Aρθρογραφίες
Το απογευματινό της Κυριακής ήταν μουντό στο Ηλιόφωτο. Άκεφη ήταν και η φιλική παρέα, που έπινε καφέ στο καφενείο της Πολυξένης. Είχαν καταλάβει ότι την δυστυχία τους την έτρεφε η ασυνεννοησία, ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους και στους άρχοντες, μα ένιωθαν ότι πολύ δύσκολα μπορούσε να αλλάξουν τα
Στη ευλογημένη χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, οι άνθρωποι ήταν έξυπνοι και εργατικοί, τα χωράφια τους ήταν καρπερά, μα δεν είχαν καταφέρει να ζούνε ευτυχισμένοι. Η φτώχεια και η μιζέρια ήταν κάθε μέρα στην ζωή τους. Έψαχναν, λοιπόν, να βρουν το τι έφταιγε, που ζούσαν κακομοίρικα.
Στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, που οι άνθρωποι ζούσαν ξέγνοιαστοι και ευτυχισμένοι, ήρθε ξαφνικά δυστυχία και κατατρεγμός. Παρουσιάστηκαν κάποιοι ξένοι, με πολύ μεγάλη δύναμη και τους είπαν ότι θέλουν πίσω τα λεφτά, που τους είχαν δανείσει. Αγανάκτησαν οι απλοί άνθρωποι και έβριζαν τους άρχοντες ότι
Ήταν ένα από εκείνα τα φθινοπωρινά δειλινά, που στον ουρανό παιχνιδίζουν τα σύννεφα με το φως του Ήλιου, την ώρα που βασιλεύει, και η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει με ωμορφιά, μα και μελαγχολία. Ωμορφιά, με τα παράξενα σχήματα και γλυκά χρώματα στον ουρανό και θλίψη, με τα
Ο Γιάννης, ο παληός μηχανικός, που μετά το Πολυτεχνείο είχε ψιλοασχοληθεί με την πολιτική, διαπιστώνοντας την δυσκολία των συγχωριανών του να καταλάβουν ότι αν υπήρχε, πράγματι, Λαϊκή Κυριαρχία, τότε θα μπορούσαν να αλλάζουν ό,τι δεν τους άρεσε στην πολιτική, αποφάσισε να εξηγήσει μερικά πράγματα: «Καμαρώνουμε εμείς και
Στη Χώρα Του Ήλιου και της Θάλασσας, οι άνθρωποι διάλεγαν, κάθε 4 χρόνια σαν άρχοντες, αυτούς που νόμιζαν ότι θα είναι οι καλύτεροι στο κουμάντο της Πολιτείας τους. Tους έλεγαν, με το χέρι στην καρδιά, ότι εμείς σας ψηφίζουμε και από εδώ και πέρα μπορείτε να κάνετε
Η γνωστή κινέζικη παροιμία, που λέει ότι «Αν είσαι φίλος, μην μου δίνεις ψάρια να τρώω, μάθε με να ψαρεύω», είναι πολύ επίκαιρη στις σχέσεις μας με τους εταίρους μας. Για μας έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Επί δεκαετίες αντί να μας βοηθούν στην δόμηση μιας αποτελεσματικής Πολιτείας,
είναι υποβαθμισμένη σε αυτήν τού στιγμιαίου ψηφοφόρου μιας χρήσεως και απαιτείται να ενδυναμωθεί με νέους συμμετοχικούς θεσμούς. . Ο Λαός μας έζησε επί 22 αιώνες ως υπήκοος αυτοκρατοριών. Με τούς αγώνες του, απελευθερώθηκε και ίδρυσε Πολιτεία με Σύνταγμα, αλλά επεφύλαξε ένα απογυμνωμένο πολιτικό ρόλο για τον εαυτό
Τέλος για την Βουλευτοκρατία και τον Πρωθυπουργό – Μονάρχη! Οταν σε όλη την οικουμένη, η μόνη πολιτική δύναμη, για κάθε λαό, ήταν η θέληση ενός προσώπου, τού μονάρχη τους, οι Ελληνες εφηύραν τον γραπτό Νόμο και την Δημοκρατία. Κατήργησαν, έτσι την εξάρτηση τής διακυβέρνησής τους απο τις
Πρωτοβουλίες, τώρα, για την πολύ μεγάλη αλλαγή! Η κρίση κάνει εύκολη την κατεδάφιση τού συστήματος που αδρανοποιεί τον Ελληνικό Λαό. Είναι ευκαιρία, για το χτίσιμο καινούργιας Πολιτείας. Ψηφίστηκε και αυτός ο προυπολογισμός … τα Οχι και τα Ναί, όλα γνωστά εκ τών προτέρων. Ανταγωνίστηκαν άλλη μια φορά
Η διαφαινόμενη πολιτική βούληση τής Κυβέρνησης είναι να εκμεταλευθεί την δημόσια περιουσία προκειμένου να αποφύγει τον κίνδυνο τής εθνικής χρεωκοπίας. Έφτασε, δε, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, να την αποτιμά σε 270 δισεκατομμύρια ευρώ. Επειδή η Κυβέρνηση δεν έχει χρήματα να επενδύσει σ αυτά τα ακίνητα, είναι προφανές
Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει τη διοικητική αυτοτελειa τών Δήμων και τών Κοινοτήτων, με απλή εποπτεία τής λειτουργίας τους απο την Πολιτεία, η οποία δεν πρέπει να εμποδίζει τίς πρωτοβουλίες και την ελεύθερη δράση τους.. Καμαρώνει η Κυβέρνηση για το πρόγραμμα Καλλικράτης, και ισχυρίζεται οτι ξαναθεμελιώνει την Τοπική
