Ι.Γ.Δημητροκάλλης
Είχε περάσει αρκετός καιρός, από τότε που ένας άρχοντας είχε υποσχεθεί στους Ηλιοφωτεινούς το πλάτεμα ενός στενού γεφυριού. Ήταν στον κεντρικό δρόμο, που πήγαινε στο χωριό, και με το ζόρι πέρναγε ένα αυτοκίνητο. Η κουβέντα ήταν αναμμένη, για τα καλά, στο καφενείο της Πολυξένης, διότι είχε έρθει
Μια παρέα, γραμματισμένων, στο Ηλιόφωτο, παρακολουθούσε ειδήσεις στην τηλεόραση του καφενείου της Πολυξένης. Είχαν αρχίσει πάλι να λένε, οι διάφοροι πολιτικάντηδες, ότι θα αλλάξουν το Σύνταγμα της Χώρας του Ήλιου και της Θάλασσας. Θα έκαναν νέα Αναθεώρηση, όπως την είπαν. Μα να, έλεγαν οι άρχοντες, που οι
Ήταν, πια, φανερό, στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, ότι τα πολιτικά κόμματα είχαν καταντήσει να μην έχουν άλλες διαφορές, εκτός από τους διαφορετικούς αρχηγούς. Ο καθένας τους έκανε ό,τι μπορούσε, για να πάρει το κόμμα του την πλειοψηφία και ο ίδιος όλο το κουμάντο της
Οι εκλογές είχαν τελειώσει στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, μα οι καβγατζίδικες συζητήσεις στα καφενεία, καλά κρατούσαν. Αναρωτιόταν, λοιπόν, ο Βαγγέλης, που έβλεπε ότι εξ αιτίας των κομμάτων τσακώνονταν οι συγχωριανοί του, γιατί έγιναν τα κόμματα και τι τα χρειαζόμαστε. Αποφάσισε, λοιπόν, να ρωτήσει τον
Το χωριό Ηλιόφωτο ήταν γνωστό, στη Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, για τους πολλούς γραμματισμένους ανθρώπους, που κατάγονταν από εκεί. Ανάμεσά τους ήταν και ένας Δικαστής, που τον ήξεραν όλοι στο χωριό. Ο άρχοντας, της περιοχής τους, κατάφερε να πείσει τον Υπουργό να τον διορίσει προϊστάμενο
Ο Βοριάς φυσούσε δυνατά και κατέβαζε μια τσουχτερή παγωνιά από τις χιονισμένες πλαγιές του κοντινού βουνού. Οι άνθρωποι είχαν κλειστεί στα σπίτια τους, μα μια μικρή παρέα παρακολουθούσε τις ειδήσεις στην τηλεόραση του καφενείου της Πολυξένης, που έφτιαχνε την καλύτερη μελόρακη. Μαζί τους και ο Μενέλαος, που
Ένα απόβραδο, στο καφενείο της Πολυξένης, στην πλατείας του χωριού Ηλιόφωτο, ήταν μαζεμένοι πολλοί, που άλλοι έπιναν καφέ και άλλοι ρακή, μα στην πιο μεγάλη παρέα έκοβαν και έραβαν για το πώς σκέπτονται και πόσο εγωιστικά συμπεριφέρονταν οι άρχοντες. Τους πείραζε πολύ ότι δεν διάλεγαν οι ίδιοι,
Ήταν Κυριακή απόγευμα, όταν συγκεντρώθηκαν οι πιο γραμματισμένοι του Ηλιόφωτου, να συζητήσουν με θέμα το ποια προσόντα θα έπρεπε να έχει, απαραίτητα, ένα άτομο, που θα ήθελε να είναι υποψήφιος, για βουλευτής. Για το αν πρέπει να μπουν τα προσόντα είχαν συζητήσει, την περασμένη εβδομάδα και είχαν
Στα πολύ παληά χρόνια, στην Χώρα του Ήλιου και της Θάλασσας, οι άνθρωποι είχαν διώξει τους βασιληάδες και τους πρίγκηπες και είχαν αποφασίσει να μπορούν να γίνονται άρχοντες οι ίδιοι, πότε ο ένας και πότε ο άλλος. Στην αρχή ήταν ευχαριστημένοι, που όλοι μπορούσαν να κάθονται, για
Ο αέρας φυσούσε δυνατά και το κρύο ήταν τσουχτερό, στο Ηλιόφωτο, το χωριό που είχε επισκεφθεί ο βουλευτής της περιοχής. Οι συναντήσεις και οι ευχές του, για τα Χριστούγεννα, με τους ντόπιους είχαν τελειώσει, και είχε καθίσει με τους εκεί φίλους του, να πιούν μια μελόρακη, ποτό
Η μικρή παρέα, που καθόταν στο μικρό καφενεδάκι του προβλήτα του λιμανιού, στην σκάλα όπως την έλεγαν οι ντόπιοι, συζητούσε για τον καινούργιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αναρωτιόντουσαν αν ήταν ό κατάλληλος γι αυτήν την θέση. Ο νεώτερος της παρέας, ο Βαγγέλης, που πάντα του άρεσε να ρωτά
Ένας δυνατός λαός, που επί πολλούς αιώνες ζούσε ελεύθερος, νικήθηκε με τα χρόνια και έμεινε κατακτημένος, από άλλη βάρβαρη φυλή, επί 4 αιώνες. Παρηγοριά κι ελπίδα για τον σκλαβωμένο λαό, έμεινε η παράδοση ότι ο τελευταίος Βασιληάς του, δεν σκοτώθηκε στα τείχη ττης φημισμένης πολιτείας τους, αλλά