Δημοψηφίσματα στην Επικράτεια και Τοπικά

Στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, είχε γίνει ένα Δημοψήφισμα, που πολλοί έλεγαν ότι ήταν κάτι πολύ σπουδαίο. Άλλοι όμως, είπαν ότι ήταν ένα ακόμη κόλπο των αρχόντων, για να κάνουν αυτό που ήθελαν, αλλά να λένε ότι την απόφαση την πήραν οι απλοί άνθρωποι. Έτσι, γίγνεται, συνήθως, στα κράτη που λένε ότι έχουν δημοκρατία, αλλά στην ουσία δεν έχουν. Σ’ αυτά, το Δημοψήφισμα δεν είναι για να αποφασίζουν οι ίδιοι, οι απλοί άνθρωποι, για σπουδαία ζητήματα, όπως θα έπρεπε, αλλά για να παίρνουν οι άρχοντες δύσκολες αποφάσεις και να ρίχνουν το βάρος στο Λαό..

Οι διαφωνίες και οι καβγατζίδικες συζητήσεις είχαν φουντώσει στην τηλεόραση και φυσικό ήταν να αρχίσουν και οι σχετικές κουβέντες στο καφενείο της Πολυξένης, στην πλατεία του Ηλιόφωτου. Ξεκίνησε, όμως, ένα απόβραδο και μια σοβαρή συζήτηση, με αφορμή τον Βαγγέλη, που γράμματα πολλά δεν ήξερε, μα είχε μεγάλη μανία να μαθαίνει. Ρώτησε τον Μιχάλη, που ήταν κοντά στην νεαρή ηλικία του, μα ήταν δικηγόρος και ήξερε πολλά, ποια διαφορά έχουν οι εκλογές από το Δημοψήφισμα, αφού και στα δυο οι ίδιοι ψηφίζουν.

Ο Μιχάλης χαμογέλασε, ήπιε, δυο ρουφηξιές μελόρακη, ακούμπησε, αργά, στην πλάτη της καρέκλας του και είπε σε όλη την παρέα τους:
«Αχ, ρε Βαγγέλη, όλο δύσκολα μου βάζεις. Μου ζητάς να σου εξηγήσω, με δυο λόγια, πράγματα για τα οποία έχουν γραφτεί βιβλία ολόκληρα.
Οι διαφορές είναι πολλές και μεγάλες μα, για τούτη την ώρα, η πιο σπουδαία είναι ότι οι εκλογές είναι για να διαλέγουμε τα πρόσωπα των αρχόντων, που θα αποφασίζουν για μας, ενώ το Δημοψήφισμα είναι για να παίρνουμε εμείς οι ίδιοι μια απόφαση, για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Όπως, όμως δεν μπορεί κανένας να αλλάξει τους άρχοντες που ψηφίσαμε, έτσι και στο Δημοψήφισμα δεν πρέπει να μπορούν οι άρχοντες να αλλάξουν την απόφαση που παίρνουμε εμείς, οι απλοί άνθρωποι.
Και το ακόμη πιο σπουδαίο είναι ότι το πότε θα γίνουν εκλογές το ορίζει ο Νόμος ή οι άρχοντες. Εκεί που γίνονται πραγματικά δημοψηφίσματα, όμως, το πότε θα γίνουν και το ποιό θα είναι το ερώτημα, το αποφασίζουν μόνοι τους οι απλοί άνθρωποι.
Το Δημοψήφισμα, στις δημοκρατίες που το κουμάντο κάνουν αντιπρόσωποι του Λαού, είναι ο τρόπος για να εκφράζουν, κυριαρχικά και γνήσια, τη θέληση τους οι απλοί άνθρωποι, στην οποία υποχρεώνονται οι άρχοντες να υπακούουν. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει σε μια πολιτεία, η δυνατότητα αληθινής εφαρμογής του, διότι ακόμη και μόνο με το ότι υπάρχει, υποχρεώνει τους άρχοντες να μην κάνουν του κεφαλιού τους, αλλά να παρακολουθούν και να συμμορφώνονται με αυτά που θέλει ο κοσμάκης.
Το πραγματικό Δημοψήφισμα είναι όπλο στα χέρια των απλών ανθρώπων, για να ανατρέπει τις αποφάσεις των αρχόντων. Όχι εργαλείο των αρχόντων, για να αποφεύγουν τις ευθύνες τους, από ζόρικα μέτρα που θέλουν να πάρουν, εις βάρος του κοσμάκη και να του φορτώσουν και την ευθύνη.
Οι πρόγονοί μας ήταν αυτοί που επινόησαν την Άμεση Δημοκρατία. Δηλαδή, για το κάθε τι ψήφιζαν όλοι, χωρίς αντιπροσώπους. Για τη δική μας Χώρα, λοιπόν, το Δημοψήφισμα αποτελεί την εγκυρότερη σύγχρονη εφαρμογή της. Είναι ο τρόπος με τον οποίο οι απλοί άνθρωποι μπορούν να αποφασίζουν μόνοι τους, όποτε θέλουν, για όποιο πράγμα τους ενδιαφέρει πολύ και να εμποδίζουν τους άρχοντες να κάνουν του κεφαλιού τους.»

Ο Κωσταντής, αγανακτισμένος, πάντα, με του άρχοντες, που πίστευε ότι έγραφαν, συνέχεια, στα παπούτσια τους την γνώμη των απλών ανθρώπων, μόλις πήρε ανάσα ο Μιχάλης, τον πρόγκιξε, με το γνωστό του φέρσιμο :
«Σιγά μωρέ, Μιχάλη, που θα μας αφήσουν οι κουμανταδόροι, καθισμένοι καλά στις καρέκλες τους, να κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε. Ένα κάρο εμπόδια θα βρουν για να τους περνάει το γινάτι, ακόμη κι όταν δεν τους νοιάζει κάτι πολύ. Και στο κάτω-κάτω αν μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο, θα το έκαναν και σε άλλες χώρες. Παντού, τα κόμματα και οι άρχοντες αποφασίζουν για όλα και γράφουν τον κοσμάκη στα παπούτσια τους».

Πριν απαντήσει ο Μιχάλης, πετάχτηκε από την θέση του ο κυρ Βασίλης, που αν και πάντοτε ευγενικός, είπε απότομα στον Κωσταντή:
«Άκου να σου πω Κωσταντή, μπορείς να λες ό,τι θέλεις σύμφωνα με όσα ξέρεις για τον τόπο μας, μην λες όμως κουβέντες, για άλλες πολιτείες που δεν τις είδες ούτε στον ύπνο σου. Όχι μόνο συμβαίνουν αυτά που είπε και εννοούσε ο Μιχάλης, αλλά και πολλά περισσότερα. Εγώ δεν μπορώ να στα αναλύσω επιστημονικά, μα θα σου πω αυτά που είδα με τα μάτια μου και αυτά που έζησα.
Σε μια γειτονική μας χώρα, το Σύνταγμα δεν μπορεί να το αλλάξουν οι άρχοντες, όπως εδώ, παρά μόνο οι απλοί άνθρωποι με Δημοψήφισμα. Σε μας, ένωσαν τα χωριά σε ψεύτικους δήμους, έκαναν Περιφέρειες, όπως τις ήθελαν, και όπως τους βόλευε και κανενός μας δεν ρώτησαν τη γνώμη. Εκεί, τίποτα από αυτά δεν μπορούσε να γίνει αν δεν τα ψήφιζαν οι απλοί άνθρωποι σε δημοψήφισμα.
Εμείς δεν έχουμε δικαίωμα ούτε γράμμα να στείλουμε στη Βουλή κι εκεί οι απλοί άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να στέλνουν νόμους για ψήφιση, ή και προτάσεις για κατάργηση νόμου, και άμα δεν τους δεχτούν οι άρχοντες, γίνεται δημοψήφισμα κι ό,τι αποφασιστεί από τους απλούς ανθρώπους είναι τελειωτικό. Και μην θαρρείς ότι αυτά είναι μόνο γραμμένα στα χαρτιά. Τουλάχιστο μια φορά το χρόνο κάνουν δημοψήφισμα.
Σε μια άλλη μακρυνή χώρα, που έζησα δυο χρόνια, έκαναν κάθε τόσο δημοψηφίσματα. Εκτός από αυτά που γίνονταν σε όλη την χώρα τους,
για κάθε σοβαρό ζήτημα, έκαναν και τοπικά στα χωριά τους, για τα πιο απλά πράγματα. Όταν οι γνώμες του κόσμου μοιράζονταν στα δυο, ένα δημοψήφισμα στα γρήγορα και όλοι συμμορφώνονταν με τη γνώμη των περισσότερων. Εκατοντάδες τέτοια γίνονταν κάθε χρόνο.
Εκείνοι, όμως, που έχουν τους άρχοντες να κάθονται σούζα μπροστά στη γνώμη τους είναι οι απλοί άνθρωποι, της κοντινής μας χώρας, που ζούσα πριν παρατήσω την ξενιτειά και γυρίσω πίσω στο χωριό μας.
Εκείνοι δεν δέχθηκαν, εξ αρχής, να παραχωρήσουν τα δικαιώματά τους στους άρχοντές τους. Φρόντισαν να κρατήσουν τον τελευταίο λόγο, σε όλα, για τον εαυτό τους. Για κάθε ζήτημα η Κυβέρνηση αποφασίζει αυτά που νομίζει, μα οι Νόμοι ισχύουν, μόνο αφού οι απλοί άνθρωποι, ενημερωμένοι καλά με φυλλάδια γραμμένα από ειδικούς, τούς εγκρίνουν με Δημοψήφισμα. Οι άνθρωποι έχουν πραγματικά βαθειά δημοκρατική συνείδηση και επιμένουν να είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι για την τύχη τους, αποφασίζοντας, για κάθε δημόσιο θέμα, με Δημοψήφισμα. Δεν θα σας πω άλλα, μα θαρρώ πως καταλάβατε πόσο πίσω είμαστε σε δημοκρατία.»

Όλοι είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα, ακούγοντας τον κυρ Βασίλη, να περιγράφει πως το δημοψήφισμα κάνει αφέντες των αρχόντων, τους απλούς ανθρώπους και σκέπτονταν πως οι ίδιοι είναι μόνιμα υποταχτικοί τους.
Ο Γιάννης, που είχε παρατήσει την πολιτική, διότι είχε σιχαθεί τα καμώματα των αρχόντων και την περιφρόνησή τους για τη γνώμη του κοσμάκη, θέλησε να δείξει πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά στην χώρα τους, αν κάποια πράγματα έπρεπε αποφασίζονται με δημοψηφίσματα. Είπε, λοιπόν:
«Στη Χώρα μας, ούτε εμείς, ούτε καν οι άρχοντες της αντιπολίτευσης, ούτε και κανένας άλλος μπορεί να αποφασίσει δημοψήφισμα. Μόνο ο πρωθυπουργός, μπορεί να βάλει τη Βουλή να το αποφασίσει. Μα αφού μπορεί να πάρει ό,τι αποφάσεις θέλει, γιατί να το ζητήσει ; Κι αν το κάνει, θα είναι για να ρίξει το φορτίο μιας κακής απόφασής του, στους ώμους του κοσμάκη.
Το δημοψήφισμα έχει αξία, όταν μπορεί η πλειοψηφία των απλών ανθρώπων να μην δέχεται τις αποφάσεις των αρχόντων.
Όλοι ξέρουμε τώρα, ότι σπαταλούσαν χρήματα, για να τους ξαναψηφίζουμε. Άμα, όμως, το Σύνταγμά μας όριζε, ότι την απόφαση για δανεικά, από ξένες χώρες, την παίρνουν οι ίδιοι οι πολίτες με δημοψήφισμα , τότε οι άρχοντές μας δεν θα μπορούσαν να έχουν καταχρεώσει την χώρα μας και να έχουμε, τώρα, τόσο μεγάλη δυστυχία.
Διορισμοί, αυξήσεις μισθών, ψεύτικες συντάξεις, επιδόματα, χαριστικά δάνεια, επιδοτήσεις του αέρα, και όλα αυτά, θα ήταν καλά αν είχε λεφτά το Δημόσιο να τα πληρώνει. Όμως πληρώνονταν με δανεικά. Αν γινόταν πρώτα δημοψήφισμα, τότε όλοι θα μετρούσαν την ψήφο τους, διότι θα ήξεραν, καλά, ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο. Οι άρχοντες θα γλύτωναν από τον πειρασμό του ταξίματος και εμείς από το δόλωμα του κάλπικου δώρου.
Θα μου πείτε, κάποιοι, αυτό που σας λένε οι άρχοντες, ότι εμείς οι απλοί άνθρωποι δεν είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε το βάρος της ευθύνης μας. Είναι πιθανόν στην αρχή, να ακολουθούμε τις κομματικές γραμμές, και ίσως να παίρνουμε μια απόφαση, με ένα δημοψήφισμα και με το επόμενο την αντίθετη, μα όποιος κάνει λάθη, τόσο πιο υπεύθυνος γίνεται. Στο κάτω-κάτω θα μαθαίνουμε, πληρώνοντας με δικά μας λάθη, αντί να παθαίνουμε και να δυστυχούμε, με τα λάθη άλλων.
Θα μου πείτε, ακόμη, ότι δεν έχουμε οργανωθεί κατάλληλα, για να μπορούμε, κάθε τόσο, να ψηφίζουμε στο πιτς φυτίλι. Το δύσκολο είναι να παρθεί η απόφαση για να γίνονται τα δημοψηφίσματα. Την οργάνωση εύκολα μπορεί να την επιτύχει η Πολιτεία. Εξ άλλου, η τηλεόραση, το Internet, διαθέτουν την τεχνολογική υποδομή, για μια πραγματική Δημοκρατία, μια αληθινά συμμετοχική Δημοκρατία ουσίας και όχι πλέον δημοκοπίας.
Το Δημοψήφισμα, μέσα στο νέο πληροφορικό επικοινωνιακό περιβάλλον, μπορεί να ανταγωνιστεί, σε δημοκρατικότητα, ακόμη και την Εκκλησία του Δήμου, των προγόνων μας.»

Ο Γιάννης τους είχε μιλήσει για τα χάλια της Πολιτείας τους, αλλά και τους είχε πει πόσο εύκολα μπορούσαν να εφαρμοστούν τα καλύτερα, αν αποφασίσουν οι ίδιοι να τα απαιτήσουν. Το έκαναν; Έ, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

(Visited 31 times, 1 visits today)

Προσθήκη νέου σχολίου

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *