Πολιτική ευχή

Ερχεται ο καινούργιος χρόνος …. σάς ευχόμαστε προσωπική ευτυχία και κάθε καλό….. Μα δεν αρκούν,  πλέον, οι ευχές και οι προσδοκίες μας για καλύτερη χρονιά…..  Είναι ώρα για κάλεσμα συλλογικής δράσης …. βαθειά πολιτικής δράσης ….Ανάξιοι πολιτικοί αξίωσαν και πέτυχαν την πέτρινη υποταγή μας ….. υπήκοοι …. πόσο θλιβερό….. πόσο αταίριαστο με τον Ελληνα….. Κι όμως, παραμένουμε αμέριμνοι … ολότελα συμβιβασμένοι, με όσα άλλοι ώρισαν για μάς …αποδεχόμαστε αναντίδραστα τις δικές τους αναγκαιότητες… έστω κι αν οδηγούν στη δική μας σκοτεινή καταβύθιση ….  Χοροπηδούνε, γύρω μας, η αχόρταγη διαφθορά, η απειλητική κρίση, η αδιάντροπη εκμετάλλευση … αδικαιολόγητη η κατανόησή μας, για την ανεπάρκεια εκείνων που τίς  προκάλεσαν ….έμφορτοι αναβλητικότητας, για όσα έχουμε χρέος να κάνουμε ….

Η ξαγρύπνια μας απο τα προβλήματα, οι πρωϊνές έγνοιες για το σήμερα, εξακολουθούμε να τα καλύπτομε με τον κούφιο θόρυβο τών στείρων υποσχέσεων τους και την παρηγοριά τών θαμπών ελπίδων, για ένα καλύτερο αύριο, που ποτέ δεν έρχεται…..    Τα άδεια μας χέρια, αντί να ιδρώνουν με την δουλειά, ιδρώνουν με τα χειροκροτήματα ….Είναι καιρός, λοιπόν, να γίνει η νάρκη μας στρόβιλος διεκδικητικής μέθης….   Ηρθε η στιγμή τής έγερσης, απο την ασάλευτη θέση τής αδράνειας, στην πολυσάλευτη πορεία τού αγώνα…. η στιγμή για το σκαρφάλωμα, απο την επικίνδυνη θέση τού ναυαγισμένου, στην σιγουριά τού βράχου τού Φάρου …. Μη μείνουμε άλλο άπραγοι ….να αποκρούσουμε κάθε αλαζονική τακτική, που μάς υποτιμά …Εχουμε δοκιμάσει την αντοχή μας σε υπομονή…. ώρα να μετρήσουμε την δύναμή μας σε δράση, για τον κοινό σκοπό …. να ξαστερώσουμε την πολιτική συννεφιά που σκιάζει τη ζωή μας … που  χλωμαίνει το προσωπικό και εθνικό μας αύριο… Να φέρουμε νέες μέρες ευγενικές …. ολοπόρφυρες μέρες στοχασμού…. μέρες  ατομικού μας οργασμού, στη συλλογική δράση, για τον ανιδιοτελή σκοπό….    Να σμίξουμε, σε μια κοινή προσπάθεια, με σαφή προορισμό να καθορίζουμε την τύχη μας …. Στην σκοτεινή κάμαρα τής Πρωθυπουργοκρατίας, που μάς έχουν εγκλωβίσει και σκεβρώνουμε απο την πολιτική απραξία, υπάρχουν παράθυρα με απεριόριστη θέα … είναι καθήκον μας να τα ανοίξουμε…. Να μπεί το ηλιόφωτο τής συμμετοχικής Δημοκρατίας….. να ζεστάνει τις καρδιές μας …. να τρέξει αχνιστό το αίμα στο κορμί μας …να σπάσουμε τις πόρτες που βγάζουν στην δημοσιά… Να  φύγουμε απο το βαλτοτόπι τής περιττής προστασίας και τής άχρηστης βοήθειας τους ….Να διαβούμε το γεφύρι, που πάει στην αντιπέρα όχθη, στην όχθη τής άμεσης συμμετοχής  μαςΚαι ο γλάρος και ο αετός ψάχνουν μετεωρίζοντας, μα όταν εφορμούν ξεχωρίζουν…… Εχουμε δημοκρατικό χρέος να αποτινάξουμε την παραγνώρισή μας, για να σωθεί η καταρρέουσα Πολιτεία μας , απο την ανυπόληπτη Δημοκρατία…. αυτήν που επιφέρει την οικονομική καταστροφή.Οφείλουμε να μετατρέψουμε την ακινησία τών υποχρεώσεων τού υπηκόου, σε κίνηση δικαιωμάτων τού πολίτη …. να θέσουμε υπεύθυνα, εμείς , τούς όρους διακυβέρνησής μας.  Το ξεκίνημα είναι αναγκαίο και η συνέχεια επιτεύξιμη … δισταγμοί δεν χωρουν πλέον… Χίλιες ευχές, να είμαστε όλοι καλά, για να τα καταφέρουμε ….