Δημοκράτη Πρόεδρε, Κωνσταντίνε Μητσοτάκη
Δυο λόγια μόνο θα γράψω, σε τούτη την γεμάτη δημοκρατία ηλεκτρονική σελίδα. Ήσουνα ο ηγέτης που είχες βαθιά ριζωμένες μέσα σου, την αγάπη για την Ελλάδα και την πίστη στις ικανότητες του Έλληνα. Τον εμπιστεύθηκες και πίστεψες στην δύναμη της δημοκρατικά οργανωμένης λαϊκής βάσης, πιο πολύ από την προβολή των ΜΜΕ και την στήριξη των οικονομικών παράκεντρων.
Ξεχώρισες από όλους τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, διότι δεν ήθελες να είσαι ο αρχηγός με το κοπάδι των οπαδών, αλλά ο Πρόεδρος του δημοκρατικά οργανωμένου Λαού.
Αγάπησες τον απλό άνθρωπο, σεβάστηκες την θέλησή του και τον αγκάλιασες, για να αγωνιστείτε μαζί, για μια καλύτερη Ελλάδα, περιφρονώντας το πολιτικό κόστος, που οι αντίπαλοί σου προκαλούσαν.
Αλήθεια, πόσο περιφρόνησες τους αρχηγικούς μηχανισμούς, που έχουν κινητήριο δύναμη την εύνοια. Μα και πόσο καμάρωνες για την δημοκρατική οργάνωση, που επί ηγεσίας σου είχαμε επιτύχει.
«Γράψε τα, Γιάννη, όσο μπορείς πιο αληθινά, διότι αυτή η δημοκρατική λειτουργία, δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε σε Ελληνικό κόμμα και δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά», μου είπες
Ήταν τόσο έντονη η δημοκρατικότητα στην σκέψη σου και στην ψυχή σου, που μας μαγνήτιζε όλους, όλο και πιο κοντά σου. Δεν περιμέναμε να μας σώσεις σαν αρχηγός. Αγωνιζόμαστε δίπλα σου για να σωθούμε όλοι μαζί με κοινές προσπάθειες. Σε νοιώθαμε απόστολο της δημοκρατίας και υπερασπιστή των εθνικών συμφερόντων. Αυτοί που δεν σε γνώρισαν ψελλίζουν, ακόμη, κάποιες μικροκακίες, μα το 47% του Λαού που σε ψήφισε, συνειδητοποιεί με θλίψη ότι δεν θα υπάρχει πια στην πολιτική μας ζωή, ο υπεύθυνος συναινετικός σου λόγος.
Εκείνος που αντιμετώπιζε τις σκόπιμες απεργίες και τους κομματικούς φανατισμούς, με προειδοποιήσεις ότι η Ελλάδα κινδυνεύει με πτώχευση.
Έφυγες Πρόεδρε, μα άφησες πίσω σου την δημοκρατική παρακαταθήκη της πολιτικής συμμετοχής, που είναι ο μόνος δρόμος για να ξεφύγουμε από την ντροπή της οικονομικής υποδούλωσης.
Μακάρι να την αξιοποιήσουν οι επόμενοι.