Το Άλλο Σύνταγμα
Στην ιστορία των πολιτευμάτων υπάρχει μια εναλλαγή, περίπου κυκλική. Ξεκινούσαν από την Μοναρχία, εξελισσόταν σε Αριστοκρατία, ακολουθούσε η Ολιγαρχία, μέσα από αυτήν ξεπετιόνταν οι Τυραννίες, οι οποίες ανατρέπονταν από τη Δημοκρατία. Αυτή κρατούσε μέχρι να εκφυλιστεί σε οχλοκρατία, η οποία προκαλούσε την κοινωνική διάλυση. Πάνω στην αναμπουμπούλα, κάποιος εμφανιζόταν σε ρόλο σωτήρα, γινόταν νέος μονάρχης και ξανάρχιζε ο ίδιος κύκλος. Οι μορφές που έπαιρναν τα παραπάνω στάδια, ήταν διαφορετικές, σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή, μα η ουσία της εξέλιξης ήταν πάντα ίδια.
Στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, έλεγαν στους απλούς ανθρώπους ότι είχαν δημοκρατία, μα όλοι είχαν καταλάβει καλά, πια, ότι η δημοκρατία τους ήταν λειψή. Ήταν, ακόμη, σε μορφή έμμεσης τυραννίας, αφού διάλεγαν, μεν, κάθε 4 χρόνια νέους άρχοντες, μα τελικά όλο το κουμάντο ήταν στα χέρια ενός άρχοντα, που τον ονόμαζαν πρωθυπουργό.
Η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και η απόγνωση των απλών ανθρώπων, ήταν πολύ μεγάλη, διότι αυτό κρατούσε, κοντά 200 χρόνια.
Ένοιωθαν, βαθειά, στο πετσί τους, την δυστυχία που είχαν σωριάσει, από τη μια τα χαΐρια των αρχόντων και από την άλλη η απουσία των ίδιων από το κουμάντο της Χώρας τους.
Ήταν φανερή η ανάγκη μιας πραγματικής δημοκρατίας, που θα έδινε την ευκαιρία στους άρχοντες και στους απλούς ανθρώπους, να συνεργαστούν και να φέρουν την καλοπέραση και την δόξα στην Πατρίδα τους. Όλοι είχαν καταλάβει, ότι μόνο με ένα καινούριο Σύνταγμα θα μπορούσε να γίνει αυτό πράξη. Το Σύνταγμα είναι που δίνει στους απλούς ανθρώπους φτερά να πετούν, ή τους κρατά μέσα στο βάλτο και στη μούχλα. Αυτό κανονίζει την πολιτική συμπεριφορά όλων, ό,τι κι αν είναι, γραμματισμένοι ή αγράμματοι, πλούσιοι ή φτωχοί, δεξιοί ή αριστεροί.
Στο Ηλιόφωτο, οι κουβέντες έπαιρναν και έδιναν, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους, μετά τις ομιλίες, που είχαν ακούσει, ότι το Σύνταγμα φταίει περισσότερο, για την δυστυχία τους, παρά τα πρόσωπα των πολιτικών..
Με την απλή τους σκέψη, έλεγαν το κοντό τους και το μακρύ τους, για το προς τα πού πρέπει να πάει το καινούριο Σύνταγμα.
Ο Πέτρος, ο Πρόεδρος του χωριού, δεν νοιαζόταν μόνο για τα τεχνικά έργα, αλλά και για τον πολιτισμό και την μόρφωση των συγχωριανών του. Αποφάσισε, λοιπόν, την οργάνωση μιας νέας συγκέντρωσης, στην οποία οι γραμματισμένοι του χωριού θα εξηγούσαν στους απλούς ανθρώπους, τι θα έπρεπε να γράφει ένα νέο Σύνταγμα και γιατί, ώστε να είναι πραγματικά καλύτερο από τα προηγούμενα.
Ήταν μέσα του Μάη και οι πασχαλιές, στην πλατεία, μοσχομύριζαν, την μέρα της συγκέντρωσης, στην οποία πρώτος μίλησε ο Μενέλαος και είπε
«Ξέρουμε όλοι, πια, ότι η δημοκρατία μας είναι λειψή και γι αυτό έχουμε φτώχεια, που φέρνει γκρίνιες, φασαρίες, και τσακωμούς.
Τους άρχοντες, που ψηφίζουμε, τους περιφρονούμε, όλο και πιο πολύ και όπως πάει, γρήγορα θα διαλυθεί ό,τι έχει απομείνει γερό στο κράτος μας
Πρέπει να βιαστούμε, λοιπόν, να περάσουμε από την α-δημοκρατία, που σκοτώνει το Σήμερα, σε μια καλά στεριωμένη γνήσια Δημοκρατία, που θα γεννήσει την ελπίδα για ένα καλύτερο Αύριο.
Το Σύνταγμα είναι αυτό που καθορίζει την ποιότητα της Δημοκρατίας. Όλα τα άρθρα του δικού μας, όμως, βασίζονται σε μια νοοτροπία, εντελώς αντίθετη με αυτή που απαιτείται για να διορθωθεί η κατάστασή μας. Πρέπει να το αλλάξουμε και να το προσαρμόσουμε στις σημερινές ανάγκες μας, με νέο δημοκρατικό σκεπτικό, που θα μας σπρώχνει στο να μονοιάσουμε και να συνεργαστούμε, για την πρόοδό μας.
Η αποτελεσματική λειτουργία της Πολιτεία μας είναι το πιο ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας μας Όλα τα άλλα προβλήματά μας, είναι μοναχικά δένδρα που καίγονται, ενώ αυτό είναι η ίδια η φωτιά, που καταστρέφει τα πάντα μέσα στο δάσος. Πρέπει, λοιπόν, να συμφωνήσουμε προς ποια κατεύθυνση θα γίνουν οι αλλαγές, ώστε να χαρούμε άσπρες μέρες στον τόπο μας.
Θεμέλιο, στο τωρινό μας Σύνταγμα, λένε ότι είναι η Λαϊκή Κυριαρχία, μα εκείνο που κυριαρχεί έμμεσα, είναι οι «καλοί άρχοντες που τα ξέρουν και τα μπορούν όλα» και οι «κακοί και πονηροί απλοί άνθρωποι, που είναι ανίκανοι να αποφασίσουν για ο,τιδήποτε.». Αυτή η λαθεμένη και ξεπερασμένη αντίληψη στρώνει με αγκάθια και καρφιά τον επαγγελματικό δρόμο του καθ’ ενός μας, αντί να ανοίγει καινούριους καλοστρωμένους δρόμους, σε όλους.
Κάποιοι άρχοντες βλέπουν τα στραβά, της πολιτικής μας ζωής, τα κουβεντιάζουν, μα δεν ψάχνουν βαθειά, να βρουν την πραγματική τους αιτία. Προσπαθούν πότε-πότε να διορθώσουν κάπως το Σύνταγμα, μα δεν θέλουν να αποδεχτούν ότι αυτό που φταίει είναι το ίδιο το θεμέλιο του. Αυτό είναι που εμποδίζει το καλό γεφύρωμα ανάμεσα στους άρχοντες, στην Πολιτεία και στους απλούς ανθρώπους.
Από την άλλη μεριά, οι απλοί άνθρωποι, υποφέρουν από τα στραβά, μα δεν θέλησαν, μέχρι τώρα, να ανοίξουν τα μάτια τους και να βρουν τι κρύβεται πίσω από τη πολιτική μιζέρια που τους βασανίζει. Ποια είναι η πραγματική αιτία της. Τους τυραννά η φτώχεια, μα νομίζουν ότι φταίνε μόνο οι άρχοντες. Το μυαλό τους θολωμένο από την ανέχεια, σταματά σ αυτό.
Τώρα πια, όμως, έχουμε καθήκον όλοι, να προχωρήσουμε πέρα από το να κατηγορούμε το κακό αποτέλεσμα. Να σκάψουμε βαθειά, ώστε να πετάξουμε τις σάπιες ρίζες του μισοξεραμένου δέντρου και να φυτέψουμε ένα καινούριο. Ένα πραγματικά καινούριο Σύνταγμα.»
Ο Μενέλαος, είχε επαναλάβει πράγματα, που οι πιο πολλοί τα ήξεραν, πια, μα ήταν απαραίτητο να τα ακούσουν και όσοι δεν είχαν έρθει στην πρώτη συγκέντρωση. Εξ άλλου, λίγες μέρες πριν, είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους οι ομιλητές, για το ποιο κομμάτι θα εξηγούσε ο καθένας. Συνέχισε, λοιπόν, ο παληός Δάσκαλος, που είχε αναλάβει να μιλήσει για το ποιοι έχουν την ευθύνη να αλλάξουν και το δικαίωμα να καθορίσουν, το σκεπτικό του νέου Συντάγματος και είπε :
«Το Έθνος μας, που στάθηκε ικανό να περπατά, στην ιστορία του, όρθιο στους ενάντιους ανέμους, καταδέχεται, σήμερα, σχεδόν να μπουσουλάει. Οι σημερινοί Ηλιοθαλασσίτες πορεύονται με ένα άψυχο βηματισμό, μέσα σε ξέπνοες και άδικες συμφωνίες, σε ένα μπαγαπόντικο αλισβερίσι, επειδή έτσι όρισαν κάποιοι, σε άλλες εποχές, για ένα λαό βασανισμένο από την σκλαβιά αιώνων. Τώρα, είναι παλαβό να απαιτούν, ακόμη, οι άρχοντες, που εμείς τους εκλέγουμε, να είμαστε στη γωνιά και να κάνουμε τουμπεκί.
Η πανάρχαια μοίρα των καταπιεσμένων πολλών απλών ανθρώπων, να κοντράρονται με τους λίγους εξουσιαστές τους, οδήγησε τους αρχαίους προγόνους μας στο να επινοήσουν την Δημοκρατία. Πάλι, όμως, αρχηγικά «Εγώ» μας έχουν κάνει υποταχτικούς και δεν μας αφήνουν όχι να την εφαρμόσουμε, αλλά ούτε καν να την σκεφθούμε. Είναι λαθεμένη αντίληψη.
Κανένας δεν έχει το πολιτικό ανάστημα και την δύναμη, να εγκλωβίζει έναν Λαό σε ένα Σύνταγμα, που δεν του ταιριάζει. Μόνο ο ίδιος ο Λαός μπορεί να κρίνει ποιες επιλογές και ποιοι κανόνες είναι αυτοί που θέλει να καθορίζουν την ιδιωτική και την δημόσια ζωή του. Ποιες αξίες και ποιες αρχές πιστεύει και ποιες από τις τωρινές του πολιτικές ικανότητες είναι αξιοποιήσιμες. Τι βαθμό πρωτοβουλιών θέλει να έχει, ώστε να αντιμετωπίσει, με επιτυχία, τις σημερινές και τις μελλοντικές ανάγκες του.
Πρέπει να απαιτήσουμε ένα νέο Σύνταγμα, που είναι δυνατόν να υπάρξει, αν νοιώσουμε την ανάγκη του, οι ίδιοι , μέσα στην ψυχή και στο μυαλό μας. Είναι μάταιο να περιμένουμε οτιδήποτε άλλο από τους άρχοντες. Οφείλουμε μόνοι μας να αγωνιστούμε για να εδραιωθεί και να ανθίσει στον τόπο μας η Δημοκρατία, που μας ταιριάζει. Έτσι, μόνο, θα εξασφαλίσουμε πολιτική δύναμη και αποφασιστικό λόγο, οι Ηλιοθαλασσινοί, που το θέλημά μας παραμένει, σήμερα, αλυσοδεμένο, μέσα σε ένα ακαμάτικο Σύνταγμα. Να νοιαστούμε να σχεδιάσουμε ένα νέο Σύνταγμα, που θα μας επιτρέψει το χτίσιμο μιας αντάξιας του Έθνους μας Πολιτείας. Διαθέτουμε θελήσεις και δυνάμεις, που άμα μπουν ελεύθερες σε δράση, θα ξεκινήσουν πάλι οι δουλειές, θα έρθει η ανάπτυξη και θα καλυτερέψει η ζωή μας. Μόνο έτσι, θα προκόψει η Χώρα και θα ευτυχήσουμε σαν άτομα. Είμαστε δυνατοί και πρέπει να το πιστέψουμε καλά αυτό, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε με όραμα, την πολιτική μας ανάσταση.»
Σταμάτησε ο Δάσκαλος, μα από τα λόγια του έγινε φανερό, σε όλους, πως εφαρμοζόταν και στην περίπτωσή τους η λαϊκή παροιμία, «Αλλοίμονο, σ αυτόν που δεν έχει νύχια να ξυστεί». Το καλό Σύνταγμα δεν θα τους έδιναν κάποιοι. Οι ίδιοι έπρεπε να το διεκδικήσουν. Αυτό το κατάλαβαν, μα έμενε να μάθουν προς τα πού ήταν το «καλό», για να το ψάξουν. Γι αυτό το ζήτημα, είχε αναλάβει ο Μιχάλης να τους πει μια υπεύθυνη γνώμη, αφού ήταν δικηγόρος. Το τι τους είπε, θα το διαβάσετε την επόμενη Τετάρτη