε σε ανταγωνισμό του ποιος έχει με το μέρος του, πιο δυνατά και πιο πολλά ΜΜΕ. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική, δηλαδή, δεν τον έχουν, πια, τα άτομα, αλλά τα ΜΜΕ. Αυτά, όμως, δεν δείχνουν αυτά που θέλει να πει αυτός που μιλά, αλλά αυτά που θέλει ο ιδιοκτήτης τους να φανούν. Κι αυτός δεν κοιτάζει τι συμφέρει τους απλούς ανθρώπους, αλλά την αφεντιά του και προς τα εκεί πηγαίνει, με κόλπα, την κάθε συζήτηση.
Και οι πιο δυνατοί βασιληάδες στην ιστορία μας, δεν φαντάστηκαν ποτέ, ότι θα μπορούσαν να έχουν την δύναμη, να επηρεάζουν την γνώμη του κοσμάκη, όπως σήμερα τα ΜΜΕ.
Βάζουν προτεραιότητες, προωθούν ιδέες, καθιερώνουν άτομα, επιβάλλουν αναγκαιότητες και διαμορφώνουν, κατά που τους βολεύει την πολιτική ζωή. Έχουν γίνει οι ‘’κυρίαρχοι του παιχνιδιού.’’
Τα ΜΜΕ δεν τα ενδιαφέρουν το τι πρεσβεύουν οι ιδεολογίες και δεν ανήκουν σε καμμιά.. Χρησιμοποιούν την πολιτική για να βγάλουν λεφτά. Έτσι, αυτό που πρώτα προσπαθούν είναι να ξοδεύουν λίγα και να εισπράττουν πολλά. Σύνθημα έχουν το «η φθήνια τρώει τον παρά» και γράφοντας στα παπούτσια τους τον όποιο κανόνα για ποιότητα, προσπαθούν να κερδίσουν όσα μπορούν πιο πολλά. Δεν έχουν κανένα δισταγμό να βλάψουν την κοινωνική τους αποστολή, ή να ζημιώσουν την Δημοκρατία, προκειμένου να μεγαλώσουν τα κέρδη τους. Δεν τους ενδιαφέρει αν είναι, κάτι που κάνουν, ηθικό ή όχι, αρκεί να είναι νόμιμο.
Έτσι, παρουσιάζουν την πολιτική σαν ανόητο κουτσομπολιό, τις ιδεολογικές συγκρούσεις σαν προσωπικές φιλοδοξίες, ενώ οι καθοριστικές πολιτικές επιλογές έχουν ξεπέσει στη διαφορά ηλεκτρονικής εικόνας των αρχηγών.
Καθιερώνουν, ως ικανό άρχοντα, όχι εκείνον που με θάρρος λέει ξεκάθαρα τις ιδέες του, αλλά εκείνον που υποταγμένος στο ψέμα, ξεφεύγει από την αλήθεια και αεροκοπανά με μπερδεμένα λόγια, ή που υποστηρίζει τις δικές τους πονηρές επιλογές.»

Όλοι καταλάβαιναν ότι η τηλεόραση τους παραπλανούσε, μα ήταν τόσο τεχνίτες οι παρουσιαστές και οι άρχοντες, που δεν ήξεραν πότε τους λένε ψέμματα και πότε αλήθεια. Ο Βαγγέλης, με την αθώα φιλομάθειά του, ρώτησε γιατί αφού είναι τόσο μεγάλη η δύναμη των ΜΜΕ δεν υπάρχουν νόμοι που να τα υποχρεώνουν να παρουσιάζουν την αλήθεια και να υποστηρίζουν το σωστό, για τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων. Ο Δάσκαλος τον κοίταξε με προστατευτικό ύφος και του απάντησε, μα τι του είπε θα το διαβάσουμε στο επόμενο ιστοριάκι

(Visited 63 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *