Ατομικές Ελευθερίες και Πολιτικά δικαιώματα

Είχαν περάσει τρεις εβδομάδες, από τότε που είχε μιλήσει ο ντόπιος βουλευτής για τις καινούργιες προστασίες, που όπως έλεγε είχαν προστεθεί στο Σύνταγμα, για λογαριασμό των απλών ανθρώπων. Επειδή οι πιο γραμματισμένοι είχαν πάλι μοιραστεί κομματικά, και άλλοι είχαν να κάνουν πως είχε πει σπουδαία πράγματα και άλλοι ότι έλεγε μπαρούφες, ο πολιτιστικός σύλλογος αποφάσισε να οργανώσει μια ομιλία, για να μάθουν την αλήθεια οι κάτοικοι του Ηλιόφωτου.

Για να ξεφύγουν από τις κομματικές έχθρες, είπαν σε όλους ότι θα μιλήσουν τέσσερεις ντόπιοι για τις ατομικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα, που θα ήταν καλό όλοι να ξέρουν τι είναι, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα συμπαθούσε ο καθένας.
Το απόγευμα της Κυριακής, που θα γινόταν η ομιλία, ο κόσμος είχε γεμίσει από νωρίς την αίθουσα του Συλλόγου. Μπορεί το θέμα να ήταν έξω από τα καθημερινά τους προβλήματα, μα επειδή άκουγαν στην τηλεόραση κάποιες τέτοιες κουβέντες, ήθελαν να μάθουν να τις καταλαβαίνουν.

Πρώτος μίλησε ο παληός βουλευτής, ο Μενέλαος, που όλοι πια τον αγαπούσαν, διότι είχε κάνει πολλά καλά για το χωριό και τους ανθρώπους του. Για να δείξει ότι σεβόταν το έργο του Συλλόγου, ενώ συνήθως ήταν ντυμένος πρόχειρα, είχε έρθει με καλά ρούχα, φορούσε γραβάτα, ανέβηκε στο βήμα και είπε :
«Το ξέρετε όλοι, ότι τα πολύ παληά χρόνια οι άνθρωποι ήταν μοιρασμένοι σε αφεντικά, που περνούσαν καλά και σε δούλους, που ζούσαν όπως τώρα τα ζωντανά στις αυλές μας. Το κακό αυτό ξεχώρισμα όλο και περιοριζόταν, καθώς περνούσαν οι αιώνες, μέχρι που πριν 200 χρόνια έγινε μια βαθειά επανάσταση σε μια μεγάλη χώρα, που το κατάργησε. Είπαν, πρώτα σ αυτή τη Χώρα και μετά συμφώνησαν σιγά-σιγά όλες, ότι ο κάθε άνθρωπος που γεννιέται πρέπει να έχει ορισμένες ελευθερίες, που δεν χρειάζεται να κάνει καμμιά προσπάθεια για να τις αποκτήσει και κανένας δεν μπορεί να του τις στερήσει. Για να δείξουν ότι σ’ αυτές βασίζεται η ζωή του ανθρώπου, μέσα στην κοινωνία, τις είπαν «θεμελιώδη δικαιώματα».

Τα πιο σπουδαία είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι μπροστά στο Νόμο, ότι ο καθένας μπορεί να λέει ελεύθερα την γνώμη του, να έχει δική του περιουσία, να μην μπαίνει κανένας μέσα στο σπίτι του αν δεν τον θέλει, να πιστεύει σε όποια θρησκεία προτιμά, να γράφει και να δημοσιεύει αυτά που θέλει, να γράφεται μέλος σε συλλόγους, να πηγαίνει σε συγκεντρώσεις, να κάνει απεργίες και άλλα, που επειδή τα έχουμε, από γεννησιμιού μας, παραγνωρίζουμε την αξία τους. Τα δικαιώματα αυτά, μας δίνουν την ευκαιρία να ζούμε ελεύθεροι, να προκόβουμε και να είμαστε ευτυχισμένοι.

Κανένας άρχοντας, σε κανένα κράτος του κόσμου, δεν μπορεί να τα απαγορεύσει στους κατοίκους του, χωρίς να τιμωρηθεί από τα άλλα κράτη, που έχουν υπογράψει παγκόσμιες συμφωνίες. για τη διατήρησή τους.

Τα θεμελιώδη δικαιώματα, που τα λένε και ατομικές ελευθερίες, επιτρέπουν στον κάθε απλό άνθρωπο να είναι σεβαστός, μέσα στο κράτος που ζει, από τους άλλους ανθρώπους, μα πιο πολύ από τους άρχοντες που το κουμαντάρουν. Θέλω, όμως, να προσέξετε και να κρατήσετε στο νου σας, ότι από όσα σας είπα, βγαίνει πως οι ατομικές ελευθερίες δεν δίνουν καμμιά δυνατότητα και καμμιά ευκαιρία, στον απλό άνθρωπο να παίρνει μέρος, ή να κάνει έλεγχο, στο κουμάντο του κράτους.»

Εκεί σταμάτησε τον λόγο του ο Μενέλαος, ακολούθησαν πολλά παλαμάκια, μα εκείνος αναρωτιόταν αν είχε δώσει στο κόσμο να καταλάβει ποιες και τι είναι αυτές οι ατομικές ελευθερίες που άκουγαν στην τηλεόραση.

Δεύτερος ανέβηκε στο βήμα για να μιλήσει ο Μιχάλης, που σαν Πρόεδρος του τοπικού Συλλόγου, νέος δικηγόρος, νοιαζόταν πολύ για τον τόπο και όλοι έλεγαν ότι γρήγορα θα τον κάνουν βουλευτή. (Βέβαια, ήξεραν ότι δεν ήταν στο χέρι τους, αφού τους υποψήφιους τους όριζαν οι αρχηγοί των κομμάτων.)
Με την διάθεση και το θάρρος που είχε, να λέει πάντα την αλήθεια τους είπε :
«Ο Μενέλαος σας μίλησε για τις ατομικές ελευθερίες που έχουν σχέση με το πως ζει ελεύθερος ο καθένας μας, μέσα στην Χώρα μας. Εγώ θα σας πω για τα πολιτικά δικαιώματα, που έχουν οι άλλοι λαοί και τα οποία αν υπήρχαν και στο δικό μας Σύνταγμα, θα μπορούσαμε εμείς οι απλοί άνθρωποι να έχουμε το πάνω χέρι και να μοιραζόμαστε με τους άρχοντες το κουμάντο, όχι μόνο του χωριού μας, αλλά όλης της Χώρας μας.
Στην δημοκρατία, που είχαν οι προγονοί μας, μαζεύονταν, κουβέντιαζαν για το κάθε τι που τους ένοιαζε και έπαιρναν, όλοι μαζί, την απόφαση για το τι πρέπει να γίνει. Τώρα, επειδή είμαστε πολλοί, ψηφίζουμε τους δημοτικούς συμβούλους για το χωριό μας και τους βουλευτές για την Χώρα μας και τους δίνουμε εμείς την δύναμη να αποφασίζουν αντί εμάς, για μας. Πρέπει, όμως, να αποφασίζουν σύμφωνα με το τι θέλουμε εμείς, αφού είναι αντιπρόσωποί μας και όχι σύμφωνα με το τι συμφέρει τους ίδιους. Όπως έχουν τα πράγματα, όταν κάνουν του κεφαλιού τους, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, από το να περιμένουμε να έρθουν οι άλλες εκλογές, για να τους αλλάξουμε. Ακούμε νέα προεκλογικά ψέματα, διαλέγουμε καινούργιους, μα κι αυτοί μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και πάει λέοντας.
Το να αποκτήσουμε πολιτικά δικαιώματα, σημαίνει ότι θα μπορούμε να έχουμε λόγο για ό,τι κάνουν αυτοί που μας κυβερνούν και να τους υποχρεώνουμε να κάνουν αυτό που θέλουμε εμείς. Δεν θα μπορούν να λένε ότι αυτό ή εκείνο θέλει ο λαός, ενώ κάνουν τα δικά τους. Θα έχουμε τρόπους να αποφασίζουμε μόνοι μας τι θέλουμε και η απόφασή μας θα είναι πιο δυνατή από αυτήν των βουλευτών. Αυτοί οι τρόποι, που μας επιτρέπουν να παίρνουμε μέρος στο κουμάντο του τόπου μας, που είναι και η ουσία της δημοκρατίας, είναι αυτά που ονομάζουν πολιτικά δικαιώματα
Αυτά τα δικαιώματα, όμως, δεν θα μας τα δώσουν οι βουλευτές μόνοι τους, διότι θα χαθεί το μονοπώλιο της εξουσίας που έχουν. Θα αποδυναμωθούν πολιτικά, αφού δεν θα αποφασίζουν, πια, μόνοι τους ό,τι τους συμφέρει. Θα ξέρουν ότι θα μπορούμε να το ξεαποφασίσουμε εμείς. .
Σταματώ, εδώ, λέγοντάς σας ότι ενώ τις ατομικές ελευθερίες τις έχουμε από γεννησιμιού μας, τα πολιτικά δικαιώματα πρέπει να παλέψουμε για να τα αποκτήσουμε, αλλά και για να τα εφαρμόσουμε. Άλλος θα κάθεται στη γωνιά και θα λέει πως εμένα δεν με νοιάζει, ας κάνουν, ό,τι θέλουν οι βουλευτές και άλλοι θα τρέχουν να μαζεύουν υπογραφές για να αλλάξουν τις αποφάσεις τους. Δηλαδή, άμα θέλεις τα αξιοποιείς για να βοηθήσεις τον τόπο και τον εαυτό σου, και αν δεν θέλεις, δεν σε υποχρεώνει κανένας να τα χρησιμοποιήσεις.»

Όταν τέλειωσε την ομιλία του ο Μιχάλης, πριν κατέβει από το μικρόφωνο, είπε ότι όποιος θέλει να ρωτήσει κάτι γι’ αυτά που άκουσαν να πάρει το λόγο.

Ο ήρεμος κυρ Θανάσης, ρώτησε με απορημένο ύφος, γιατί αυτά τα δικαιώματα που έχουν οι άλλοι λαοί δεν τα έχουμε εμείς στον τόπο μας. Τόσες επαναστάσεις και τόσες δικτατορίες έχουν γίνει, τόσες κυβερνήσεις άλλαξαν, τόσες πολλές κουβέντες για το Σύνταγμα και κανένας δεν νοιάστηκε γι αυτά τα τόσο χρήσιμα δικαιώματα;

Ο Κωσταντής, δεν τα είχε πολυκαταλάβει όλα, μα είχε κρατήσει στο νου του ότι οι απλοί άνθρωποι θα μπορούσαν να αλλάζουν τις αποφάσεις που έπαιρναν οι βουλευτές. Άλλο που δεν ήθελε, λοιπόν, για να πει, πικαρισμένος, ότι δεν θα δεχόταν πια να τον κοροϊδεύουν οι βουλευτές, δίνοντάς του υποσχέσεις. Τέρμα τα αφεντικά,
φώναξε. Οι βουλευτές θα κάνουν αυτά που θα θέλουμε εμείς.

Είπαν κι άλλοι τις κουβέντες τους και δυο, ακόμη, μίλησαν από το μικρόφωνο, μα το τι είπαν θα το διαβάσετε στο ιστοριάκι της Κυριακής που μας έρχεται

(Visited 46 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *