Η Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ελλειμματική.

Οι Ασιάτες γιατροί απορούν γιατί οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί τους ασχολούνται μόνο με την θεραπεία των συμπτωμάτων μιας ασθένειας και όχι με τις αιτίες που την προκάλεσαν. Στην Ελλάδα, είναι απορίας άξιον, , γιατί όλοι μένουμε στο να καταγγέλλουμε τη διαφθορά, την αδιαφάνεια και τη διαπλοκή στην πολιτική μας ζωή, αλλά δεν ασχολούμεθα να αναζητήσουμε τα αίτια. Η κοινωνία μας πορεύεται καλά. Γιατί η πολιτική μας ζωή στραβοπατεί; Μήπως το Πολίτευμά μας δεν ανταποκρίνεται, πλέον, στην κοινωνική δυναμική;

Μήπως το Σύνταγμά μας προσφέρει περιττές προστασίες και λειψή Δημοκρατία; Το 1843 οι φτωχοί Έλληνες,(κολλήγοι, τσοπάνηδες και ψαράδες),. είχαν την τόλμη, με αρχηγούς τούς αγράμματους αρχηγούς-απελευθερωτές τους, να επιβάλλουν Σύνταγμα, ώστε να είναι οι ίδιοι οι κυρίαρχοι τής κρατικής εξουσίας. Είχαν, ακόμη, τη σωφροσύνη να αναθέσουν τη διαχείρισή της στους λίγους γραμματισμένους της εποχής, επιλέγοντάς τους με εκλογές κάθε τετραετία. Γιατί, όμως, οι σημερινοί πλουραλιστικά ενημερωμένοι Έλληνες να αρκούνται, οι μόνοι από τους Ευρωπαίους, στο ίδιο εκείνο ελάχιστο και στιγμιαίο πολιτικό δικαίωμα, της ανά τετραετία ψήφου; Γιατί να περιοριζόμαστε σε ένα μόνο πολιτικό δικαίωμα, που σήμερα έχει απαξιωθεί, σχεδόν σε καταναγκασμό, αφού μας υποχρεώνει να παραχωρούμε, καθ’ολοκληρία, την εξουσία που αφαίρεσε ο Λαός από τούς Μονάρχες, σε Αντιπροσώπους μας, προεπιλεγμένους, όμως, και υποταγμένους σε αρχηγούς-διαφεντευτές κομμάτων, των οποίων η λειτουργία δεν υπόκειται σε κανένα Νόμο. Υποτίθεται ότι η διακυβέρνηση τής Χώρας ανατίθεται από το Σύνταγμα στα κόμματα, διότι εκφράζουν τη βούληση του Λαού. Όμως καμία διάταξή του δεν κατοχυρώνει την εσωκομματική έκφρασή τής λαϊκής βούλησης. Έτσι τα μέλη τους, η δήθεν κυρίαρχη λαϊκή Βάση, περιορίζονται στο να χειροκροτούν τις αποφάσεις του Αρχηγού και να μαζεύουν χρήματα με αμφίβολους τρόπους, από αμφίβολες πηγές, για αμφίβολες δαπάνες. Οι πνευματικοί μας ταγοί δεν ενοχλούνται από αυτή την υποτίμηση του Έλληνα πολίτη, και οι Πολιτικοί βολεύονται, διότι ασκούν οι ίδιοι ανεξέλεγκτοι την εξουσία, ξεχνώντας εντελώς ότι ανήκει στο Λαό και ότι οι ίδιοι είναι απλοί διαχειριστές εν ονόματί του.Οι συνταγματολόγοι, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολυδιαφημιζόμενη κατοχύρωση των ατομικών μας δικαιωμάτων, θεωρείται δεδομένη, πλέον, στην εποχή μας.Το σύγχρονο πανευρωπαϊκό σάλπισμα Δημοκρατίας δεν ασχολείται, πλέον, με ξεπερασμένες προστασίες, αλλά αφορά στην όλο και περισσότερη συμμετοχή του πολίτη στις πολιτικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια κάθε κυβερνητικής θητείας. Οι πολιτικοί αναλυτές αρκούνται να αποτιμούν τη χαμηλή ποιότητα της Δημοκρατίας, χωρίς να επισημαίνουν οτι δημοκρατικοί θεσμοί, που στην Ευρώπη θεωρούνται αυτονόητοι ή και παροχημένοι, στη δική μας πολιτική ζωή είναι εντελώς άγνωστοι. Σιωπούν, δεχόμενοι, ίσως, την άποψη των πολιτικών ότι οι Έλληνες δεν είναι ώριμοι να αναλάβουν τις ευθύνες θεσμών λαϊκής συμμετοχής στη διαχείριση της εξουσίας. Ως παραδείγματα, παρατίθενται τα εξής: Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν δύο, τουλάχιστον, εκλεγμένα σώματα Αντιπροσώπων για να αλληλοελέγχονται. Ο Αρχηγός του Κράτους έχει ουσιαστικές ρυθμιστικές αρμοδιότητες και η Δικαιοσύνη, της οποίας η ηγεσία και οι προαγωγές είναι υπόθεση των Λειτουργών της, είναι πράγματι ανεξάρτητη.

Τα κόμματα έχουν νομική υπόσταση και η λειτουργία τους υπόκειται σε Νόμους ειδικούς, ή αυτών των Σωματείων, οι οποίοι κατοχυρώνουν την οικονομική διαφάνεια, τα συνταγματικά ατομικά δικαιώματα των μελών τους και το ανέκκλητο των αρμοδιοτήτων των οργάνων τους, ώστε τα μέλη τους να μην είναι υποχείρια των αποφάσεων των αρχηγών τους.

Οι Υποψήφιοι των εκλογικών συνδυασμών, επιλέγονται από τα μέλη των κομμάτων με προκριματικές εκλογές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι εν ενεργεία βουλευτές, παρουσία δικαστικών αντιπροσώπων.

Ο Εκλογικός Νόμος, ως εγγύηση της γνήσιας βούλησης του Λαού, για την ανάθεση της εξουσίας σε Αντιπροσώπους του, είναι σταθερός και δεν αλλάζει από τους εκάστοτε κυβερνώντες, για να τη νοθεύουν κατά το συμφέρον τους.

Πέρα από τα Κόμματα, υπάρχουν θεσμοθετημένα τα Ενδιάμεσα Σώματα, μέσω των οποίων ομάδες πολιτών παρεμβαίνουν θεσμικά σε αποφάσεις για ειδικά θέματα, εκτός κομματικών γραμμών (τάσεις στην Αγγλία, ρεύματα στην Ιταλία, λόμπυ στις ΗΠΑ, κ.λ.π.). Στη Γερμανία π.χ. υπάρχουν περισσότερα από 1000 των οποίων η ακρόαση των απόψεών τους είναι υποχρεωτική για τους κυβερνώντες και την τοπική Βουλή. Στην Ελλάδα ακόμη και τις πανελλήνιες συνδικαλιστικές οργανώσεις (Γ.Σ.Ε.Ε., ΑΔΕΔΥ κ.λ.π.) αν θέλει τις δέχεται για συνομιλίες ο αρμόδιος Υπουργός, πιεζόμενος μόνο από το κομματικό πολιτικό κόστος.

Για τους βουλευτές υπάρχουν δεσμεύσεις για παραίτησή τους εάν προσχωρήσουν σε άλλο κόμμα, και για ανάκληση του αξιώματός τους, αν αποδειχθούν ακατάλληλοι ή επιδείξουν ανάρμοστη συμπεριφορά, εφόσον το ζητήσει ένα σοβαρό ποσοστό ψηφοφόρων.

Η Κυριαρχία του Λαού δεν εκφράζεται μόνο μέσω των εκλογών αλλά και των Δημοψηφισμάτων. Στην Ελβετία όλοι οι Νόμοι που ψηφίζονται από τη Βουλή, υπόκεινται σε αμφισβήτηση με δημοψηφίσματα. Στις Η.Π.Α γίνονται κάθε χρόνο εκατοντάδες δημοψηφίσματα, σε πολιτειακό και χιλιάδες σε τοπικό επίπεδο.

Στην Ιταλία των 60.000.000 περίπου κατοίκων, 50.000 Ιταλοί (αναλογικά 9.000 Έλληνες) μπορούν να καταθέσουν Νομοσχέδιο στη Βουλή, πέρα από τους βουλευτές και τα κόμματα. Άρση ισχύοντος Νόμου, εν όλω ή εν μέρει, μπορούν να ζητήσουν 500.000 Ιταλοί (αναλογικά 90.000 Έλληνες) και εάν δεν την δεχθεί η Βουλή, διενεργείται δημοψήφισμα.

Τα όρια Δήμων, Νομών, Περιφερειών είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα και δεν αλλάζουν εάν δεν το ζητήσουν οι ίδιοι οι κάτοικοί τους.

Οι δικοί μας πολιτικοί μιλούν για μεταρρυθμίσεις και καταγγέλλουν αποκλεισμούς, αλλά προετοιμάζοντας τη νέα Αναθεώρηση τηρούν άκρα του τάφου σιωπή για την πιο αναγκαία μεταρρύθμιση, την άρση του απόλυτου αποκλεισμού του Κυρίαρχου Λαού από την εξουσία.Όλοι μιλούν εξ ονόματός τού Λαού και υποτίθεται ότι νοιάζονται γι’αυτόν, αλλά μόνο με διαδηλώσεις του επιτρέπουν να εκφράσει τη γνώμη του.Όλοι επικαλούνται την προστασία του, αλλά την εννοούν όπως οι υπερδυνάμεις την προστασία των Λαών από την τρομοκρατία. Ευκαιρία για περισσότερη εξάρτηση των Κρατών από τις ίδιες και των πολιτών από εθελόδουλες κυβερνήσεις.Τα κόμματα, τα οποία στα 30 μεταπολιτευτικά χρόνια ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν τον έξυπνο και ικανό Ελληνικό Λαό, βεβαιώνοντάς τον ότι έχουμε το πιο σύγχρονο Σύνταγμα, έβαλαν τη θέλησή του στο περιθώριο των αποφάσεων, εμπόδισαν με την γραφειοκρατία την πρόοδό του και καταχρέωσαν την οικονομία της χώρας. Το BLOG www.politizo.gr δημιουργήθηκε για να δώσει την ευκαιρία, όπως περιγράφεται στο σκοπό του, έκφρασης απόψεων για πρόσθετες μορφές Αντιπροσώπευσης και καθιέρωση νέων θεσμών άμεσης συμμετοχής των Ελλήνων στη διαχείριση της εξουσίας, ώστε να αποφασίζεται το παρόν και το μέλλον τους στο φως των πολιτικών αναγκαιοτήτων και όχι στο σκοτάδι των κομματικών σκοπιμοτήτων.